آشنایی با زندانیان سیاسی در پهناورترین زندان دنیا (2)

در بخش اول از سلسله گزارش‌های اختصاصی ریشه خواندیم که در آمریکا به ازای هر 100 هزار شهروند، 760 زندانی وجود دارد. در مجموع 7.2 میلیون نفر در زندان‌های آمریکا به سر می‌برند و این تعداد از زندانی‌های شوروی سابق در زمان دیکتاتور سابق آن "ژوزف استالین" هم بیشتر است.

در گزارش دوم به مصادیقی از زندانیان سیاسی آمریکا اشاره کردیم و در این سومین گزارش اختصاصی ریشه، با اسامی دیگری از زندانیان سیاسی در آمریکا آشنا خواهید شد.

این گزارش به نمونه‌هایی از زنان زندانی سیاسی در ایالات متحده می‌پردازد.

در ابتدا جا دارد به یکی از اسناد شورای اروپا (مصوب در 24 اکتبر 2001) اشاره کنیم که در تعریفی نسبتاً جامع، از پنج شاخصه نام می‌برد که چه موقع می‌توان یک زندانی را "زندانی سیاسی" نامید؟

1. بازداشت فرد، نقض‌کنندۀ ضمانت‌های قانونی‌ای است که براساس کنوانسیون حقوق بشر اروپایی شامل حال شهروندان می‌گردد؛ مانند آزادی بیان، آزادی مذهب، آزادی دسترسی اطلاعات، آزادی تعلّق به احزاب، جنبش‌ها، سازمان‌های مردم‌نهاد و گروه‌های اجتماعی-سیاسی.
2. بازداشت فرد، صرفاً به دلیل یا دلایل سیاسی صورت گرفته و عمل مجرمانه‌ای صورت نگرفته است.
3. طول مدت یا وضعیت بازداشت فرد، به دلایل سیاسی هیچ گونه تناسبی با جرمِ متهم ندارد.
4. فردِ بازداشت شده نسبت به سایر زندانیانِ با اتهامات یکسان، به دلایل سیاسی مورد رفتار تبعیض‌آمیز یا شکنجه قرار می‌گیرد.
5. بازداشتِ فرد، نتیجۀ یک پروسۀ ناعادلانه است که در دادگاه، دادستانان، وکیل، قاضی و پرونده نفوذ کرده و آنان را تحت تأثیر سیاسی قرار داده است (دادگاه نمایشی).

********************

"آلجاندرینا تورس" (Alejandrina Torres) متولد 1939 اهل پورتوریکو (جزء مجمع‌الجزایر شمال شرقی منطقه کارائیب، ایالات متحده آمریکا) است. وی زنی فعال، وطن‌دوست و مسئول در قبال مردم کشورش بود؛ لذا به عضویت در کمپینِ "زندانیان سیاسیِ پورتوریکو را آزاد کنید" درآمد، اما سال 1983 بازداشت شد.

خانم تورس در زمان بازداشت متأهل و صاحب دو دختر 16 و 11 ساله بود.

در کتاب "زندانیان شیکاگو" نوشتۀ "ویلیام کراوفورد" آمده:

این زن در  یکی از جلسات محاکمه خود نقشۀ تاریکی از پورتوریکو را کشید، جایی که در آن شرکت‌های داروسازیِ آمریکایی، آزمایشات غیرقانونی و غیرانسانی روی مردم انجام داده‌اند. مثلاً برای کنترل نرخ زاد و ولد این جزیره و دستکاری نژادی زنان پورتوریکویی؛ برای چنبرۀ سرمایه‌دارانِ وال‌استریت بر منابع زمینیِ پورتوریکو...

خانم تورس در دادگاه فریاد عدالت‌طلبی سر داد و گفت واشنگتن و FBI  در دوران "بوشِ" پدر، سیستم برده‌داری محض را روی پورتوریکو پیاده کرده‌اند.

این زن نهایتاً به جرم توطئه علیه دولت آمریکا توسط دولت وقت به ریاست جمهوری "بیل کلینتون" به 35 سال حبس محکوم شد.

سازمان عفو بین‌الملل در سال‌های اولیۀ بازداشت این زن، وضعیت وی را نگران‌کننده توصیف کرد و از سوءاستفاده جنسی مکرّر از او توسط مأمورین بازداشت خبر داد. همچنین آزارهای روحی-روانی، بی‌خبری از خانواده، عدم ارائۀ داروهای پزشکیِ ضروری به وی، از دیگر گلایه‌های حقوق بشریِ این سازمان در مورد آلجاندرینا تورس بود.

این زندانی سیاسی به سلول فوق امنیتیِ انفرادیِ زندان شهر لکسینگتان واقع در ایالت کنتاکی آمریکا انتقال یافت. بدین ترتیب، همان کمپینی که تورس برای حمایت از زندانیان سیاسیِ پورتوریکو به راه انداخته بود، به حرکتی برای حمایت از خودش تبدیل شد و معترضان بسیاری را به تظاهرات برای آزادی وی واداشت.

اعضای این کمپین که روز به روز به تعدادشان افزوده می‌شد، می‌گفتند چرا مجازات تورس باید 20 برابر مجازاتِ فردی با این اتهامات باشد؟

******************** 

یکی از کیس‌های درخورِتوجه بین زندانیان سیاسیِ آمریکا، خانم "سوزان لیزا روزنبرگ" (Susan Lisa Rosenberg) متولد 1955 در منهتن، فعال اجتماعی- سیاسی، شاعر  و نویسنده آمریکایی است که دقیقاً در حوزۀ حمایت از زندانیان سیاسی آمریکا فعالیت داشت و خودش به جرم سیاسی زندانی شد؛ آن هم در واحد زیرزمینیِ زندان فوق امنیتیِ شهر لکسینگتان واقع در ایالت کنتاکی آمریکا.

اتحادیۀ آزادی‌های شهروندیِ آمریکا (ACLU) قبلاً در توصیف این واحدِ زندان گفته بود: آنجا "قبرِ زندهاست."

روزنبرگ از حامیان سازمان‌های ضدّامپریالیستی، استقلال پورتوریکو و از مخالفان FBI بود. او را به دلیل تأثیرگذاری بر سایرین، بارها میان زندان‌های لکسینگتان، فلوریدا، کالیفرنیا و دانبری جابجا کردند.

******************** 

"سیلویا بارال‌دینی" (Silvia Baraldini) متولد 1947 فعال اجتماعی ایتالیایی‌تبار در آمریکاست. وی همواره حامی جنبش‌های استقلال‌طلبانۀ پورتوریکو در ایالات متحده آمریکا بود، سال 1982 به 43 سال حبس محکوم شد و یک نام دیگر به لیست زندانیان سیاسیِ زن در این کشور اضافه کرد.

اتهام خانم بارال‌دینی، شرکت در نشست‌های یک "انجمن خرابکارانه"، عضویت در اتحادیه آزادی‌خواهان سیاهپوست آمریکا و بالاخره حمایت از یک متهمِ محکوم به اعدام اعلام گردید. وی براساس همین اتهامات، به زندان فوق امنیتیِ شهر لکسینگتان واقع در ایالت کنتاکی فرستاده شد.

او در زندان پا به سن گذاشت و از میانسالی عبور کرد. بعدها گفته شد هیچکس انتظار چنین حبس طولانی در چنین زندانی را برای مجازات یک اتهامِ واهی نداشت.

در زادگاه وی ایتالیا کمپین‌هایی به دادخواهی‌اش تشکیل شد که می‌گفتند در برابر حقِ پایمال شدۀ این زن زندانی سیاسی ساکت نخواهند نشست.

مشاهیری نظیر "نوام چامسکی" فیلسوف و نظریه‌پرداز آمریکایی، "روبرتو رمیجیو" کارگردان و بازیگر ایتالیایی، "داریو فو" نویسنده و کارگردان ایتالیایی و "لوئیس سپولودا" نویسنده و فعال سیاسی نیز به دفاع از وی پرداختند.

"فرانچسکو گوچینی" خوانندۀ ایتالیایی، آهنگی به نام " Canzone per Silvia" برای اعلام همبستگی با سیلویا و آزادی همۀ کسانی که در ایالات متحده به خاطر عقیده‌شان در حبسند، خواند.

همچنین سال 1989 "نینا روزن‌بلوم" فیلم مستندی با عنوان "مسیر عبور" ساخت و زندگیِ این سه زن زندانی سیاسی که در بالا به آن‌ها اشاره کردیم را به تصویر کشید.

********************

"آساتا شاکو" (Assata Shakur) یکی دیگر از زنان زندانی سیاسی در ایالات متحده آمریکاست.

او متولد 1947 در نیویورک سیتی و فعال سیاسی در آمریکا بود. اتومبیل وی سال 1973 به جرم یک تخلف راهنمایی رانندگی توقیف شد و به همین بهانه سازمان FBI پس از تعقیب، وی را به اتهام عضویت در جنبش آزادی‌خواهان سیاهپوست (پلنگان سیاه)، احزاب سیاهانِ مارکسیست (ضدّ امپریالیست) و اتهامات دیگر به حبس ابد محکوم کرد. 

خانم شاکو در سال 1979 موفق به فرار از زندان کلینتون کورکشنال آمریکا شد و تا همین امروز در لیست افراد تحت تعقیب FBI قرار دارد.

خبرگزاری آلمانی "یونگه ولت" ماه می 2013 خبر داد در کشوری که خود را مهد مدرنیته و آزادی می‌نامد، جایزه‌ای به ارزش یک میلیون دلار از طرف FBI و یک مژدگانیِ یک میلیون دلاریِ دیگر هم از طرف مقامات نیوجرسی به دلیل فرار این زندانی سیاسی از زندان، برای سرِ آساتا شاکو در نظر گرفته شده است!

گفته می‌شود طی این مدت، او از کوبا تقاضای پناهندگی سیاسی کرده و در این کشور به سر می‌برد.

در مدح این زن سیاهپوست هم قطعات موسیقی متعددی نواخته شده است.

********************

"آنا مائه آکواش" (Anna Mae Pictou Aquash) متولد 945 در کانادا و یکی از اعضای برجستۀ جنبش هندی‌تباران آمریکا (AIM) بود. وی در جریان یک درگیری مسلحانه با پلیس دستگیر شد.

در پرونده وی، اتهامات سیاسی درج شده بود که نسبت به تمامی آن‌ها اظهار بی‌اطلاعی می‌نمود.

فوریه 1976 جنازۀ به شدت آسیب‌دیدۀ وی توسط یک دامدار در مزرعه‌ای در 10 مایلی شمال کادوکا پیدا شد. پلیس محلّی ابتدا نتوانست جسد را شناسایی کند و آن را به سازمان مرکزی FBI در واشنگتن فرستاد.

جنازۀ آکواش ابتدا همانطور به صورت شناسایی نشده (گمنام) دفن شد و FBI تازه بعد از خاکسپاری، هویت وی را اعلام کرد؛ اما پیگیری‌های خانواده‎اش پس از هشت روز در مارس 1976به نبش قبر وی منجر شد. این بار آثار ضربات گلوله بر پیکر وی هویدا بود و گمانه‌زنی‌ها ذهن‌ها را به این سمت سوق داد که وی در حالی که 30 سال بیشتر نداشته، تحت شدیدترین شکنجه‌های زندان FBI  جان باخته است.

جنبش هندی‌تباران آمریکا این زن را شهید راه عدالت می‌نامند، اما سرنوشت مبهم و مسکوت وی به اندازه‌ای در خفقان رسانه‌ای فرو رفته که به زعم "چارلی اسمیت" نویسندۀ آمریکایی بعد از سی سال هنوز هیچ دادگاهی به قتل خوفناک این زندانی سیاسی رسیدگی نکرده است.

به پنج زن زندانی سیاسی در آمریکا اشاره کردیم که یکی از آنان زیر یوغ ستم کشته شده است. در گزارش بعد ریشه به زندانیان سیاسی دیگری در ایالات متحده آمریکا خواهیم پرداخت.

(کلیه منابع، در پایان گزارش چهارم ذکر خواهد گردید)

/انتهای پیام/