«سلول انفرادی» خطرناک‌ترین صادرات آمریکا
- فعالان حقوقی و دستکم یکی از نمایندگان سازمان ملل، میگویند که آمریکا مدتهاست مسئول صادرات میراثی خطرناک است: «استفاده از سلول انفرادی برای افراد زندانی.»
به گزارش پایگاه «اِن وای وان»، امروزه سیستم زندانی و بازداشت افراد در آمریکا به عنوان نمونه ضعیفی از رفتار با زندانیان در نظر گرفته می‌شود.
اعمال تنبیه و مجازات از طریق حبس عمدتاً در قرن هجدهم در آمریکا ایجاد شد.
در قرن‌های بعد، هم جمعیت زندان‌ها و هم تعداد افراد در سلول‌های انفرادی به طور تصاعدی در سراسر آمریکا افزایش یافت.
فعالان میگویند که آمریکا این عمل را به مرز‌های خود محدود نکرده است؛ در عوض، استفاده از سلول انفرادی را از طریق دیپلماتیک یا دیگر راه‌ها به کشور‌های دیگر سرایت داده است.
یکی از این موارد گسترش این رویه به کشور‌های دیگر در اوایل سال ۲۰۰۰ در کلمبیا صورت گرفت، زمانی که ماموران دفتر زندان‌های فدرال آمریکا به آمریکای جنوبی فرستاده شدند تا به حدی به این کشور کمک کنند تا سیستم زندان خود را مدرن سازی کند.
«باز درایزینگر»، استاد کالج عدالت کیفری «جان جی نیویورک»، گفت که آمریکا همین الگو را در افغانستان و عراق تکرار کرد.
وی افزود «برخی از آن زندان‌ها به هدر رفتند و باید بگویم که همه این شیوه‌ها مبتنی بر ایده‌هایی پیرامون این مدل سوپرمکس است، که ابداع آمریکا بوده که در جهان گسترش یافت.»
سلول انفرادی به اشکال مختلف و با نام‌های متعدد وجود دارد و به دلایل مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برخی از زندانیان به عنوان مجازات برای رفتار بد به سلول انفرادی منتقل می‌شوند.
سایر زندانیان که ممکن است در معرض خطر باشند در «حبس حفاظتی» قرار می‌گیرند، که اساساً همان نوع از زندانی شدن است.
آمریکا به مراتب بالاترین جمعیت زندانی را در بین کشور‌های توسعه یافته دارد.
در حالی که تخمین‌ها در مورد تعداد زندانیانی که در چنین شرایطی اسکان داده می‌شوند متفاوت است، بیشتر کارشناسان موافق هستند که حدود ۸۰ هزار نفر در سلول‌های انفرادی در آمریکا قرار دارند.
مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۰ در مجله آکادمی روان‌پزشکی و قانون آمریکا منتشر شد، نشان داد که سلول انفرادی به ویژه برای افرادی که دارای شرایط سلامت روانی شدید از قبل موجود هستند، از جمله اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، اختلال افسردگی اساسی، مضر است.
اما سلول انفرادی همچنان یک موضوع بحث برانگیز در آمریکاست، به ویژه در مورد مجرمان نوجوان و بیماران روانی.