شورایی بودن عامل سردرگمی در مدیریت شهری نیست / بهبود عملکرد نیازمند مدیریت واحد است

علی اصغر قائمی عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای اسلامی شهر تهران درخصوص چرایی ضرورت یک پارچه سازی شیوه اداره پایتخت به میزان گفت: برای روشن شدن این موضوع مثالی را از شهری در چین که خود من آنجا را از نزدیک دیده ام می‌آورم. مدیریت شهری آنجا به دلیل اینکه مدیریت واحد شهر را در اختیار داشت می‌توانست از طریق داشبورد‌های اطلاعاتی متوجه شود که مثلا در بخش سلامت در یکی از قسمت‌های شهر به دلیل دیر رسیدن یا کمبود مواد لبنی مشکلاتی بروز کرده است. در این شرایط مدیریت شهری آنجا تصمیم می‌گیرد که شبکه توزیع مواد لبنی را مدیریت کند تا فعلا به آن ناحیه از شهر مقدار بیشتری برسد. آیا چنین اختیاری الان در دست مدیریت شهری تهران قرار دارد؟ متاسفانه چنین چیزی نیست.

 

وی ادامه داد: شهردار تهران کجا می‌تواند مثلا به تولیدکنندگان مواد لبنی یا پروتئینی بگوید در این چند روز توزیع این مواد را در فلان محدوده شهر متمرکز کنید، چون آن محدوده نیازی بیشتری در این زمینه دارد؟ اصلا شهردار تهران از کجا بفهمد که آن محدوده فرضی نیاز بیشتری به این مواد لبنی دارد؟ داده‌های سلامت شهروندان کجا در اختیار مدیریت شهری قرار می‌گیرد تا برای توزیع بهتر اقلام برنامه ریزی کند؟ معنای مدیریت واحد در مقیاس ایده آلش این نوع اقدامات است. در نقاط پایین‌تر هم الی ماشاالله تا بخواهیم مثال وجود دارد. یک مثالش آن موضوعی است که همه مردم هم آن را یادآوری می‌کنند.

 

قائمی ادامه داد: شهرداری نقطه‌ای را آسفالت می‌کند و درحالی که هنوز کار آسفالت به پایان نرسیده از جای دیگری می‌آیند حفاری می‌کنند که فلان لوله را در آنجا کار بگذارند. سوال اینجاست که مگر شما نمی‌دانستید که می‌خواهید در اینجا لوله گذاری کنید؟ اگر می‌دانستید که قبل از آسفالت کردن باید این عملیات حفاری انجام می‌شد. ولی چون این دو سیستم با هم ارتباط ندارند این اتفاقات رخ می‌دهد. درهرحال امیدواریم مدیریت واحد شهری هرچه زودتر شکل بگیرد، چون حتما باعث صرفه جویی در منابع، زمان، بهبود شیوه‌های عملکرد و دستاورد‌هایی از این قبیل خواهد شد.

 

عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران درباره این گمانه که شورایی شدن ساختار مدیریت شهری باعث ایجاد سردرگمی در اداره پایتخت شده گفت: قطعا شورایی شدن ساختار مدیریت شهری عامل سردرگمی نیست. چون اگر بخواهیم اینطور به قضیه نگاه کنیم در مقیاس ملی هم باید بگوییم مجلس شورای اسلامی نمی‌خواهیم، چون دولت را دچار سردرگمی می‌کند و دولت هرکاری که بخواهد بکند باید از مجلس اجازه بگیرد. اساس کار ما در این کشور نظام دمکراسی و مردم سالاری مبتنی بر دین است که شعارش را سر می‌دهیم و به آن پایبند هستیم و انشالله که بتوانیم آن را پیاده سازی کنیم. لازمه این مردمسالاری دینی این است که خود مردم بر سرنوشت خودشان حاکم باشند. اما مردم چطور می‌توانند بر سرنوشتشان حاکم باشند؟ از طریق انتخاب نماینده. هیچ راهکار مشابه دیگری را ما فعلا در دنیا سراغ نداریم که بتوان طبق آن بر عملکرد دولتمردان چه در مقیاس دولت مرکزی و چه در مقیاس دولت محلی نظارت کرد و برایش ریل گذاری قانونی کرد تا کارش را انجام بدهد.

 

قائمی بیان کرد: البته برای آینده صحبت از فراجهان هم می‌شود و فضا‌هایی که هنوز در حد تئوری‌های اولیه مطرح می‌شود و امکاناتی که فضای مجازی بر مبنای آن در آینده توسعه پیدا خواهد کرد و به ما قابلیت‌های بیشتری را خواهد داد. مگر اینکه تحقق چنین شرایطی این امکان را به ما بدهد که در آینده مثلا ده میلیون نفری که در شهر تهران ساکن هستند همگی خودشان در شورای شهر نماینده باشند. این البته یک مثال بسیار انتزاعی است. اتفاق افتادن چنین چیزی فعلا قابل تصور نیست. ولی فعلا نظامات کل جهان و از جمله کشور ما به این صورت است که مردم از طریق انتخاب نماینده می‌توانند بر سرنوشت خودشان حاکم باشند.