تاریخچه استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی/از بلژیک تا حلبچه

- تولید، استفاده و ذخیره سلاح‌های شیمیایی بر اساس کنوانسیون منع جنگ افزارهای شیمیایی ممنوع است.

تنها مصر، کره شمالی و سودان جنوبی معاهده بین المللی کنترل تسلیحات شیمیایی را امضا یا تصویب نکرده‎اند؛ رژیم صهیونیستی این کنوانسیون را امضا کرده، اما تصویب نکرده است.

به گزارش «رویترز»، این کنوانسیون تحت نظارت سازمان منع اشاعه تسلیحات شیمیایی در لاهه است که می‌تواند تعیین کند که آیا مواد شیمیایی سمی به عنوان سلاح استفاده شده است یا خیر.

بر اساس این معاهده، استفاده از خطرناک‌ترین سموم برنامه ریزی شده و پیش ساز‌های آن‌ها ممنوع است.

این سموم شامل عوامل اعصاب سارین، وی ایکس و نوویچوک و همچنین سم ریسین، عامل تاول زا و سولفور خردل است.

سازمان منع اشاعه سلاح‌های شیمیایی می‌گوید «سلاح شیمیایی هر ماده شیمیایی است که از طریق اثر شیمیایی خود بر فرآیند‌های زندگی می‌تواند باعث مرگ، ناتوانی موقت یا آسیب دائمی از طریق خواص سمی خود شود.»

یک ماده شیمیایی کنترل نشده مانند کلر نیز در صورت استفاده در درگیری می‌تواند به یک سلاح شیمیایی تبدیل شود.

سولفور خردل نخستین بار در مقیاس وسیع در شهر «ایپرس» بلژیک، در طول جنگ جهانی اول به کار گرفته شد.

در این زمان حدود ۹۰ هزار نفر به دلیل قرار گرفتن در معرض سلاح‌های شیمیایی جان خود را از دست دادند.

همچنین هزاران نفر که بسیاری از آن‌ها زن و کودک بودند در حمله شیمیایی گسترده رژیم بعث به حلبچه در مارس ۱۹۸۸ جان باختند.

در همین حال در سال ۱۹۹۵، اعضای یک فرقه در ژاپن، گاز سارین را در متروی توکیو منتشر کردند، که باعث مرگ ۱۳ نفر و بیمار شدن هزاران نفر شد.