۲۰۲۱؛ سال بازخوانی کارنامه سیاه حقوق بشری کانادا

– کشف گور‌های بی علامت کودکان بومی در مدارس شبانه روزی تحت کنترل دولت و کلیسای کاتولیک کانادا در سال ۲۰۲۱، پرونده سیاه حقوق بشری این کشور مدعی حفاظت از حقوق بشر را برای جهان بازگشایی کرد.

 

به گزارش «ریسرچ فیچرز و نشنال نیوز»، کانادا در سال ۲۰۲۱ چالش‌ها و بحران‌های متعددی را از سر گذراند.

 

«اتاوا» در این سال، مانند همه جهان با شیوع بیماری «کرونا» مواجه شده و از پیامد‌های اقتصادی آن متحمل آسیب شد.

 

تغییرات اقلیمی در سال جاری میلادی منجر به سیل‌ها و آتش سوزی‌های ویرانگری در کانادا شد که حتی شهری کوچک را از روی نقشه پاک کرد.

 

اما کشف بیش از ۲۰۰ گور بی علامت در محوطه یک مدرسه شبانه روزی ویژه کودکان بومی در استان «بریتیش کلمبیا» کانادا، نه تنها این کشور بلکه جهان را شوکه کرد.

 

این افشاگری کانادا را ناچار به پرداخت غرامت به بومیان و پاسخگویی درباره تبعیض علیه آنان به ویژه در زمینه شبکه بزرگ مدارس تحت کنترل دولت و کلیسای کاتولیک با هدف جذب اجباری بومیان کرد.

 

کودکان بومی از سن ۳ سالگی به اجبار از خانواده هایشان جدا و به این مدارس منتقل می‌شدند؛ جایی که به شدت تنبیه می‌شدند، گرسنگی می‌کشیدند، با توهین کلامی مواجه می‌شدند و مورد آزار جنسی قرار می‌گرفتند.

 

با وجود تعطیل شدن مدارس مذکور در اواخر قرن بیستم، تبعیض علیه بومیان در کانادا در اشکال مختلف ادامه دارد.

 

ناامنی غذایی در جوامع بومی در شمال کانادا، واقعیت ناراحت کننده ای است که چشم اندازی برای بهبود آن وجود ندارد.

 

اگرچه کانادا کشوری غنی از منابع است اما تقریباً نیمی از خانوار‌های بومی در این کشور از نظر غذایی در شرایط ناامن هستند.

این میزان در شمال «انتاریو» به ۷۰ درصد می‌رسد؛ جایی که بیشتر وعده‌های غذایی به دلیل دسترسی محدود به گزینه‌های غذایی سالم و هزینه‌های بیش از حد، کمبود مواد مغذی دارند.

 

این ارقام ناامید کننده به شکلی خاص نگران کننده هستند؛ زیرا به طور قابل توجهی بالاتر از میانگین ملی ناامنی غذایی (۸.۳ ٪) است.

 

جدا از هزینه بالای مواد غذایی در بازار و دسترسی محدود به غذا‌های مغذی، فقدان کمک دولت کانادا برای برنامه‌های غذایی مغذی، ناامنی غذایی را تشدید می‌کند.

 

ریشه‌های تاریخی و معاصر نابرابری و تبعیض نظام‌مند علیه بومیان کانادا به تاریخ طولانی استعمار و سرمایه داری قرن هفدهم بازمی گردد.

 

شهرک‌های اجباری تحمیل‌شده توسط قوانین دولتی و امضای معاهده‌ها، سبک زندگی نیمه عشایری را که زمانی به مردم بومی کانادا اجازه می‌داد در اراضی ویژه خود زندگی کنند، در هم شکسته است.