دلیل نامگذاری برخی از دفاتر ریاست جمهوری جهان/از کاخ سفید تا کرملین

– نقش آفرینی ساختمان‌ها در عرصه سیاسی در جهان، موضوعی است که چندان به آن توجه نمی‌شود.

 

گاه نام بردن از یک ساختمان، خلاصه‌ای از تاریخ سیاست بین المللی یک کشور را به سرعت به ذهن می‌آورد.

 

نکته جالب در این زمینه دلیل نامگذاری این ساختمان هاست.

 

 

به گزارش «wusa۹»، «کاخ سفید»، مقر ریاست جمهوری آمریکا در «واشنگتن»، یکی از نمادین‌ترین ساختمان‌های جهان است؛ با وجود این، منشا نام این ساختمان برای بسیاری از افراد در جهان نامشخص است.

 

در حالی که برخی ریشه نامگذاری این ساختمان را به افسانه‌ای از جنگ ۱۸۱۲ مربوط می‌دانند، باید گفت که این استدلال نادرست است.

 

براساس افسانه مذکور، پس از به آتش کشیده شدن کاخ سفید توسط سربازان انگلیسی، آمریکایی‌ها این ساختمان را با رنگ سفید پوشاندند تا آثار سوختگی آن مشخص نباشد.

 

 

 

واقعیت این است که «جورج واشنگتن»، رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۷۹۱ پس از انتخاب محل ساخت کاخ، دستور داد که نمای آن با سنگ آهک سفید کار شود.

 

دلیل این دستور، مقاومت سنگ آهک در برابر رطوبت و ترک خوردن بر اثر یخبندان‌های طولانی زمستانی بود.

 

کاخ سفید در ابتدای ساخت، نام خاصی نداشت و از آن با عنوان «خانه رئیس جمهور» یا «عمارت ریاست جمهوری» یاد می‌شد؛ البته «کاخ سفید» نام مستعار آن بود.

 

با وجود این که از زمان ساخت ساختمان ریاست جمهوری آمریکا، بار‌ها از آن با عنوان مستعارش یاد شده بود، اما این اصطلاح تا سال ۱۹۰۱ رسمی نبود.

 

 

در این سال «تئودور روزولت»، رئیس جمهور وقت آمریکا تصمیم گرفت که نام این ساختمان را رسما تعیین کند؛ زیرا هر ایالت آمریکا یک عمارت اجرایی برای فرمانداری داشت و «روزولت» می‌خواست تا تفاوت‌هایی میان این عمارت‌ها وجود داشته باشد.

 

در نهایت در همان سال نام مستعار «کاح سفید» رسمی شد.

 

 

به گزارش «history»، ظاهر خانه شماره ۱۰ خیابان «داونینگ» در شهر «لندن» نمی‌تواند به درستی نشان دهنده اتفاق‌هایی باشد که پشت در سیاه وسفید آن رخ می‌دهد.

 

اقامتگاه رسمی نخست وزیری انگلیس یا همان خانه شماره ۱۰ خیابان «داونینگ» در واقع ساختمان یک کارخانه مشروبات الکلی قرون وسطایی است که دریچه‌ای برای اتصال ۱۰۰ اتاق در چند خانه بزرگ‌تر ایجاد کرد.

 

در سال ۱۶۸۲، «چارلز دوم»، پادشاه انگلیس، زمین باتلاقی در نزدیکی کاخ «وایت هال» را که اکنون خیابان «داونینگ استریت» در آن واقع شده، به «جورج داونینگ»، دستیار خود اهدا کرد.

 

 

 

«داونینگ» پس از دریافت این هدیه، بین ۱۵ تا ۲۰ خانه تراس دار ارزان قیمتی در خیابانی که اکنون با نام وی شناخته می‌شود، ساخت.

 

اگرچه خانه‌ها به صورت تصادفی شماره گذاری شدند، اما خانه شماره ۱۰ تا سال ۱۷۷۹ با نام خانه شماره پنج شناخته می‌شد.

 

باتلاقی بودن زمین منطقه مذکور و پایه‌های کم عمق ساختمان‌های نامرغوب «داونینگ»، سبب اعتراض شمار زیادی از نخست وزیران انگلیس از جمله «وینستون چرچیل» شد.

 

حتی برخی از نخست وزیران انگلیس مانند «بنجامین دیزرائیلی»، «دیوید کامرون» و «ترزا مِی» از اقامت در این ساختمان خودداری کردند.

 

 

تا اوایل دهه ۱۷۳۰ لردها، ارل‌ها یا حتی افرادی عادی در خانه شماره ۱۰ خیابان «داونینگ» زندگی می‌کردند تا این که پادشاه «جورج دوم»، این خانه و عمارت بزرگ پشتی اش را به «رابرت والپول»، وزیر خزانه داری اهدا کرد.

 

«والپول» این هدیه را به شرط آن که پس از وی در اختیار نخست وزیران آینده باشد، پذیرفت.

 

از سال ۱۹۰۲، اغلب نخست وزیران انگلیس در دوران تصدی خود بر این سمت در خانه شماره ۱۰ زندگی کردند.

 

این ساختمان در جنگ جهانی دوم بر اثر اصابت بمب‌های آلمانی آسیب دید.

 

اگرچه در پی این حادثه دستور تخریب آن اعلام شد، اما در نهایت در دهه ۱۹۵۰ این ساختمان بازسازی شد.

 

خانه شماره ۱۰ هیچ قفلی روی درب ورودی بیرونی ندارد.

 

 

به گزارش «bfmtv»، «الیزه» یا کاخ ریاست جمهوری فرانسه از سال ۱۸۴۸ به عنوان اتاق قدرت در فرانسه دیده می‌شد.

 

این ساختمان تا سال‌ها هتل «ادوروکس» نامیده می‌شد که در زمینی باتلاقی در منطقه‌ای دور از پایتخت و خالی از سکنه ساخته شده بود.

 

 

این ساختمان تا سال‌ها به عنوان «زیباترین خانه روستایی اطراف پاریس» مشهور بود.

 

ساختمان مذکور در عمر خود تبدیل به اقامتگاه همسر «لویی پانزدهم»، اقامتگاه سفرا، موزه و فروشگاه مبلمان شد؛ تا این که در سال ۱۷۸۷ یک شاهزاده خانم فرانسوی نام «الیزه بوربون» را به آن داد.

 

این ساختمان همان طور که گفته شد همواره اتاق قدرت فرانسه بود و در تاریخ معاصر فرانسه تبدیل به کاخ ریاست جمهوری این کشور شد.

 

 

«الیزه» در لغت به معنای مکان دلپذیری است که زندگی شادی در آن جریان دارد.

 

به گزارش «whc.unesco»، «کرملین» در زبان روسی به معنای «قلعه محکم داخل شهر» است.

 

ساختمان ریاست جمهوری روسیه یا همان «کرملین» در واقع بخشی از مجموعه‌ای مستحکم در مرکز «مسکو» است که توسط سلسله «روریکید» ساخته شد.

 

 

کلمه مذکور نخستین بار در سال ۱۳۳۱ ثبت شد.

 

در واقع «کرملین»، بزرگ‌ترین کاخ در مجموعه ارگی است که قبلا اقامتگاه تزار روسیه بود.

 

«کرملین» در حال حاضر اقامتگاه رسمی رئیس جمهور روسیه و موزه‌ای با تقریبا سه میلیون بازدید کننده است.

 

 

در قرن سیزدهم «کرملین» تبدیل به محل اقامت قدرت عالی رسمی شد و در اواخر قرن پانزدهم بازسازی و تقویت شد.