از موافقت وزیر ورزش تا مخالفت رئیس سازمان خصوصی‌سازی/ استقلال و پرسپولیس پاشنه آشیل همیشگی دولت!
- یکی از اشکالات وارده کنفدراسیون فوتبال آسیا برای صدور مجوز حرفه‌ای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس موضوع مالکیت مشترک این دو باشگاه از سوی دولت است، اتفاقی که هفته‌های اخیر باعث تنش بسیار زیادی شد تا حدی که مسئولان فدراسیون فوتبال و اعضای کمیته بدوی و استیناف صدور مجوز حرفه‌ای احتمال حذف این دو باشگاه از رقابت‌های آسیایی را پیش بینی کردند که با پادرمیانی وزیر ورزش و جوانان یک فرجه سه ماهه تعیین شد تا مشکل برطرف شود.
بر همین اساس وزیر ورزش و جوانان در جریان یکی از بازدید‌های اخیر خود از آمادگی کامل این وزارتخانه برای واگذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی خبر داد، اما برخلاف اظهارنظر وزیر ورزش و جوانان، رئیس سازمان خصوصی سازی از وجود مشکلات بزرگ بر سر راه خصوصی‌سازی این دو باشگاه خبر داد و عنوان کرد تا مادامی که مشکلاتی نظیر حق پخش تلویزیونی، تبلیغات محیطی و تضمین‌های لازم وجود نداشته باشد امکان واگذاری وجود ندارد و به نوعی آب پاکی را روی دست مسئولان وزارت ورزش و جوانان ریخت تا همچنان خصوصی‌سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس یک رویایی دست نیافتنی تلقی شود.
اما مساله مهمی که در این میان سرنوشت دو باشگاه بزرگ فوتبال ایران به شدت تهدید می‌کند، تداوم بلاتکلیفی مالکیتی این دو باشگاه است؟ دولتمردان و مدیران دستگاه ورزش به خوبی می‌دانند وعده‌های غیر واقعی مدیران دولت‌های قبل به کنفدراسیون فوتبال آسیا برای حل این مشکل، صرفاً برای خرید زمان بوده در حالی که آن‌ها خود می‌دانستند امکان واگذاری این دو باشگاه وجود ندارد.
با این شرایط حالا کنفدراسیون فوتبال آسیا با استناد به غوغاسالاری‌های شکل گرفته در فضای داخلی و اظهارنظر‌های بعضا کددار برخی مدیران فوتبال ایران مبنی بر دور زدن قانون با حساسیت مضاعف این موضوع را دنبال خواهد کرد از این رو هرگونه تصمیم غیرمنطقی در این خصوص ممکن است تبعات جبران ناپذیری را برای فوتبال باشگاهی به دنبال داشته باشد.
اگر دولت سیزدهم برای واگذاری دو باشگاه مصمم باشد، طبیعتا روش‌های انجام این فرایند بر اساس عقلانیت و روال قانونی امکان‌پذیر است، اما اگر صرفاً برای خرید زمان همان روش مدیران قبلی را در پیش بگیریم قطعا دردسر‌های این دو باشگاه بیش از پیش خواهد شد.
حقیقت انکارناپذیر این است که مخالفان خارجی و داخلی می‌توانند برای ضربه زدن به پیکره نحیف فوتبال ایران از این آیتم به عنوان پاشنه آشیل، سوء استفاده زیادی کنند، تا از این رهگذر بهره‌برداری غیرورزشی و بعضاً سیاسی داشته باشند.