۱۲ آذر ۱۳۵۸؛ رسمیت یافتن قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

- پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، به منظور فراهم آمدن زمینه‌های عملی مناسب برای حاکمیت اسلام در تمامی شئون مملکت، لازم بود قانون اساسی که مبین بنیاد‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه ایران بر اساس اصول اسلامی باشد، تدوین شود.

 

بر همین اساس مجلس خبرگان قانون اساسی در ۲۸ مرداد ۱۳۵۸، با عضویت ۷۵ نماینده از سراسر کشور تشکیل شد. این مجلس با عضویت تعداد زیادی از اسلام‌شناسان، فقها و با کوشش‌های مستمر و شبانه‌روزی شهید بهشتی و نیز شهدای محراب و با تأکید حضرت امام خمینی رحمه الله علیه مبنی بر آن که قانون اساسی باید صد در صد اسلامی باشد، توانست قانون اساسی را تدوین کند.

 

بنا به اعلام سالنمای انقلاب اسلامی، این قانون در مدت ۴ ماه فعالیت این مجلس نهایتا در دوازده فصل و ۱۷۵ اصل تنظیم شد و در ۲۴ آبان ۱۳۵۸، به تصویب دو سوم نمایندگان رسید.

 

سرانجام در همه‌پرسی‌ که طی روز‌های یازدهم و دوازدهم آذر ۱۳۵۸، انجام گرفت، ملت ایران با ۹۹/۵ درصد رأی موافق، قانون اساسی را مورد تصویب نهایی قرار دادند. حضرت امام خمینی رحمه الله حاشیه قانون اساسی را جهت اجرا تنفیذ کردند و فرمودند: «قانون اساسی یکی از ثمرات عظیم بلکه بزرگترین ثمره جمهوری اسلامی است».