پرویز پرستویی: در مرگ هموطنانمان ساکت ننشینیم
«به نام آنکه اراده کرد
و
هستی پدید آمد
هموطنان عزیزتر از جانم،سلام
همانگونه که در جریان هستید، امسال عده‌ی زیادی از عزیزانمان، به مانند دیگر مسلمانان جهان به زیارت خانه‌ی خدا رفتند ولی متاسفانه نه بر اثر زلزله، نه در شعله‌های آتش، نه با گلوله و نه در قعر دریای بیکران بلکه در کنار خانه امن الهی و در حال انجام مراحل آیینی منا و تنها بر اثر سهل‌انگاری و بی‌توجهی خونسردانه میزبانان به شکل فجیعی بیش از چهارهزار نفر از این انسان‌های پاکباخته ، غریبانه جان به جان آفرین تسلیم نمودند.
وسعت عمق فاجعه بگونه‌ای است که هنوز جنازه پاک تعدادی از این قربانیان به آغوش بازماندگان نرسیده و در وضعیت نامعلومی قرار دارند و دیگر حجاجی که با درد و اندوه و در حالت شوک به وطن خود باز گشته‌اند، از این رخداد ، داستانهای اسف انگیزی دارند که شنیدنشان ، تحمل و استواری کوه می‌خواهد و بس.
حال پرسش آن است که اکنون تکلیف ما به عنوان یک انسان در مقابل این حادثه چیست؟ آیا باید سکوت کرد و یا به یک اظهار تاسف صرف بسنده کرد؟ خیر همه می‌دانیم که وجدان انسانی در اینگونه موارد حکم و ایجاب می‌کند که ناله اندوهگین و در کام مانده بازماندگان را به فریاد تبدیل کرده و با غیرت ایرانی، بگوش همه جهانیان و نیز سازمانهای بین‌المللی از جمله سازمان ملل برسانیم،چرا که جهان باید بداند که چه ظلمی در حق این عزیزان خداپرست ، بناحق روا شده است.
چه ایرانی و چه غیر ایرانی و با هرگونه عرق ملی و مذهبی ، انسانیت ایجاب می‌کند که به این کمپین بپیوندیم تا کمترین حداقل را برای اظهار همدردی با خانواده‌های داغدارمان و نیز ارسال یک سند جاودان مردمی برای تظلم خواهی و کمک به افشا حقایق این قضیه از سازمان ملل انجام داده باشیم.
همگی هم اکنون از دوستان و آشنایانمان خود بخواهیم تا در سایت موزه صلح جانبازان شیمیایی تهران،در کمتر از یک دقیقه، امضاء خود را به سادگی ثبت نمایند، برای رسیدن به مرز یک میلیون امضا لازم، تنها یکصد و پنجاه هزار امضا باقی‌مانده است. پس بشتابیم تا همچون همیشه نشان دهیم ایرانی در مرگ هموطنانش ساکت نخواهد نشست.
یقین دارم که در آینده تاریخ، این سند میلیونی امضا شده،نشان جاودان دیگری از غیرت همیشگی ما ایرانیان با شرف در جهان خواهد بود.»
آدرس سایت موزه صلح جانبازان شیمیایی تهران tpm.ir
انتهای پیام/