ترکیه با اردوغان بهتر است یا بدون او؟!

به گزارش گروه بین الملل امروز ترکیه شاهد برگزاری انتخابات زود هنگام پارلمانی است. انتخاباتی که تکلیف آینده سیاسی این کشور را روشن می کند. یا حزب اردوغان با اکثریت آراء مردم می تواند دولت مستقل خود را تشکیل دهد و سپس با تغییر قانون اساسی انتخابات مستقیم برای ریاست جمهوری را در این کشور پیاده کند، یا این که همانند انتخابات پارلمانی گذشته شکست می خورد و مجبور می شود دولت ائتلافی در این کشور تشکیل دهد.

اما هر دو این گزینه ها برای ترکیه روند خوب و خوشی نیست. هر یک از این گزینه ها برای این کشور بار سیاسی، اجتماعی و حتی اقتصادی را به ترکیه تحمیل خواهد کرد. شرایط این کشور به گونه ای پیش می رود که نمی توان برای آن نسخه قطعی پیچید.

تنها نسخه ای که برای این کشور می توان پیشنهاد کرد این است که در سیاست های منطقه ای خود تجدید نظر کند، دست از حمایت از تروریست های افراطی بردارد، اصرار بر سرنگونی بشار اسد را کنار بگذارد، همراهی خود را با آل سعود قطع کند، از حق مردم یمن دفاع کند و در مقابل جمهوری اسلامی ایران سعی کند کمتر ساز مخالف بنوازد.

در ادامه روند اصلاحات سیاسی مثبتی که اردوغان می تواند انجام دهد، اهمیت دادن به دیگر احزابی است که در سیاست این کشور نقش دارند اما با بی مهری دولت حاکم روبرو هستند.

در این کشور چندین حزب تأثیر گذار حضور دارند که هر کدام از آنها برای خود در پارلمان ترکیه و در میان افکار عمومی جایگاه سیاسی و اجتماعی دارند.

حزب عدالت و توسعه با گرایش های اسلامی خود توانست اقبال مردم ترکیه را به سوی خود جلب کند، اما در ادامه راه، بیراهه هایی را تجربه کرد که باعث شد از چشم مردم بیفتد و در انتخابات پارلمانی تابستان شکست را تجربه کند.

هر چند سران این کشور با شعار اسلام گرایی بر سر کار آمدند اما گرایش های افراطی این دولت باعث شد تا مردم رأی خود را پس بگیرند. گرایش شدید به سوی آمریکا، برقراری ارتباط با رژیم صهیونیستی، دشمنی با دولت و مردم سوریه، تمایل عثمانی گری و باز گرداندن دوران امپراتوری عثمانی در سودای اردوغان و دشمنی با قوم کرد این کشور باعث شد تا افول زودهنگام این دولت و حزب فرا برسد.

اکنون هم بر اساس نظرسنجی های انجام شده در باره وضعیت سیاسی حزب عدالت و توسعه نشانه های خوبی دیده نمی شود. نظرسنجی ها خبر از شکست حزب عدالت و توسعه می دهد. مگر آن که یک اتفاق خاصی در روند انتخابات بیفتد.

احزاب دیگر از جمله حزب جمهوری خواه خلق که اصلی ترین حزب مخالف در ترکیه است نمی تواند اکثریت کرسی های پارلمان را به دست آورد. ائتلاف دو حزب مخالف در ترکیه هم باعث ایجاد تنش های سیاسی و اختلافات داخلی خواهد شد.

پس از آن حزب حرکت ملی ترکیه است که به عنوان سومین حزب قدرتمند این کشور حضور دارد. گرایش های ملی گرایی این حزب هم مورد قبول اکثریت مردم ترکیه نیست.
 
یکی از مهمترین و حساس ترین احزاب ترکیه که برای اردوغان هم مهم است، حزب دموکراتیک خلق ها است. این حزب متعلق به کردهای ترکیه است که اگر آنها همانند انتخابات تابستان بتوانند تنها 10 درصد پارلمان را به دست بیاورند، اردوغان از تشکیل دولت مستقل محروم خواهد شد.

احزاب دیگر ترکیه تأثیر آنچنانی بر روند سیاسی این کشور ندارند و تنها می توانند نقش یک مکمل کوچک را برای ائتلاف با حزب قدرتمند برای تشکیل دولت ایفا کنند.

اکنون ترکیه و دولت این کشور با چالش های زیادی ربرو است. چالش هایی که اگر حل نشود می تواند ترکیه را با دشواری های زیادی مواجه کند که سال ها با آن درگیر باشد.

جنگ سوریه و دخالت های ترکیه در این کشور مهمترین چالشی است که اکنون ترکیه را تهدید می کند. اصرار بر رفتن بشار اسد همراه با حمایت از تروریست های تکفیری در سوریه خطری برای مردم ترکیه است. خطری که با جاه طلبی های دولتمردان این کشور مغفول واقع شده است.

رفتارهای سیاسی دولت وضعیت اقتصادی ترکیه را هم به هم ریخته و باعث شده است تا ارزش پول این کشور به شدت کاهش یابد. ضمن این که شرایط سیاسی حاکم رونق بازار گردشگری را هم کساد کرده است که باعث کاهش درآمد ارزی شد.

جنگ با کردهای ترکیه یکی دیگر از چالش های جدی دولتمردان این کشور است. در حالی که ترکیه خود را درگیر جنگ با سوریه کرده است، درگیری با کردهای این کشور می تواند تضعیف هر چه بیشتر ترکیه در زمینه های سیاسی و اقتصادی را به همراه داشته باشد.

پیش بینی های انتخابات امروز پارلمانی ترکیه حاکی از آن است که مجلس با وجود چهار حزب مطرح این کشور شکل خواهد گرفت و سرانجام حزب عدالت و توسعه مجبور خواهد شد دولت ائتلافی تشکیل دهد و از دست یافتن به تغییر قانون اساسی برای ریاستی کردن دولت باز بماند.

باید منتظر ماند و دید شمارش آراء انتخابات پارلمانی ترکیه چه نتیجه ای را به دست می دهد. آیا اردوغان به آرزوی دیرینه خود برای ریاستی کردن دولت ترکیه دست خواهد یافت؟ شاید او در پی مادام العمر کردن ریاست جمهوری برای خود باشد؟!