الگوبرداری از فیلم‌های بلند خلاقیت در فیلم كوتاه را از بین می‌برد
خبرگزاری میزان - عضو هیأت انتخاب فیلم‌های كوتاه تجربی سی و دومین جشنواره فیلم كوتاه تهران گفت: بسیاری از فیلم‌های كوتاه رسیده از فیلم‌های سینمایی یا تلویزیونی الگوبرداری شده و این خطری است كه باعث از بین رفتن خلاقیت در فیلم كوتاه خواهد شد.
وی ادامه داد: «ما در عرصه فیلم كوتاه كمبودهای جدی داریم كه باید آسیب‌شناسی كنیم؛ فكر می‌كنم بخشی از آن به آموزش برمی‌گردد. كیفیت مدارس سینمایی ما در سطح سینمای روز جهان نیست و درزمینه پرورش خلاقیت و ایده پروری كوتاهی می‌كنند یا بیشتر به یادگیری تكنیك‌های سینما می‌پردازند. همچنین ارتباط فیلم‌سازان ما با دنیا درزمینه فیلم كوتاه كمتر از فیلم سینمایی است، فیلم‌های سینمایی به شكل همه‌گیر یا دی‌وی‌دی در اختیار همگان قرار می‌گیرد، اما فیلم كوتاه كمتر به دست فیلم‌سازان می‌رسد.»
این فیلمساز ادامه داد: «در همه سال‌هایی كه در جشنواره‌های مختلف به داوری فیلم‌های كوتاه می‌نشستیم، مشاهده كردم متأسفانه دغدغه اصلی فیلم‌سازان فیلم كوتاه این است كه مدلی از فیلم سینمایی بلند را در قالب فیلم كوتاه تجربه و به نمایش بگذارند. این مدل باعث شده تا فیلم‌های كوتاه ما كمتر ویژگی فیلم كوتاه داشته باشند، درحالی‌كه فیلم كوتاه قابلیت‌ها و ویژگی‌هایی دارد كه الزاماً با ویژگی‌های دراماتیك فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی مساوی نیست.»
وی در خصوص ضعف آثار تجربی گفت: «متأسفانه بسیاری از فیلم‌های كوتاه از فیلم‌های سینمایی یا تلویزیونی الگوبرداری شده است و این خطری است كه باعث از بین رفتن خلاقیت در فیلم كوتاه خواهد شد.»
وی ادامه داد: «فیلم كوتاه باید عرصه تجربه باشد، تجربی نه به این معنا كه فیلمساز تجربه می‌كند، بلكه به این مفهوم است كه دستاوردهای نوینی در عرصه سینما به وجود می‌آورد. فیلم كوتاه به لحاظ كم‌هزینه بودن موقعیت خوب و كم‌خطری در اختیار دارد تا فیلمساز با دانش سینمای كلاسیك دست به تجربه‌های خلاق و روش‌های نو بزند. شاید سینمای تجربی هم باید در بخش آموزش بیشتر موردتوجه قرار بگیرد.»
وی با انتقاد از وجود تعاریف سلیقه‌ای از مفهوم سینمای تجربی گفت: «متأسفانه در سال‌های اخیر هركس به شكل سلیقه‌ای، از فیلم تجربی تعریفی ارائه داده است كه با تعاریفی كه در سینمای جهان از آن می‌شناسیم متفاوت است، از سوی دیگر برخی تأكیدهای سخت‌گیرانه روی واژه تجربی هم باعث شده تا فیلم‌سازان كمتر جرئت كنند وارد عرصه سینمای تجربی شوند.»
وی افزود: «ما نیاز داریم تا برخی از موضوعات مانند سینمای تجربی را بار دیگر و به شكلی كارشناسی و پژوهشی بازتعریف كنیم، حتی قبل از اینكه آن را تعریف كنیم، حداقل فیلم‌هایی را كه در دنیای غرب برچسب تجربی بودن دارند، ببینیم. دانشگاه‌ها، انجمن سینمای جوانان، گروه هنر و تجربه، انجمن فیلم كوتاه خانه سینما و مراكز مرتبط باید با استفاده ازنظر كارشناسی به این موضوع كمك كنند. اما به نظر من آسیب جدی‌تر ازآنجا ناشی می‌شود كه دغدغه بسیاری از فیلم‌سازان فیلم كوتاه ما متأسفانه كارگردان تلویزیونی شدن یا فیلمساز سینما شدن یا تولید آثار گیشه‌ای یا جلب نظر تهیه‌كنندگان و دست‌اندركاران سینما است تا سینما به‌عنوان سینما.»
آل احمد در خصوص اهمیت برگزاری جشنواره‌هایی نظیر جشنواره فیلم كوتاه تهران گفت: «فیلم كوتاه در پیشرفت سینِما عرصه تجربیاتی است كه در سینمای حرفه‌ای فرصت و تمركز آن كمتر پیش می‌آید؛ فیلم‌سازان عرصه فیلم كوتاه تجربیات منحصربه‌فردی را انجام می‌دهند كه هم بر سینمای حرفه‌ای تأثیر می‌گذارد و هم برای خود این گروه فیلم‌سازان تجربیات مفیدی در بر خواهد داشت. جشنواره‌هایی مثل جشنواره فیلم كوتاه تهران فرصتی است برای ارزیابی و نمایش این آثار برای فیلم‌سازان و دست‌اندركاران سینما كه می‌توان از آن نهایت بهره‌برداری را جهت رشد و ارتقای فیلم كوتاه داشت.»
وی با اشاره به‌ضرورت برگزاری جشنواره‌هایی نظیر جشنواره فیلم كوتاه گفت: «ضرورت این‌گونه جشنواره‌ها حتی در بخش خصوصی هم احساس می‌شود. اما باید این جشنواره‌ها بسیار علمی، دقیق و آكادمیك برگزار شوند. یعنی جشنواره‌ها با سیاست‌گذاری بسیار هدفمند و دقیق در هیأت‌های انتخاب و داوری و چهارچوب برگزاری جشنواره طوری عمل كنند كه در عرصه فیلم كوتاه هیجان برای كشف و نوگرایی بیشتر شود.»
وی همچنین در خصوص ملاك‌های انتخاب آثار در بخش تجربی خاطرنشان كرد: «در این بخش نزدیك به 227 فیلم دیدیم و مشكل بسیاری از آن‌ها این بود كه روایت متفاوت از سینمای داستانی را به پای فیلم تجربی می‌گذاشتند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *