نگاهی آماری به تیراندازی های مرگبار در صحنه فیلم های هالیوودی

مرگ بر اثر تیراندازی در آمریکا یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در این کشور به شمار می‌رود.

صنعت فیلم سازی آمریکا نیز از این قاعده مستثنا نیست و تاکنون بسیاری از افراد در صحنه فیلمبردای، در پی تیراندازی جان خود را از دست داده اند.

اخیرا تیراندازی «الک بالدوین»، هنرپیشه و تهیه کننده آمریکایی با اسلحه کمری در صحنه فیلمبرداری، جدیدترین فیلم وسترن وی، یک فیلمبردار سینما را به کام مرگ فرستاد و کارگردان را مجروح کرد.

«بالدوین»، ۶۳ ساله که تهیه کننده پروژه مذکور بود در واقعیت به سرنوشت مشابه داستان فیلم که در دهه ۱۸۸۰ میلادی رخ می‌داد، مواجه شد.

از سال ۱۹۹۰ تاکنون ۴۳ نفر در صحنه فیلم‌های آمریکایی کشته شدند و ۱۵۰ بازیگر یا اعضای کادر فیلم، عمدتا بر اثر صحنه‌های بدلکاری، انفجار مواد منفجره، سقوط از نردبان، ... دچار جراحت شدند.

در عرصه بین المللی نیز از سال ۲۰۰۰ تاکنون ۳۷ نفر در صحنه فیلم جان خود را از دست دادند.

موارد متعددی از مرگ اعضای خدمه و بدلکاران در محل کار در هنگام فیلمبرداری وجود داشته است، از جمله یک بدلکار زن که هنگام اجرای صحنه فیلمبرداری «ددپول ۲» در سال ۲۰۱۷ جان خود را از دست داد.

بازیگران نیز بر اثر حوادثی در زمان تولید جان خود را از دست داده اند، از جمله:

براندون لی

در سال ۱۹۹۳، براندون لی در حال فیلمبرداری آخرین صحنه‌های فیلم "کلاغ" بود که پس از اصابت گلوله با اسلحه جان خود را از دست داد.

جان اریک هکسوم

هکسوم در هنگام فیلمبرداری، در حال بازی با اسلحه نگهدارنده از یک صحنه بود و به سر خود شلیک کرد.

ویک مورو

«ویکتور مورو» زمانی که در سال ۱۹۸۲ در فیلم «منطقه گرگ و میش» بازی کرد، حرفه‌ای طولانی به عنوان بازیگر و کارگردان داشت.

در صحنه‌ای به کارگردانی «جان لندیس»، این بازیگر و دو بازیگر کودک در پی حادثه سقوط بالگرد کشته شدند.

موضوع دیگر به تصویر کشیدن خشونت در فیلم‌های هالیوودی است؛ خشونت با اسلحه در فیلم‌های هالیوود به طور چشمگیری در طول زمان افزایش یافته، به ویژه در فیلم‌هایی که برای نوجوانان قابل دسترسی است.

در واقع، تحقیقات نشان می‌دهند که اعمال خشونت با اسلحه در فیلم‌های آمریکایی طی ۳۰ سال بین سال‌های ۱۹۸۵ و ۲۰۱۵ تقریباً سه برابر شده است.

خشونت به تصویر کشیده شده در درام‌های تایم اول بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ دو برابر شد.

البته به تصویر کشیدن خشونت در صنعت سرگرمی موضوع جدیدی نیست.

استفاده از اسلحه در فیلم‌های هالیوودی سنت دیرینه‌ای دارد که به فیلم‌های گانگستری دهه ۱۹۳۰ برمی گردد.

اسلحه همچنین به شدت در برنامه‌های تلویزیونی غربی دهه ۱۹۵۰ به نمایش درآمد.

افزایش تصویر اسلحه در فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی غربی احتمالاً با درک این موضوع مرتبط است که خشونت مخاطبان را به خود جذب می‌کند و اسلحه راهی آسان برای نمایش خشونت است.

اما آسیب احتمالی ناشی از اسلحه در هالیوود بسیار فراتر از تصادف غم انگیز گاه به گاه سر صحنه است.

مطالعات نشان می‌دهند که مشاهده یک اسلحه به سادگی می‌تواند پرخاشگری را در بیننده از طریق آنچه اثر سلاح نامیده می‌شود، افزایش دهد.

مطالعات متعدد نشان می‌دهند که فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی خشونت‌آمیز که اغلب حاوی اسلحه هستند نیز می‌توانند پرخاشگری را افزایش داده و بینندگان را نسبت به درد و رنج دیگران بی‌تفاوت کنند.

نوع خشونت اسلحه‌ای که در فیلم‌های هالیوود نشان داده می‌شود، استفاده موجه از آن سلاح‌ها را برجسته می‌کند؛ وقتی شخصیت‌ها از اسلحه برای دفاع از خود یا خانواده استفاده می‌کنند، استفاده از آن‌ها قابل قبول تلقی می‌شود.

این امر نتیجه آن است که بینندگان آمریکایی را تشویق می‌کند اینگونه فکر کنند استفاده از اسلحه برای محافظت از خود یا دیگران موجه است و اولویت دارد.