مسئولیت مردم در سالم نگهداشتن حریم رودخانه‌ها و سد‌ها

مهدی چمران رئیس شورای اسلامی شهر تهران درخصوص تاثیر آلوده ماندن حریم رودخانه‌ها و آب‌های جاری بر بهداشت و سلامت محیط‌های شهری به میزان گفت: اگر مردم نسبت به پاکیزه ماندن محیط زیست و کناره رودخانه‌ها اهتمام نداشته باشند و این فضا‌ها را آلوده کنند قطعا تاثیر نامطلوبی به همراه خواهد داشت. فکر نکنیم تنها با اقدام مسوولان می‌توان محیط زیست و رودخانه‌ها را از آلودگی نجات داد. چون ممکن است هزار چیز مختلف توسط مردم به این محیط‌ها برده شود و استفاده کنند و زباله بریزند و اگر شهروندان دقت نکنند باعث آلودگی این فضا‌ها می‌شوند. اما اگر مردم نسبت به پاکیزه ماندن محیط زیست و طبیعت دقت لازم را داشته باشند و هشیار باشند وضعیت کنار دریاچه‌ها و سد‌ها و رودخانه‌ها قاعدتا برای سلامت مردم ساکن در شهر‌ها بسیار بسیار بهتر خواهد بود.

چمران اظهار کرد: ما در داخل شهر‌ها و حتی در خود تهران شاهد بوده ایم که به خاطر ساخت و ساز در مسیر آب‌های جاری و یا آن مسیل‌هایی که درون شهر وجود داشته و در مقابلش خانه سازی کرده اند، باعث شده اند تا مسیرش بسته شود. با این شرایط مواقعی که سیلاب راه می‌افتد، امنیت مردم را به خطر می‌اندازد. مانند آن سیلی که در شمیران و امام زاده قاسم پیش آمد و تا خیابان میرداماد هم گسترش پیدا کرد. به خاطر اینکه این مسیری که در آن سیل راه افتاد درواقع یک مسیل بود. درواقع مسیر طبیعی آب بود که بسته شده بود. چون در دو طرف این مسیل خانه ساخته بودند یا در بعضی جا‌ها در درون مسیل ساخت و ساز شده بود به همین دلیل وقوع سیل خرابی‌های زیادی به بار آورده بود.

 

وی ادامه داد: البته از آن به بعد دقت شد که این مسیل‌ها باز باشند و پاکسازی شوند. به خصوص در فصولی از سال که شاهد بارندگی هستیم باید این مسیل‌ها برای عبور جریان آب آماده باشند. اگر این مسیل‌ها بسته شوند  و به خصوص در کنار آن‌ها و در حریم آن‌ها ساخت و سازی انجام شود باز هم باید شاهد مخاطراتی برای شهروندان باشیم. البته این مسیل‌ها حریمی دارند که وزارت نیرو برای آن‌ها تهیه کرده، ولی متاسفانه این حریم‌ها حفظ نشده است. نه تنها حریم را حفظ نکرده اند بلکه در خود مسیل هم آمدند و دست به ساخت و ساز زدند. وقتی هم که سیل آمد در درجه اول خود این خانه‌هایی که درون مسیل‌ها ساخته شده بود خراب شدند و از بین رفتند.

 

 

رئیس شورای شهر تهران اذعان کرد: به هر حالت این مسیل‌ها روی بهداشت شهر تاثیر می‌گذارد. البته مردم از آبی که در این مسیل‌ها جاری است برای آشامیدن استفاده نمی‌کنند، ولی برای آبیاری بوستان‌ها و فضا‌های سبز شهری از این آب‌ها استفاده می‌شود. اگر فضا و حریم رودخانه ها، سد‌ها و دریاچه‌ها را تمیز نگه داریم در زمینه این نوع اقدامات نگرانی‌های بهداشتی رفع خواهد شد. چیزی که اینجا باید به آن اشاره کنم همین آب‌های روانی است که ما جمع آوری می‌کنیم. آن بخش از این آب‌های روان که از زیر زمین از طریق تونل‌ها جمع آوری می‌شود و به جا‌هایی که باید تسویه شود منتقل می‌شود را می‌توان مورد استفاده قرار داد. چون این آب‌ها تمیز می‌ماند. البته منظور من از تمیز ماندن این آب‌ها این است که به لجن آلوده نمی‌شوند نه اینکه کاملا تمیز و قابل آشامیدن باشد.

 

چمران یادآور شود: ولی آن بخش از آب‌های روان که رو باز هستند و به صورت نهر‌هایی در داخل شهر جاری هستند و از میان مناطق مختلفی عبور می‌کنند و بعد به جنوب شهر می‌رسند دچار آلودگی می‌شوند. اگر سری به جنوب شهر زده شود این آب‌ها در آن نقاط دیگر آب نیستند بلکه لجن‌های سیاهی هستند که فقط روان هستند و چیزی به اسم آب در آن‌ها پیدا نمی‌شود. فقط به اندازه همان روان بودن در آن‌ها آب هست. این لجن‌های روان به هر جا که برود آن محیط را آلوده می‌کند. متاسفانه از همین روان آب‌های آلوده برای کشاورزی و سبزی کاری‌هایی که در جنوب شهر انجام می‌شود استفاده می‌کنند. این مساله به سلامت مردم آسیب فراوانی می‌زند. من در جایی می‌خواندم که اگر در این روان آب‌های آلوده مثلا ذراتی از جیوه وجود داشته باشد آسیب‌های خیلی زیادی به همراه خواهد داشت و چقدر خطرناک خواهد بود. آن کارگاه‌هایی که از جیوه استفاده می‌کنند و آب‌های این کارگاه‌ها در همین مسیل‌ها روان می‌شود و بعد به زمین‌های کشاورزی می‌رود آسیب فراوانی برای سلامت مردم می‌تواند داشته باشد. قاعدتا باید در این زمینه آزمایش صورت بگیرد و اگر ذرات فلز در این روان آب‌ها زیاد باشد قطعا باید برای پاکسازی مسیل‌ها اقدام شود.