ارتش آمریکا عامل تولید گاز‌های گلخانه‌ای در غرب آسیا و جهان

– فعالان زیست محیطی، انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در غرب آسیا از سوی ارتش آمریکا را دارای نقشی مهم در تغییرات اقلیمی می‌دانند.

 

به گزارش «میدل ایست آی»، غرب آسیا که خشکسالی‌های شدید، آتش سوزی‌های ویرانگر، سیل‌های بزرگ و آلودگی هوا در آن، زندگی میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار داده و حتی برخی از مناطق را تقریبا غیرقابل زندگی کرده، یکی از مناطق تحت تاثیر تغییرات اقلیمی در جهان است.

 

انتشار گاز‌های گلخانه‌ای به عنوان یکی از عوامل اصلی گرمایش هوا در سه دهه گذشته در سطح جهان سه برابر شده است.

 

این بحران در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا امتداد دارد؛ منطقه‌ای که شاهد افزایش چهار درجه سانتیگرادی گرمای هوا معادل ۲ برابر میانگین جهانی است.

 

در حالی که سران جهانی در نشست «Cop۲۶»، کنفرانس آب و هوای سازمان ملل در «گلاسکو»، گرد هم آمدند، بعید است که یکی از منابع انتشار گاز‌های گلخانه‌ای با توجیه عدم موظف بودن کشور‌ها به سهم ارتش هایشان در تولید و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای مورد بررسی قرار بگیرد.

 

براساس گزارش محققان و فعالان زیست محیطی، ارتش آمریکا بزرگترین مصرف کننده سازمانی نفت در کره زمین و به تبع آن بزرگترین تولید کننده گاز‌های گلخانه‌ای در جهان است؛ ارتشی که در ۲ دهه اخیر عامل به راه افتادن جنگ‌ها در غرب آسیا بوده است.

 

یکی از مدیران پروژه هزینه‌های جنگ دانشگاه «براون»، می‌گوید «ارتش آمریکا از بزرگترین منتشر کنندگان گاز‌های گلخانه‌ای است که من در جهان می‌شناسم؛ زیرا آمریکا بزرگ‌ترین مصرف کننده انرژی است.»

 

در سال ۲۰۱۷ ارتش آمریکا به طور متوسط روزانه ۲۶۹ هزار و ۲۳۰ بشکه نفت خریداری کرد؛ در آن سال در مجموع سبب تولید بیش از ۲۵ میلیون تن گاز دی اکسید کربن شد.

 

بر اساس برآورد پروژه هزینه جنگ، ارتش آمریکا در سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۷، حدود ۱.۲ میلیارد تن گاز دی اکسید کربن تولید کرد که ۴۰۰ میلیون تن آن مستقیما ناشی از جنگ‌های پس از ۱۱ سپتامبر آمریکا در افغانستان، عراق و پاکستان بود.

 

به گفته یک کارشناس، انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ارتش آمریکا به تنهایی از انتشار گاز‌های مذکور توسط دیگر کشور‌ها شامل کشور‌های بزرگی مانند دانمارک و پرتغال است.

 

اگر ارتش آمریکا، یک دولت ملی در غرب آسیا بود، هشتمین تولیدکننده گاز‌های گلخانه‌ای در منطقه معرفی می‌شد.

 

مخرب‌ترین منبع انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ارتش آمریکا، سوخت جت است که بین ۲ تا ۴ برابر بیشتر از دیگر انواع سوخت در گرمایش جهانی نقش دارد و دلیل این امر سوختن آن در ارتفاع بالاتر است.

 

استاد دانشگاه «دورهام»، می‎گوید «سوخت‌های جت بالاترین آلاینده‌های هیدروکربنی هستند و بیشترین آثار مخرب بر جو را دارند.»

 

به  گفته وی، مصرف سوخت، تنها بخشی از ماجراست و تدارکات تامین ارتش آمریکا در سراسر جهان دارای ردپای کربنی گسترده و بزرگی است که احتمالا مورد ارزیابی قرار نگرفته است.

 

آژانس انرژی لجستیک دفاعی (DLA-E) بر تحویل سوخت به بیش از ۲ هزار ایستگاه و اردوگاه نظامی آمریکا در ۳۸ کشور جهان و ۲۳۰ مکان متعلق به ارتش آمریکا که دارای قرارداد ذخیره سازی انرژی برای تامین سوخت پیشران کشتی‌های تجاری و نظامی در جهان، هستند، نظارت دارد.

 

پروژه هزینه‌های جنگ میزان انتشار گاز دی اکسید کربن در صنایع نظامی آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر را سالانه تقریبا ۱۵۳ میلیون تن ارزیابی کرد.

 

فراتر از نقش ارتش آمریکا در انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و گرمایش جهانی، آب و هوای غرب آسیا نیز به طور مستقیم به شکلی عمیق تحت تاثیر اقدام‌های مستقیم تری مانند سوزاندن زباله‌ها قرار گرفته اند.

 

به گفته وزارت امور کهنه‌سربازان، گودال‌های سوزاندن زباله‌ها شامل مواد شیمیایی، زباله‌های پزشکی و انسانی، مهمات، نفت، پلاستیک و فوم، یک روش معمول ارتش آمریکا در عراق، کویت، قطر، عربستان، امارات، عمان و بحرین بود.

 

ارزیابی پنتاگون نشان داد که نزدیک به ۴۰ مکان وجود دارد که در آن گودال‌های سوزاندن توسط ارتش استفاده می‌شد؛ با وجود این برخی تخمین‌ها این تعداد را سه رقمی می‌دانند.

 

مطالعات متعدد نشان داده‌اند که آلودگی ناشی از این گودال‌های سوزاندن عوارض شدیدی برای سلامت کهنه‌ سربازان آمریکایی ایجاد کرده و احتمالاً غیرنظامیان، پیمانکاران و افراد محلی را که در آن پایگاه‌های نظامی کار می‌کنند، تحت تاثیر قرار داده است.

 

این گودال‌های ارتش آمریکا در ویتنام باعث ایجاد سرطان، نقایص مادرزادی و مشکلات عصبی در بین مردم این کشور شده است.

پنتاگون در یادداشت آوریل ۲۰۱۹ به کنگره اذعان کرد که هنوز ۹ گودال سوزاندن فعال در پایگاه‌های خود در سراسر غرب آسیا با تمرکز در عراق و افغانستان دارد.

 

فعالیت‌های نظامی، تمرین‌های آموزشی و سایر عملیات‌هایی که آمریکا در صحرا انجام می‌دهد به طوفان‌های گرد و غباری کمک کرده که می‌تواند در سراسر منطقه حرکت کند و متعاقباً خطر مرگ افراد در معرض گرد و غبار افزایش داده است.

 

در واقع، وسایل نقلیه نظامی سنگین و انفجارها، خاک بیابان را بی‌ثبات و متلاشی، حرکت آن را آسان‌تر می‌کند و طوفان‌های گرد و غبار ایجاد می‌کند که می‌تواند مسافت‌های طولانی را طی کند و بسیاری از کشور‌های دیگر خاورمیانه را تحت تاثیر قرار دهد.

 

در سال ۱۹۹۷، جامعه بین المللی گرد هم آمدند تا به بحران آب و هوا رسیدگی کنند و پروتکل «کیوتو» را امضا کردند که بر اساس آن ۳۷ کشور صنعتی و اتحادیه اروپا باید انتشار گاز‌های گلخانه‌ای خود را کاهش دهند.

 

این در حالی است که آمریکا که هرگز این توافقنامه را تصویب نکرد، برای افشای انتشار گاز‌های گلخانه‌ای نظامی خود به دلیل حفظ امنیت ملی، درخواست معافیت کرد.