شش نقطه ضعف که پرسپولیس را از قهرمانی ششم دور کرد
- ورزش سه نوشت: پس از تساوی شب گذشته در مقابل هوادار حالا و در هفته بیست و چهارم، تیم یحیی گل محمدی ممکن است به فاصله هشت امتیازی با صدر جدول برسد و این یعنی تقریبا وداع با قهرمانی ششم. البته دوم شدن و موفقیت در جام حذفی اصلا ناکامی محسوب نمیشود و پرسپولیس هنوز فرصت دارد فصل را در شرایطی قابل قبول و حتی خوب به اتمام برساند. اما در طول فصل اتفاقاتی رخ داد که شاید حتی بخش قابل توجهی از جامعه هواداران پرسپولیس نیز معتقد بودند این تیم از صلابت فصول گذشته برخوردار نبوده و دچار افت شده است. شاید این "شش کلمه" بود که باعث شد پرسپولیس در این مقطع از فصل شانس چندانی برای قهرمانی نداشته و مانند فصول قبل دست بالا نباشد.
انتخاب
بخش قابل توجهی از سرنوشت هر مجموعهای را انتخابهای آن گروه رقم میزند. آمار نشان میدهد خریدهای تابستانی پرسپولیس حتی مورد پسند خود کادر فنی این تیم نیز قرار نگرفته و ستارههای جدید این تیم معمولا جایی در انتخابهای اول یحیی نداشتند. مقایسه کنید با فصل قبل و لحظات تاثیرگذار عیسی آل کثیر و حامد لک و میلاد سرلک و ... در طول فصل. در فصل جاری به ندرت بازیکنان جدید پرسپولیس توانستند در دقایق دشوار به داد این تیم برسند.
تنوع
پرسپولیس در این فصل با توجه به سبک یارگیری خود چارهای جز اصرار مداوم به حرکت از جناحین نداشت. در طول فصل پرسپولیس برای رسیدن به دروازه حریف تنها یک راه حل را امتحان میکرد؛ تیم یحیی برتری عددی در جناحین ایجاد کرده و به خوبی مدافعان حریف را دور میزد، به بازی عرض میداد و با خلق مثلث (بیشتر در سمت راست) بارها خلق موقعیت کرده و به گل هم میرسید. اما اجرای سیستمهای متنوع مثل سه دفاعه یا ارسال از عمق و پاسهای عمودی از میانه میدان به علت فقر بازیکن کارساز در این موارد و البته اندیشههای تاکتیکی سرمربی پرسپولیس، شدنی نبود. تیم رقیب، اما بارها سیستم بازی خود را با توجه به سبک بازی حریف تغییر میداد. همین دیروز پرسپولیس بازی صبورانه و مالکانه معمول خود را رها کرده و تنها به دنبال ارسال تقریبا از همه جای زمین برای رها شدن از استرس رسیدن به سه امتیاز بود که اصولا این برنامه اثربخش نیست.
خلاقیت
در فوتبال و در طول یک فصل شما برای کسب موفقیت نیاز به برتری در لحظات مهم و تاثیرگذار مسابقات خود دارید. مثلا تیم برانکو در دربی فروردین ۹۸ در دقایق مهم فصل بهتر و عاقلانهتر عمل کرده و با برتری مقابل استقلال در دربی احمد نور، جدیترین رقیب خود را از کورس خارج کرد. پرسپولیس در این فصل به عنوان مثال در دربی با بی دقتی و شاید بی مسولیتی برخی بازیکنان خود بهترین شانس نزدیک شدن به رقیب را از دست داد، در جدال با گل گهر دروازه خود را راحت باز شده دید و برابر شهر خودرو به راحتی هر چه تمامتر امتیاز از دست داد؛ این جرئیات به راحتی سرنوشت یک فصل را رقم میزنند. در واقع تیم یحیی از عناصر لازم برای کسب پیروزی در روزهای بد (تخصص این تیم در فصول گذشته) برخوردار نبوده و بازیکنی در اختیار ندارد که به اصطلاح کار را در بیاورد.
استحکام
بر خلاف فصول قبل، پرسپولیس امسال بارها موقعیتهای گلزنی خوب خود را از دست داده و اصلا به اندازه پنج فصل اخیر در امور دفاعی مستحکم ظاهر نشده است. در حقیقت این تیم فراموش کرد در که دوره پنج ساله درخشش خود اصلا به اندازه این فصل درون دروازه در خط دفاع دچار اشتباهات فردی ویرانگر نشده بود و اینقدر راحت فرصتهای گلزنی خود را از دست نمیداد. پرسپولیسی که در سالهای گذشته بهترین خط دفاعی لیگ را از آن خود کرده بود، امسال بارها قربانی اشتباهات فردی و البته تاکتیکی شده و هرگز از استحکام این دوره پنج ساله موفقیت به خصوص در خط دفاعی برخوردار نبود. سید جلال شرایط ۳۰ بازی قرار گرفتن در ترکیب را نداشته و ابراهیمی، فرجی، نعمتی و ... گزینههای مناسبی برای پر کردن کامل این خلاء نبودند. ژوزه مورینیو بارها تاکید کرده با گلزنی در یک بازی پیروز میشوی، اما با گل نخوردن قهرمان فصل خواهی شد، اما پرسپولیس این اصل را فراموش کرد.
شانس
بی تردید خوش شانسی در لحظات مهم فصل یکی از عوامل مهم موفقیت یک تیم محسوب میشود. همین دیروز پرسپولیس فرصتهای مسلم گلزنی فراوانی را از دست داد. در دیدار دو هفته قبل مقابل نفت بارها به در بسته زد و مقابل شهر خودرو، استقلال، گل گهر و ... میتوانست در روز خوش شانسی به برتری دست یابد (اتفاقی که گاهی در سالهای گذشته نیز رخ داد و اتفاقات جریان مسابقه به سود قرمزپوشان پیش میرفت).
آرامش
هر چقدر در پنج سال گذشته کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس با آرامش مزاحم اشتباه کردن رقبا نشده و اجازه میدادند تیمهای مدعی با جملات آتشین و اعتراضات کور به زمین و زمان، فضای رختکن و جامعه هواداری خود را مغشوش کرده و فشار را روی تیم خود افزایش دهند، امسال این فرمول دقیقا برعکس عمل کرد. مجموعه پرسپولیس از ابتدای فصل دقیقا مطابق روند اشتباهات رقبای خود در سالهای اخیر عمل کرده و تمامی عوامل به جز اشتباهات خودی را مقصر نتایج میدانستند. این میراث در پرسپولیس به دشواری حاصل شده و حیف است به خاطر یک فصل اول نشدن (نه ناکامی، دوم شدن واقعا ناکامی محسوب نمیشود) به راحتی از دست برود.