صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

شهید احمد فرگاه که بود؟

۰۵ فروردين ۱۴۰۱ - ۱۷:۰۱:۲۶
کد خبر: ۸۰۴۵۱۶
انتشارات روایت فتح کتاب «عقربه‌های جامانده» را با محوریت زندگی پر فراز و نشیب شهید احمد فرگاه وارد بازار نشر کرده است.

- کتاب «عقربه‌های جامانده» روایتی است از زندگی پر فراز و نشیب شهید احمد فرگاه است به عبارت همسرانه‌ای شیرین و بدون اغراق است.

خانم سمانه خاکبازان، نویسنده این کتاب، در آغاز روایت ما را با همسر شهید همراه می‌کند تا با روایت او بنشینیم به تماشای کودکی‌ها و حال و هوای نوجوانی‌اش. همدم لحظاتش می‌شویم تا آنجا که روایت به دلدادگی می‌رسد و دل بستن. دل‌بستنی که با دلتنگی آغاز می‌شود و ما را می‌کشاند در کوچه پس کوچه‌های اضطراب و دلواپسی تا در آخر، معنای واقعی همراهی و عشق را از چشم‌های او بخوانیم.

کتاب سیری است از اتفاقات مبارزی که تمام هم وغمش را برای عقده‌اش گذاشت و می‌شود زبان گویای روایت در آنجا که منیره باز می‌ماند از تعریف. تا خود بگوید اگر منیره‌اش نبود، عشق زمین را به آسمان پیوندی نبود.

این کتاب که در واقع همسرانه‌ای شیرین و بدون اغراق است در ۲۵۶صفحه و به قیمت۵۶۰۰۰ تومان آماده عرضه به دوستداران کتاب می‌باشد.

برشی از متن را باهم بخوانیم:

همه چیز از ظهر یک روز جمعه شروع شد. دست زینب را گرفته بودم و همراه خودم به نماز جمعه برده بودم. نماز که تمام شد، صدای انفجاری دلم را لرزاند. بچه را بغل کردم و خودم را به خانه رساندم. نمی‌دانستم چه اتفاقی افتاده. آن روز‌ها صدای تیراندازی و هول ترور ذهنم را به لرزه می‌انداخت و حالا تمام جانم می‌لرزید و نمی‌دانستم چه شده. تلفن زنگ خورد. خیز برداشتم سمت تلفن و چنگ انداختم به گوشی. منتظر شنیدن صدای احمد بودم. اما نه صدای احمد بود و نه اصغر. آن طرف خط صدای آشنای یکی از مسئولان رده بالای دولتی بود که از تهران تماس گرفته بود و جویای اتفاقات یزد بود. اما من جوابی برای گفتن نداشتم. اظهار بی‌اطلاعی کردم، گوشی را گذاشتم و چشم دوختم به در تا احمد بیاید و خبری بدهد. دلم شور می‌زد. می‌ترسیدم حالش بد شده باشد. اما احمد نیامد و خبرش آمد. خبری که با آمدنش غوغایی به دلم افتاد که نه رمقی به پایم ماند برای ایستادن و نه دلی برای نشستن. رعشه‌ای تمام جانم را گرفت. چشمانم خیره شده بود به لباس‌های خونی احمد که در دستان اصغر جا خوش کرده بود...

 



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *