آینده‌ای داغ در انتظار کره زمین است؟
روند گرم شدن زمین به سطح هشدار آمیزی رسیده و کارشناسان هواشناسی در این باره ابراز نگرانی می‌کنند.
گزارش‌ها و تحقیقات نشان می‌دهند که آینده داغ‌تر برای کره زمین حتمی است و برخی از تاثیرات ویرانگر گرمایش زمین در حال حاضر اجتناب ناپذیر هستند.
به گزارش «نیویورک تایمز، الجزیره و وبسایت ناسا»، گرمایش جهانی، گرمایش طولانی مدت سیستم آب و هوای زمین است که از دوره پیش از صنعتی شدن (بین سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰) به دلیل فعالیت‌های انسانی، عمدتا سوزاندن سوخت‌های فسیلی، مشاهده شده است، که باعث افزایش سطح گاز‌های گلخانه‌ای گرما در جو زمین می‌شود.
این اصطلاح اغلب به جای واژه تغییر آب و هوا استفاده می‌شود، اگرچه دومی به گرمایش طبیعی و انسانی و تأثیراتی که بر سیاره ما می‌گذارد اشاره دارد.
معمولاً به عنوان میانگین افزایش دمای سطح جهانی زمین اندازه گیری می‌شود.
از دوره ماقبل صنعتی، تخمین زده می‌شود که فعالیت‌های انسانی میانگین دمای جهانی زمین را حدود یک درجه سانتیگراد (۱.۸ درجه فارنهایت) افزایش داده است، این رقم در حال حاضر ۰.۲ درجه سانتیگراد (۰.۳۶ درجه فارنهایت) در هر دهه در حال افزایش است. بدون تردید تأثیر انسان جو، اقیانوس و خشکی را گرم کرده است.
دانشمندان از مشاهدات زمین، هوا و فضا به همراه مدل‌های نظری برای نظارت و مطالعه تغییرات آب و هوایی گذشته، حال و آینده استفاده می‌کنند.
سوابق داده‌های اقلیمی شواهدی از شاخص‌های کلیدی تغییر آب و هوا، مانند افزایش دمای زمین و اقیانوس‌های جهانی ارائه می‌دهد.
بالا آمدن سطح دریا، ریزش یخ در قطب‌های زمین و یخچال‌های طبیعی کوهستانی، تغییرات فراوانی و شدت در آب و هوای شدید مانند طوفان، موج گرما، آتش‌سوزی، خشکسالی، سیل و بارندگی و همچنین تغییرات ابر و پوشش گیاهی از جمله این موارد هستند.
سال ۲۰۲۱ پنجمین سال در میان گرم ترین سال‌های جهان در تاریخ بود، در حالی که سطوح دی اکسید کربن و متان در جو که باعث گرم شدن سیاره‌ها می‌شود به بالاترین حد خود رسید.
هفت سال گذشته گرم‌ترین «با فاصله بسیار» سال‌های جهان از زمان ثبت رکورد‌ها در سال ۱۸۵۰ تاکنون بوده است و میانگین دمای جهانی در سال ۲۰۲۱ بین ۱.۱ تا ۱.۲ درجه سانتی گراد (۱.۹۸) بالاتر از میانگین دمای هوا در دهه ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ بوده است.
گرم‌ترین سال‌های ثبت شده سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۱۶ بوده است و همچنین سطوح جهانی «دی اکسید گربن و متان، گاز‌های گلخانه‌ای اصلی، همچنان به افزایش خود ادامه دادند و هر دو در سال ۲۰۲۱ به بالاترین حد خود رسیدند.
به گفته دانشمندان، سطح دی اکسید کرین در جو طی سال ۲۰۲۱ به ۴۱۴.۳ قسمت در میلیون رسید که تقریباً ۲.۴ قسمت در میلیون نسبت به سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است.
در ماه‌های جولای و آگوست ۲۰۲۱، موج گرمای مدیترانه آتش سوزی‌های شدید جنگلی را در کشور‌هایی از جمله ترکیه و یونان برانگیخت.
«سیسیل» بالاترین دمای جدید اروپا را ۴۸.۸ درجه سانتیگراد (۱۱۹.۸۴ فارنهایت) ثبت کرد که یک رکورد در انتظار تایید رسمی است.
در ماه جولای گذشته و تنها در غرب اروپا بیش از ۲۰۰ نفر بر اثر باران‌های سیل آسا و جاری شدن سیل جان خود را از دست دادند.
دانشمندان به این نتیجه رسیدهاند که تغییرات آب و هوایی احتمال جاری شدن سیل را دست کم ۲۰ درصد افزایش می‌دهند.
یک گزارش جدید سازمان ملل نشان می‌دهد که کشور‌ها در کاهش انتشار سوخت‌های فسیلی خود برای مدت طولانی موفق نبودهاند و دیگر نمی‌توانند از تشدید گرمایش جهانی در ۳۰ سال آینده جلوگیری کنند.
این تنها آغاز راه است؛ حتی اگر کشور‌ها کاهش شدید انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را همین امروز آغاز کنند، احتمالا گرمایش جهانی در حدود ۱.۵ درجه سانتیگراد در دو دهه آینده افزایش می‌یابد، آینده‌ای گرمتر که اکنون اساسا جهان در آن محصور شده است.
دانشمندان دریافتهاند که با گرم شدن زمین در حدود ۱.۵ درجه، خطرات به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد؛ نزدیک به یک میلیارد نفر در سراسر جهان ممکن است در امواج گرمایی تهدید کننده مکرر قرار بگیرند.
صد‌ها میلیون نفر دیگر به دلیل خشکسالی شدید برای آب مبارزه خواهند کرد.
برخی از گونه‌های جانوری و گیاهی که امروزه زنده هستند از بین خواهند رفت و صخره‌های مرجانی که ماهیگیری را در بخش‌های وسیعی از کره زمین حفظ می‌کنند، دچار مرگ‌ومیر‌های انبوه مکرر خواهند شد.
اما اگر کشور‌ها در تلاش‌های خود برای متوقف کردن این روند با شکست مواجه شوند، میانگین دمای جهانی همچنان افزایش می‌یابد؛ در مقایسه با دوران پیش از صنعتی شدن، احتمالا افزایش دمای جهانی از دو، سه و یا حتی چهار درجه سانتیگراد عبور می‌کند.
گزارش سال ۲۰۲۱ سازمان ملل که این هشدار را صادر می‌کند به تایید ۱۹۵ کشور جهان رسیده و بر اساس ۱۴ هزار تحقیق و مطالعه است.
در این گزارش آمده است که تغییرات آب و هوایی تا به امروز مشابهت کمی در تاریخ بشر داشته است.
دهه گذشته به احتمال بسیار زیاد گرم‌ترین دهه کره زمین در طول ۱۲۵ هزار سال گذشته بوده است و یخچال‌های طبیعی جهان با سرعتی «بی سابقه در طول دستکم دو هزار سال گذشته» در حال ذوب شدن و عقب نشینی هستند.
سطح دی اکسید کربن جو دستکم در دو میلیون سال گذشته به این میزان نبوده است.
سطح آب اقیانوس‌ها در طول قرن گذشته به طور متوسط هشت اینچ افزایش یافته و روند این افزایش از سال ۲۰۰۶ دو برابر شده است؛ آب و هوای مستعد آتش سوزی در مناطق وسیعی از جهان بدتر شده است؛ فوران گرمای شدید در اقیانوس‌ها که می‌تواند ماهی ها، پرندگان دریایی و صخره‌های مرجانی را معدوم کند، از دهه ۱۹۸۰ دو برابر شده است.
در سال‌های اخیر، دانشمندان همچنین توانسته‌اند پیوند‌های واضحی بین گرم شدن کره زمین و رویداد‌های شدید آب و هوایی خاص ایجاد کنند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *