رمزگشایی از عملیات یک ترور
_ جعفر قنادباشی در روزنامه حمایت نوشت: دولت عراق بامداد یکشنبه با انتشار بیانیه‌ای از حمله یک پهپاد بمب‌گذاری‌شده به محل سکونت «مصطفی الکاظمی»، نخست‌وزیر عراق خبر داد؛ حمله‌ای که به گفته مقامات عراقی، علیرغم آسیب دیدن جدی محافظان وی، ناکام ماند. این رویداد مهم پس از برگزاری انتخابات پارلمانی عراق و شلیک افراد ناشناس به معترضان حاضر در اعتراضات صورت گرفت. گروه‌های مقاومت با انتشار چندین بیانیه، دست‌های مداخله‌گر خارجی را عامل این حادثه دانستند و مسئولان کشورمان ازجمله سخنگوی وزارت امور خارجه و دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز این رویداد مشکوک را ناشی از فتنه‌انگیزی‌های بیگانگان و اتاق‌های فکری برشمردند که ۱۸ سال است در حال ناامن سازی و ثبات زدایی از عراق هستند.
موضع‌گیری جمعی جریان‌ها و گروه‌های مقاومت عراق علیه این اقدام قابل‌تأمل، یادآور محکومیت حملات راکتی به سفارت آمریکا در زمستان سال گذشته بود. در جریان آن حملات، برخی مناطق مسکونی اطراف سفارت آمریکا در بغداد نیز هدف قرار گرفتند چندین غیرنظامی کشته شدند. حشد الشعبی، گروه‌های مقاومت عراق و جریان‌های سیاسی همه به‌اتفاق از آن حملات تبری جستند و این در حالی بود که هیچ گروهی مسئولیت بر عهده نگرفت.
بنابراین، آنچه در بامداد یکشنبه به‌منظور تلاش برای ترور نخست‌وزیر عراق روی داد را باید در طول سلسله اقدامات مشکوکی ارزیابی کرد که از حدود یک سال پیش به این سو در عراق در حال رخ دادن است. به این مفهوم که آمریکایی‌ها بعد از اجماع پارلمان عراق به‌منظور اخراج آن‌ها متوجه شدند که این یک مطالبه عمومی است و در انحصار گروه‌های مقاومت قرار ندارد.
ساز و کاری که سازمان ملل متحد پس از حمله آمریکا به عراق موسوم به «نفت در برابر غذا» در پیش گرفت، باعث مرگ میلیون‌ها عراقی بر اثر سوءتغذیه و کمبود دارو شد. پس از آن، فتنه القاعده آغاز گردید و تا به امروز که عراق هنوز با پسمانده تروریست‌های تکفیری دست و پنجه نرم می‌کند، مردم و دولت این کشور همواره از مداخله تروریست‌های فرودگاه بغداد، دچار رنج و تألم بوده و هستند. این حق عراقی‌هاست که بخواهند بدون حضور نیرو‌های آمریکایی و بی‌آنکه شاهد مداخلات هر روزه آن‌ها باشند، به زندگی روزمره خود بپردازند.
از آنجا که مقاومت همواره مخالف این حضور بوده و اکنون پس از قریب به ۲۰ سال جهاد شبانه‌روزی، موفق به همراه کردن مردم عراق با خود شده، اولین احتمال قوی در خصوص حملات اخیر و نظایر آن، به دست داشتن نیرو‌های آمریکایی و عوامل داخلی آن‌ها در این ماجرا‌ها بازمی‌گردد تا از این رهگذر، مقاومت را به دست داشتن در این حملات متهم کنند.
نکته اینجاست که محل سکونت نخست‌وزیر عراق در منطقه سبز، یعنی همان محدوده‌ای است که سفارت آمریکا در آنجا مستقر است. جاسوس‌خانه رژیم ایالات متحده، به‌اصطلاح مجهز به سامانه دفاع موشکی «سی. رام» (C-Ram) است که به‌محض حضور هر نوع پرنده در آسمان فعال‌شده و به سمت آن شلیک می‌کند، اما در بامداد یکشنبه به‌صورت کاملاً اتفاقی! این سامانه فعال نشد و حتی یک گلوله نیز به سمت پهپاد‌های مهاجم شلیک نکرد.
به هر ناظر ناآگاه و غیر مطلعی گفته شود که پدافند هوایی سفارت آمریکا هنگام یک حمله هوایی غیرفعال بوده، اولین احتمال قوی را بر همدستی مهاجمین با مرکز کنترل پدافند سفارت آمریکا قرار می‌دهد. این اتفاق آن‌قدر رسوا بود که دستمایه طنز بسیاری از کاربران فضای مجازی شد. یکی از آن‌ها نوشت: «سامانه ضد هوایی «سی رام» عذرخواهی می‌کند، زیرا فعال نشدن آن به دلیل قطعی برق و پرداخت نکردن پول به صاحب ژنراتور بود»!
از طرفی، شبکه‌های خبری سعودی اولین رسانه‌هایی بودند که تلاش کردند رهبران مقاومت را مقصر این ماجرا جلوه دهند و عراق را به عرصه آشوب تمام‌عیار تبدیل کنند. به‌عنوان نمونه، شبکه سعودی «الحدث»، اولین رسانه‌ای بود که این خبر را منتشر کرد و تلاش نمود اظهارات شیخ «قیس الخزعلی»، دبیرکل جنبش عصائب اهل الحق را مبنی بر اینکه «اگر این حمله نمایشی نباشد، ما نیز آن را محکوم می‌کنیم»، به مخالفت همه گروه‌های مقاومت با دولت عراق نسبت دهد. این در حالی است که بی‌ثباتی و ناامنی با منافع دلسوزان سیاسی و گروه‌های مقاومت که برای ایجاد امنیت و قطع کردن دست تروریست‌ها هزاران شهید و جانباز تقدیم کردند، در تضاد است.
به‌بیان‌دیگر اشغالگران آمریکایی که بر اساس مصوبه پارلمان این کشور چاره‌ای جز خروج ندارند، تمام اهرم‌ها و ابزار‌های امنیتی، نظامی و سیاسی خود را برای ایجاد هرج‌ومرج و آشوب بکار گرفتند تا از این طریق با یک تیر دو نشان بزنند. اول اینکه بسیج مردمی عراق و جریان‌های ضدآمریکایی را مسبب عدم ثبات معرفی کنند و دوم، از این رهگذر توجیهی برای خارج نشدن از این کشور بیابند.
افزون بر این، آمریکا، رژیم صهیونیستی و عربستان بار‌ها بدون پرده‌پوشی اعلام کرده‌اند که حشد الشعبی یک گروه تروریستی است که باید منحل شود و حمله به مواضع مقاومت در مرز‌های عراق و سوریه و همچنین انبار‌های حشد الشعبی در سال‌های گذشته، حاکی از آن است که دست‌های پنهان خارجی در پس این وقایع قرار داشته و قصد دارند تا مردم و دولت را در برابر نیروی سرکوب‌کننده داعش قرار دهند.
فرضیه دیگر در ارتباط با سوءقصد به مصطفی الکاظمی این است که این واقعه برای به حاشیه راندن وقایع روز جمعه و نادیده گرفتن مطالبات معترضان به نتیجه انتخابات صورت گرفته است. کمیته حقیقت‌یاب برای بررسی علل شلیک به معترضان تشکیل‌شده بود تا معلوم کند چه کسانی در پس جمعه خونین بغداد بودند چراکه برخی از معترضان، الکاظمی را متهم می‌کردند که برای حفظ جایگاه خود، دست به تقلب زده و جریان‌های موافق را پیروز انتخابات اعلام کرده است؛ بنابراین برای گمراه کردن افکار عمومی، حمله به محل سکونت نخست‌وزیر طراحی شد تا گروه‌های مخالف با نتیجه انتخابات که پیوند‌های نزدیکی با جریان‌های مقاومت دارند، متهم اصلی این ماجرا قلمداد شوند. نکته پایانی اینکه پشت این ماجرا هر چه باشد، روحیه ضدآمریکایی مردم عراق تقویت‌شده و در این بازی، بازنده اصلی، واشنگتن و متحدانش هستند. یانکی‌ها سرانجامی جز خروج از عراق ندارند و توطئه‌هایی نظیر آنچه در منطقه سبز بغداد افتاد، قطعاً جدول زمانی فرار آن‌ها از منطقه را جلو خواهد انداخت.