نساجی، همچنان خانه به دوش/ فینالیست جام حذفی زمین استاندارد ندارد
- باشگاه نساجی در زمره تیمهای پرطرفدار است که خرد و کلان و پیر جوان در خطه سرسبز خزر برایش سرودست میشکنند. تیمی با پیشنهای ۶۳ ساله و محبوب دلهای مازنیها که گام به فینال جام حذفی گذاشته و چهارشنبه شب باید با تیم فوتبال آلومینیوم اراک مصافی نفس گیر داشته باشد. نساجی نیز همانند ملوان تیمی است پرطرفدار که با رسیدن به فینال حذفی کشور بر قابلیت خود مهر تایید زده است.
در این مقال اصلا بحث نتیجه این بازی را نداریم، اما موضع اصلی این است که چرا نساجی از داشتن زمین استاندارد محروم باشد و بازیهای خانگی را بناچار در مشهد، تهران و... برگزار کند.
انصاف نیست که مازنیها در سرسبزترین خطه کشورمان، در حسرت زمین یکدست باشند و افسوس بخورند.
شاید توفیق تازه نساجیها موجب شود تا مسئولان این استان در راه مرمت زمین شهید وطنی سرعت را در اولویت قرار دهند تا آمال هواداران سینه چاک این تیم ریشه دار، عملی شود.
نساجی سالهاست که بر توانمندی و فراست خود صحه گذاشته، اما فقدان یک استادیوم مناسب باعث شده تا مازنیها از وعده و وعیدها دلزده شوند. شگفت آور است در منطقهای که سرسبزی آن ورد زبان همگان است، زمین تنها نمایندهاش در لیگ برتر دارای چمن مصنوعی باشد.
بههرحال، امید میرود که بر گافهای متوالی قلم قرمز کشیده شود و چالش موجود در پرتو همت مسئولان به کف برسد تا تیم دوست داشتنی و ریشه دار نساجی نفس راحت تری بکشد.
ناگفته پیداست که شمال سرزمینمان از مازندران گرفته تا گیلان شایستگی بیمانندی دارد و شک نداریم اگر تیمهای پر هوادار نساجی و ملوان با عنایت ویژه مواجه شوند، به طور قطع بر ریل موفقیت حرکت خواهند کرد.