احتمال کشف ۹۳ گور بی نشان دیگر در کانادا

- یک قبیله بومی در استان بریتیش کلمبیا در غرب کانادا ده‌ها گور بی نشان احتمالی را در محوطه یک مدرسه شبانه روزی سابق کشف کرده است، که آخرین کشف از این دست به شمار می‎رود.

به گزارش «نیشن ورلد نیوز»، قبیله «ویلیامز لیک»، اعلام کرد که نتایج مرحله اول جستجوی ژئوفیزیک در مدرسه شبانه روزی «سنت جوزف»، ۹۳ بقایای انسانی را کشف کرد که گمان می‌رود گور‌های بی نشان باشند.

از ماه می‌ سال ۲۰۲۱، زمانی که یک قبیله بومی کانادا اعلام کرد که ۲۱۵ گور بی نشان را در مدرسه شبانه روزی سابق بومیان «کملوپس» کشف کرده است، صد‌ها گور بی نشان دیگر در مکان‌های مدارس شبانه روزی سابق در سراسر کانادا کشف شده است.

آن کشف به درخواست‌های گسترده برای عدالت و پاسخگویی برای قربانیان و بازماندگان موسسات همسان سازی اجباری و همچنین درخواست‌ها از دولت کانادا برای انتشار همه سوابق مربوط به این مراکز دامن زد.

کانادا بیش از ۱۵۰ هزار کودک بومی را در اواخر دهه ۱۸۰۰ تا دهه ۱۹۹۰ مجبور به تحصیل در مدارس شبانه روزی کرد؛ کودکان از زبان و فرهنگ خود محروم شدند، از خواهر و برادرانشان جدا شدند و مورد آزار روانی، جسمی و جنسی قرار می‌گرفتند.

اعتقاد بر این است که هزاران نفر از این کودکان هنگام حضور در مراکزی که توسط کلیسا‌های مختلف، به ویژه کلیسای کاتولیک اداره می‌شد، جان خود را از دست دادند.

یک کمیسیون فدرال تحقیق درباره این مراکز، موسوم به کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا، در سال ۲۰۱۵ به این نتیجه رسید که سیستم مدارس شبانه روزی کانادا «نسل کشی فرهنگی» را انجام داده‎اند.

هزاران کودک از قبیله «ویلیامز لیک» و همچنین سایر جوامع بومی مجبور شدند به مدرسه «سنت جوزف» بروند که از سال ۱۸۹۱ تا ۱۹۸۱ به عنوان یک مدرسه شبانه روزی بومیان فعالیت می‌کرد.

در فوریه ۱۹۰۲، سه کودک از مدرسه «سنت جوزف» فرار کردند که به مرگ یک کودک بر اثر خستگی منجر شد.

تحقیقات نشان می‎دهند که این کودکان تحت آزار جسمی و شرایط بد در مدرسه، از جمله برای دانش‌آموزانی که بیش از حد تنبیه شده‌اند و مجبور به خوردن غذای فاسد شده‌اند، قرار داشتند.

بسیاری از مرگ و میر‌های در مدارس شبانه روزی ناشی از بیماری بوده است؛ این مثال وحشتناکی است که نشان می‌دهد فرزندان بومیان چقدر برای کانادا کم اهمیت بوده‎اند.

برای بیش از ۱۵۰ سال، مدارس شبانه روزی برای کودکان بومی در سراسر کانادا وجود داشت؛ این یک فصل شرم آور در تاریخ این کشور است، اما هم مهاجران و هم مردم بومی در حال دست و پنجه نرم کردن با این موضوع هستند.

تاکنون، گروه‌های بومی در سراسر این کشور تعداد فزاینده‌ای گور‌های بی‌نشان را کشف کرده‌اند؛ ۶۰ مدرسه شبانه روزی در کانادا وجود داشت؛ همه به طور همزمان کار نمی‌کردند، اما در مجموع ۶۰ مدرسه بودند.

کشف گور‌های بی نشان در کانادا برای کسانی که از این مراکز جان سالم به در برده‎اند یا کسانی که داستان کودکانی را که به مدرسه رفته‎اند و هرگز به خانه بازنگشته‎اند شنیده اند، تعجبی ندارد.

مرگ کودکان به اشکال مختلفی رخ می‌داد؛ برخی از آن‌ها بر اثر خشونتی که به کودک تحمیل می‌شد، جان خود را از دست می‎دادند.

داستان‌هایی از کتک زدن کودکان از سوی کشیش‌ها و یا حوادثی مانند سقوط این کودکان از پله وجود داشته است؛ با این حال، بیشتر کودکان به دلیل بیماری ناشی از سوء تغذیه و شرایط زندگی غیر بهداشتی و شلوغ جان خود را از دست دادند.

بی توجهی و شرایط بد زندگی جرایمی است که در تار و پود این نهاد‌های کانادایی ساخته شده است.

بسیاری از دانش آموزان به بیماری‌هایی مانند سل، اسکروفولا، ذات الریه و سایر بیماری‌ها مبتلا بودند و همین امر موجب مرگ تعداد زیادی از آن‌ها می‌شد.