جستوجوها در کانادا برای یافتن اجساد کودکان بومی
- «رولاند مارتین» ۸۴ ساله، که در سال ۱۹۴۷ مجبور شده بود به مدرسه شبانه روزی کانادایی «موهاک» برود خاطراتی از دوران حضورش در این مدارس را به یاد می‌آورد.
به گزارش «نیویورک تایمز»، «مارتین» به یاد می‌آورد که غذا به قدری در این مدارس کمیاب بود که او و همکلاسی هایش در زبالهدانیهای نزدیک مدرسه به دنبال غذا می‌گشتند.
به گفته وی، «گاهی اوقات تعجب می‌کنم که چگونه از پس آن وضعیت برآمدیم؛ واقعاً چند نفر در اینجا مردند؟»
جستوجو برای یافتن بقایای کودکان بومی که هنگام حضور در مدارس مسکونی بدنام کانادا، جان خود را از دست دادند، از ماه می گذشته در سراسر کانادا در حال انجام است.
این زمانی بود که اسکن‌های راداری محوطه مدرسه شبانه روزی «کاملوپس» بومیان در استان بریتیش کلمبیا شواهدی مبنی بر دفن بقایای ۲۱۵ انسان در گور‌های بی نشان پیدا کرد که بسیاری از آن‌ها کودک بودند.
از سال‌های ۱۸۸۰ تا ۱۹۹۰، دولت کانادا حداقل ۱۵۰ هزار کودک بومی را به زور از خانه هایشان بیرون کرده و به مدارس شبانه روزی فرستاد تا آن‌ها را به شیوه‌های غربی همگام و هماهنگ کند.
زبان و اعمال مذهبی و فرهنگی این کودکان بومی ممنوع شده بود.
در سال ۲۰۱۵، یک کمیسیون به نام «حقیقت و آشتی ملی» این سیستم را «نسل کشی فرهنگی»، نامید.
در این نوع مدارس، که عمدتاً توسط کلیسا‌های مسیحی برای دولت کانادا اداره می‌شد، خشونت و آزار جنسی، جسمی و عاطفی رایج بود؛ هزاران کودک ساکن در این مدارس ناپدید شدند.
بسیاری از سران بومی می‌گویند بقایای کشف شده در سراسر کانادا مظهر فعالیت جنایتکارانه در مدارس، از دفن نامناسب تا غفلت و قتل است.
کمیسیون ملی کانادا سوابقی را یافت که نشان می‌دهد حداقل ۵۴ دانش‌آموز در مدرسه شبانه روزی «موهاک»، که یکی از قدیمی‌ترین و با سابقه‌ترین مدارس در این سیستم بود، جان خود را از دست دادند.
اما بسیاری از بازماندگان، می‌گویند که تعیین چگونگی مرگ دانش‌آموزان بومی و اینکه چه کسی مسئول آن بوده، مهم است، حتی اگر این احتمال وجود داشته باشد که مجرمان فوت کرده باشند یا دیگر از نظر ذهنی برای محاکمه تحت قوانین کانادا مناسب نباشند.