صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

ورود انقلاب اسلامی به قرن دوم

۱۲ بهمن ۱۴۰۰ - ۱۲:۴۴:۲۰
کد خبر: ۷۹۳۴۷۰
انقلاب اسلامی ما در زمانی به چهل و سومین سال عمر خود پا نهاد که دشمنانش آرزوی نابودی آن را در سر می‌پرورانند. آن‌ها باید بدانند که جنگ تحمیلی، تحریم و فشار حداکثری نمی‌تواند مردم این سرزمین را ناامید کند.

_ روزنامه جوان نوشت: انقلاب اسلامی ما از قرن گذشت! هرچند در همان آغاز و چند ماه پس از پیروزی انقلاب با تقویم قمری وارد قرن جدید شده بود، اما اکنون نیز با تقویم شمسی، انقلاب ما وارد قرن دوم خود می‌شود. برای انقلاب اسلامی ذوالقرنین شدن یک موهبت و یک موفقیت بزرگ است. هنوز انقلاب شش‌ماه نشده بود که بزرگانش را از دم تیغ تروریسم گذراندند.

پیش از آنکه دوسالگی خود را جشن بگیرد، در جنگی که نیمی از دنیا پشت آن بود، به انقلاب حمله‌ور شدند. نبردی نابرابر که درسی بزرگ به عالمیان داد تا آنجا که کسینجر، مشاور امنیت ملی امریکا که کشورش راهبر و طراح جنگ و تروریسم علیه انقلاب اسلامی بود، گفت: «تجربه جنگ علیه ایران به ما آموخت هرگز به یک انقلاب حمله نکنید!» جنگ تمام شد.

ملت ایران گنجی عظیم از دل جنگ بیرون کشید، گنجی به‌نام‌و‌نشان «فرهنگ ایثار و شهادت». تنها تیغ‌های یک جنگ می‌تواند دمل چرکین ننگ‌و‌عار را از جسم ملتی جراحی کند و روح آن ملت را با ارزش‌های والای انسانی پیوند بزند. از جنگ سربلند و بزرگ بیرون آمدیم، آن قدر بزرگ که همان امریکا در فکر ما شب ور‌وز نداشت و صد‌ها نقشه کشید تا پیش‌از آنکه سن انقلاب به مرز چهل‌سالگی و بلوغ برسد، آن را از پا درآورد.

این‌بار با تروریسم علمی شروع کردند و دانشمندان ما را کشتند. در بیرون از مرز‌ها بزرگ‌ترین و متعصب‌ترین ارتش نامنظم را که یک شبه فتح چهل ساله می‌کرد، برای ورود به ایران با همه توان اطلاعاتی، مالی و نظامی تجهیز کردند و به سمت مرز‌های ما گسیل داشتند. همزمان تحریم‌های صنعتی و علمی و دارو و غذا را شدت بخشیدند و به «فشار حداکثری» رساندند. وقتی غذا و داروی ما را تحریم کردند، مسرورانه و پیروزمندانه گفتند: «انقلاب اسلامی چهلم خود را نخواهد دید!» این را آن مرد سیبیلو گفت که چهل سال بعد از کسینجر در جای او مشاور امنیت ملی شده بود. سیبیلو حتی از چهل سال شکست مشاوران امنیت ملی مقابل ایران درسی نگرفته بود. بعد رئیس‌جمهور و وزیر خارجه‌شان رفتند پشت این حرف و برای همه دنیا قسم خوردند که ایران کارش با «فشارحداکثری» شش‌ماهه تمام است. براندازان را آماده کردند که به ایران بیایند و حکومت‌دست‌نشانده امریکا را در دست بگیرند! خیلی‌ها هم باور کردند، در داخل ایران برای خودشان باورمندانی تدارک دیده بودند و در خارج حتی خیلی از دوستان ما باورشان شده بود!

آخر امریکا تاکنون کاری را نگفته که نکرده باشد و این برای دنیا به تجربه ثابت بود که امریکا خواهد توانست. حالا همان طراح «فشارحداکثری» و کسی که نوید شش‌ماه زمان تا فروپاشی انقلاب و نظام جمهوری اسلامی را داده بود، از تیم مذاکره‌کنندگان امریکا کنار گذاشته شد! و سخنگوی وزارت خارجه امریکا پشت تریبون آمد و گفت «ما در فشار به ایران شکست خوردیم». بد هم شکست خوردید، به دست چه کسانی؟! به دست کارگران ایران که رهبر انقلاب همین پریروز به آن‌ها گفت شما با تولید و زنده‌نگه‌داشتن اقتصاد ایران، امریکا را شکست دادید. به دست آن محرومانی که ثروت‌شان در یک زمان با سقوط ارزش ریال، یک دهم شد، اما مقابل انقلاب خودشان خم به ابرو نیاوردند. اگر انقلاب ماند روی دوش محرومان ماند. امریکای امپریالیسم با ۶۰ درصد ثروت جهان و ۷۰ درصد قدرت نظامی جهان از «پابرهنگان امام» شکست خورد.

این حکایت اول و اکنون انقلاب ما نیست. در این میانه هزاران طرح و برنامه از تروریست‌پروری در عراق و آلبانی تا راه‌اندازی موج رسانه‌های فارسی‌زبان دروغگو تا پنجه‌درپنجه‌افکندن با داشته‌ها و ذخیره‌های ما از دزدیدن نخبگان تا خرابکاری و تخریب، به میدان آوردند و هربار دست شان خالی‌تر و امیدشان ناامید‌تر از قبل شد.

انقلاب ما ذوالقرنین شد. ما آمده‌ایم که بمانیم، نیامده‌ایم که عبرت انقلاب‌های دیگر و سرزمین‌ها و ایدئولوژی‌های دیگر شویم. ایدئولوژی ما از ذهن یک فیلسوف تراوش نکرده است که با تخیلات یک فیلسوف دیگر از هم بپاشد. سرزمین ما با قتل‌عام بومیان و با اشغال سرزمین‌های دیگران به دست نیامده است که در انتظار خشم خداوند و انتقام زمانه، روزگار بگذراند.

انقلاب ما وارث یک فرستاده خداست و منتظر یک منجی بشری. انقلاب ما صاحبان همه ایدئولوژی‌های استکباری عالم را عبرت تاریخ خواهد کرد و هرگز خودش عبرت دیگران نخواهد بود. ما دوقرن را دوهزار قرن می‌کنیم و تا ابد می‌مانیم.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *