«زهره» شگفت انگیز

_ روزنامه خراسان نوشت: کاوشگر فضایی پارکر برای اولین بار توانست تصاویری از سطح سیاره زهره را به ثبت برساند که پیش از این به علت غلظت ابر‌های موجود در جو آن، غیرممکن به نظر می‌رسید. دانشمندان با استفاده از داده‌های تصویرگر میدان وسیع در کاوشگر خورشیدی پارکر (WISPR) توانستند برای اولین بار به زیر جو غلیظ سیاره زهره نگاه و ویژگی‌های زمین‌شناسی مانند ارتفاعات، فلات‌ها و دشت‌ها را کشف کنند. یافته‌ای که می‌تواند به ما در درک بهتر مواد معدنی تشکیل دهنده این سیاره سنگی و مرموز کمک کند.

اولین نگاه به همزاد شیطانی زمین

زهره یا ناهید، دومین سیاره زمین‌سان منظومه شمسی است که در مداری میان مدار‌های زمین و عطارد قرار گرفته است. سیاره زهره از نظر مداری، نزدیک‌ترین فاصله به زمین را دارد، اما گرم‌ترین سیاره در منظومه شمسی نیز هست و همین موضوع سبب شده تا پوشش غلیظ، جو آن را فراگیرد که دیدن آن را با چشم غیر مسلح دشوار می‌کند. این جو بسیار غلیظ نه تنها دیدن این سیاره را از زمین دشوار می‌کند بلکه به علت گرمای بسیار زیاد، برای کاوشگر‌های فضایی نیز دشواری‌های فراوانی را ایجاد می‌کند.

کاوشگر پارکر ناسا به نظر می‌رسد اولین نگاه‌های دقیق ما به سطح این سیاره را محقق کرده است. برایان وود، اخترفیزیک دان آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی ایالات متحده و عضو تیم کاوشگر پارکر می‌گوید: «زهره سومین شیء درخشان در آسمان است، اما تا همین اواخر ما اطلاعات زیادی درباره ظاهر سطح آن نداشتیم، زیرا دید ما از آن توسط یک جو غلیظ مسدود شده بود، ولی اکنون، بالاخره برای اولین بار از فضا سطح آن را در طول موج‌های مرئی می‌بینیم.» اگرچه زهره نسبتاً نزدیک به زمین است، اما مطالعه آن بسیار دشوار است. این سیاره به عنوان «همزاد شیطانی» زمین شناخته می‌شود، زیرا با این که از نظر اندازه، جرم، ساختار و ترکیب شبیه زمین است، اما عمیقاً امکان حیات در آن غیر قابل تصور است.

تفاوت‌های زمین و زهره

زمین معتدل و مرطوب است، ولی زهره خشک و احتمالاً آتش فشانی و دمای سطح آن به طور متوسط ۴۷۱ درجه سانتی گراد (۸۸۰ درجه فارنهایت) است. آسمان زهره مملو از ابر‌های ضخیم و سمی است که اسید سولفوریک می‌بارد. این ویژگی ها، بررسی سیاره را از نزدیک دشوار و فرودگر‌های ارسال شده به آن را در نهایت ذوب می‌کند. در واقع، این ابر‌های خفه کننده، مشاهدات بیرونی سطح را اگر نه غیرممکن، اما بسیار دشوار می‌کنند. این جاست که پارکر دانشمندان را شگفت زده کرد. این تصاویر ویژگی‌های دیگری را نیز نشان می‌دهد. فلات و دشت‌ها نیز دارای تغییرات ارتفاعی هستند که باعث می‌شود از طریق ابر‌ها در طول موج‌های فروسرخ قابل مشاهده باشند. اگرچه این تصاویر از نظر توپوگرافی چیز جدیدی را نشان نداده اند، اما داده‌ها همچنان می‌توانند به ما در درک بهتر زهره کمک کنند.