ماجرای شورش هیوستون در آمریکا/ ۳ محاکمه، ۱۱۰ محکومیت و ۱۹ اعدام

- در ۱۱ دسامبر ۱۹۱۷، ۱۳ سرباز آفریقایی تبار به اتهام مشارکت در شورش موسوم به هیوستون، در ماه آگوست در خارج از سن آنتونیو به دار آویخته شدند.

در بهار ۱۹۱۷، اندکی پس از اعلان جنگ آمریکا با آلمان، وزارت جنگ با بهره گیری از آب و هوای معتدل و کانال کشتی تازه افتتاح شده هیوستون، دستور ساخت دو تأسیسات نظامی در شهرستان هریس به نام‌های کمپ لوگان و میدان الینگتون را صادر کرد.

گارد ملی ایلینوی قرار بود در کمپ لوگان، واقع در حومه شمال غربی شهر، آموزش ببیند.

برای محافظت از محل ساخت و ساز، در ۲۷ جولای ۱۹۱۷، ارتش به گردان سوم سیاهپوستان، بیست و چهارمین پیاده نظام آمریکا دستور داد تا با هفت افسر سفیدپوست از اردوگاه هنگ در کلمبوس، نیومکزیکو، به هیوستون سفر کنند.

از همان ابتدا، گروه سیاه‌پوستان با دریافت مجوز برای رفتن به شهر، با تبعیض نژادی مواجه شدند.

بیشتر این مردان در جنوب آمریکا بزرگ شده بودند و با تبعیض آشنا بودند، اما به عنوان سرباز ارتش انتظار رفتار برابر داشتند.

افرادی که مسئول حفظ نظم بودند، به ویژه پلیس، راهبران تراموا و مقامات دولتی، حضور سربازان سیاه‌پوست را تهدیدی برای هماهنگی نژادی می‌دانستند.

بسیاری از هیوستونی‌ها فکر می‌کردند که اگر به سربازان سیاه‌پوست مانند سربازان سفیدپوست احترام گذاشته شود، ساکنان سیاه‌پوست شهر ممکن است انتظار رفتار مشابهی داشته باشند.

سربازان سیاهپوست مایل بودند از محدودیت‌های قانونی اعمال شده توسط شیوه‌های جداگانه تبعیت کنند، اما از نحوه اجرای قوانین ناراضی بودند.

آن‌ها از توهین‌های نژادی که توسط کارگران سفیدپوست در کمپ لوگان به آن‌ها می‌شد خشمگین بودند.

برخی از افسران پلیس به طور منظم آمریکایی‌های آفریقایی تبار، اعم از سربازان و غیرنظامیان را مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند.

بیشتر سیاه‌پوستان هیوستون خصومت خود را پنهان می‌کردند و آزار را تحمل می‌کردند، اما تعدادی از سربازان سیاه‌پوست علنا نارضایتی خود را ابراز کردند.

پلیس وضعیت اسفبار مردان ثبت نام شده را تشخیص داد، اما کاری نکرد، اما مقامات مدنی نسبت به تنش‌های فزاینده آگاه شده بودند.

شورش هیوستون پس از یک مورد خشونت پلیس آغاز شد:

در ظهر [۲۳ آگوست ۱۹۱۷]، پلیس آمریکا یک زن آفریقایی تبار را از خانه اش خارج کرد و او را در ملاء عام دستگیر کرد.

یکی از سربازان یک اردوگاه در حال ساخت پرسید چه خبر است و افسران سفیدپوست او را کتک زدند و بازداشت کردند.

چارلز بالتیمور، یکی از دوازده پلیس نظامی سیاهپوست همراه با گردان، از این بازداشت مطلع شد و برای تحقیق به ایستگاه پلیس رفت.

او مورد ضرب و شتم قرار گرفت، سپس در حالی که افسران سفیدپوست او را تعقیب می‌کردند، به سمتش شلیک کردند.

پلیس سه بار به سمت بالتیمور شلیک کرد، او را به داخل خانه‌ای خالی از سکنه تعقیب کرد و بازداشت کرد و به مقر پلیس برد.

سربازان سیاه‌پوست استدلال می‌کردند که اگر افسران سفیدپوست، بالتیمور با درجه بالاتر را مورد ضرب و شتم قرار داده اند، پس این سریازان با درجه کمتر هیچ شانسی برای گریز از خشونت نخواهند داشت.

به زودی شایعاتی به اردوگاه رسید که بالتیمور کشته شده است و یک گروهی از اوباش سفیدپوست به اردوگاه نزدیک می‌شود.

سربازان سیاه‌پوست مسلح شدند و حرکت خود را به سمت شهر آغاز کردند.

شورش درگرفت و ۱۶ سفیدپوست از جمله پنج پلیس کشته شدند؛ چهار سرباز سیاه‌پوست نیز جان باختند.

پس از شورش هیوستون، ارتش سه دادگاه نظامی برگزار کرد و ۱۱۰ آمریکایی آفریقایی تبار را مجرم شناخت.

۱۹ سرباز آفریقایی تبار اعدام و ۶۳ نفر در زندان فدرال به حبس ابد محکوم شدند.

دو افسر سفیدپوست هم با دادگاه نظامی مواجه شدند، اما آزاد شدند.

هیچ غیرنظامی سفیدپوستی به دادگاه منتقل نشد.

بسیاری از فعالان حقوق بشری همچنان این محاکمه‌ها را غیر منصفانه و ضد حقوق بشر خواندند. 

گروهبان «نسبیت» عضو هنگ ۲۴ پیاده نظام تمام سیاه‌پوست بود که وظیفه محافظت از ساخت و ساز یک اردوگاه آموزشی برای سربازان سفید پوست در شهر هیوستون، در ایالت تگزاس آمریکا را بر عهده داشت.

بیشتر جمعیت سفیدپوست با القاب نژادی و خشونت فیزیکی از آن‌ها استقبال می‌کردند.