همبستگی حقوق بشری

_ حسام الدین برومند در سرمقاله روزنامه حمایت نوشت: بدون مقدمه و صغری و کبری چیدن باید گفت جنایت بزرگ و تاریخی غرب و مدعیان حقوق بشر این است که چه در ساحت نظر و تئوریک و چه در میدان عمل و واقعیت، به اسم حقوق بشر! حقوق بشر را سر بریده اند و امروز رسالت همه آزادی خواهان و دین داران این است که به صحنه دفاع از حقوق بشر بیایند.

در همین راستا، روز گذشته، حجت الاسلام والمسلمین محسنی اژه‌ای رییس قوه قضاییه کشورمان در جمع سفرای بیش از ۶۵ کشور جهان و همچنین روسای سازمان‌های بین‌المللی مقیم، این موضوع مهم و راهبردی را مطرح کردند که بیایید دست در دست هم با دیپلماسی قضایی بی تاثیر از رفتار‌های سیاسی، از حقوق بشر دفاع کنیم.

درباره دفاع از حقوق بشر و مقابله با سناریو‌های شیطانی و پیچیده و تودرتو آمریکا و داعیه داران دروغین حقوق بشر نکاتی قابل اعتناست.

یکم. غرب با پیش کشیدن حقوق بشر غربی و تحمیل آن به عنوان یک نسخه به اصطلاح جهانشمول، زیرساختی را فراهم کرده است تا از حقوق بشر «استفاده سیاسی» نماید یا از آن به عنوان یک «کالای اقتصادی» بهره ببرد. به عبارت روشن، حقوق بشر غربی نه تنها بر پندار‌های انسان در محدوده این دنیای فانی متمرکز است و تفسیرش از بشر موجودی است که فقط نفس می‌کشد، می‌آشامد، می‌خوابد و دارای غرایزی است که باید بدان پاسخ گفت؛ بلکه غرب حتی در مبانی هستی شناسی و اندیشه‌ای خود از حقوق بشر تا آزادی بیان و صلح و تا مدل دموکراسی برای حکمرانی، دچار غش در معامله شده است! چرا؟ چون آزادی و صلح و حقوق بشر را در ساحت نظری و عرصه تئوریک با مفاهیمی آمیخته که اصل آزادی و صلح و حقوق بشر، ماهیت و اصالت خودشان را از دست داده اند و آن همان خوی شهوت، اباحه گری و بی غیرتی تا تجاوز و جنایت و آدم کشی است که، چون مهار نشده، انسانیتِ انسان را نشانه رفته است.

دوم. تراژدی تلخ‌تر درباره موضوع حقوق بشر این است که آمریکا و غرب به حقوق بشر به عنوان یک «پروژه» می‌نگرند! هدف این پروژه شوم این است که در پوشش الفاظ و واژگان پر طمطراق حقوق بشری، اغراض سیاه سیاسی و جاه طلبی‌های خود را اجرایی نمایند. از حقوق بشر دم‌ می‌زنند، ولی دست به ترور و آدم کشی بلکه نسل کشی می‌زنند و جنایت‌هایی می‌آفرینند که در تاریخ بشریت سابقه نداشته است. می‌گویند حقوق بشر، ولی از «مادر بمب ها» رونمایی می‌کنند. پرچم حقوق بشر را به دست می‌گیرند، ولی گروهی آدم کش به نام منافقین، القاعده، طالبان و داعش را خلق می‌کنند و همین بشر را به راحتی سَر می‌بُرند!

سوم. سه سال پیش (شهریور ۱۳۹۷) نشریه پولتیکو، سندی محرمانه از «برایان هوک» مسئول وقت گروه اقدام ایران در وزارت خارجه آمریکا، منتشر کرد که نشان می‌داد او به وزیر خارجه وقت آمریکا توصیه می‌کند ملاحظات حقوقی و اخلاقی را در زمینه حقوق بشر در مقابل کشور‌هایی مانند ایران کنار گذاشته و از حقوق بشر صرفا به عنوان ابزاری برای فشار استفاده کنند! این همان چهره بدون بزک آمریکایی و مدعیان دروغین حقوق بشر است که به وضوح نشان از آن دارد که حقوق بشر را به اغراض سیاسیِ جاه طلبانه آلوده کرده اند. در همین راستا، در تمامی دو دهه گذشته آمریکا و غرب موضوع حقوق بشر کشورمان را به موضوع هسته‌ای گره زده اند و همواره سعی کرده اند تا با فشار‌های حقوق بشری در مذاکرات هسته‌ای امتیاز بگیرند!

چهارم. آمریکایی‌ها در افغانستان، عراق، یمن و سوریه و... جنگ راه‌ می‌اندازند و از تروریست‌ها حمایت می‌کنند و در کشور خودشان هم در سیاه کشی توسط پلیس، شهره عام و خاص شده اند و از سوی دیگر آل سعود و آل خلیفه و... به پشتیبانی ارباب شان دست به سرکوب و جنایت می‌زنند و فاتحه حقوق بشر را خوانده اند، ولی در یک اقدام صد درصد سیاسی و مغرضانه و فرایندی غیرقانونی برای ایران اسلامی گزارشگر ویژه حقوق بشری تعیین می‌کنند!

پنجم؛ و بالاخره باید گفت همه شواهد و قرائن غیرقابل انکار حاکی ازآن است که چند کشور مدعی حقوق بشر، بیشترین ضربه را به حقوق بشر زده اند و این مسیر ادامه خواهد داشت، چون اغراض و امیال نفسانی و خوی سبعانه آن‌ها پایانی ندارد و تنها راه این است که ملت‌ها و کشور‌ها برای دفاع از حقوق بشر به صحنه بیایند و با همکاری همدیگر و بیرون از زیرساختی که آمریکا و اذناب او طراحی کرده اند؛ در بستر «دیپلماسی قضایی»، تعاملات و معاهدات خودشان را گسترش بدهند و اگرچه اقدامی سخت به نظر می‌رسد، ولی شدنی است.