نقد و بررسی «ایل راه» و «سفربی پایان» توسط انجمن صنفی کارگردانان مستند

- طبق اعلام روابط عمومی انجمن صنفی کارگردانان مستند، سعید تارازی درباره چگونگی ساخت ایل‌راه گفت: تصمیم برای ساخت این مستند سخت بود، زیرا وقتی برای تصویربرداری بخش اول با گروه فیلمسازی به منطقه رفتیم کار به خوبی پیش نرفت وشرایطی پیش آمد که گروه به تهران برگشتند ومن مجبور شدم تنهایی برای ادامه فیلم از زردکوه عبور کنم.

وی ادامه داد: بسیاری از لغات قدیمی ایل بختیاری را از برادرم آموخته بودم و از آن‌ها استفاده می‌کردم و سیاوش (شخصیت اصلی فیلم) تعجب می‌کرد و به من می‌گفت تو این‌ها را از کجا بلد هستی و همین موجب شد سیاوش و خانواده‌اش بیشتر به من اعتماد کنند.

تارازی ادامه داد: من به‌عنوان فیلمساز هیچ تصوری از کوچ نداشتم و شاید جالب باشد بدانید فرهاد ورهرام روی یک کاغذ مسیر کوچ را برایم کشید. حتی یک شب که در شهر لالی جایی برای خواب و استراحت پیدا نکردم به خانه یک معلم رفتم و نگهبان آنجا من را راه نداد و اتفاقی زمانیکه اسم فرهاد ورهرام را گفتم من را پذیرفتند.

تارازی درباره «سفر بی پایان» نیز گفت: این مستند به سفارش صدا و سیمای مرکز چهارمحال وبختیاری ساخته شده و فیلمبرداری آن دو سال طول کشید. این فیلم زمانی ساخته شد که منابع پژوهشی مکتوب درباره منشا و اصل کوچ در ایران وجود نداشت و این امر کار پژوهش را سخت می‌کرد. من نگران بودم که فیلم درست در نیاید، اما فرهاد ورهرام کار نهایی را دید و خوشبختانه نظرش درباره فیلم مثبت بود.

فرهاد ورهرام فیلمساز و پژوهشگر فیلم‌های تارازی را از فیلم‌های مهم دانست و گفت: از بین رفتن چراگاه‌های طبیعی چندصد ساله و تغییرات اساسی کوچ در این فیلم به خوبی ثبت شده و همچنین مسیر رودخانه‌ها، مفهوم خانواده وتقسیم کار در ایل و کوچ نیز در این فیلم به خوبی به تصویر کشیده شده است.

در این جلسه صدایی ضبط شده از همایون امامی مستندساز و پژوهشگر که در بیمارستان بستری بود پخش شد که امامی فیلم «ایل راه» را مصداق کامل فیلمسازی تک نفره در سینمای مستند ایران دانست.

در ادامه محمودیارمحمدلو، مهدی باقری، هادی شریعتی، بهروز سلیمانی، آرش اسحاقی، الهام آقالری، مهرداد عربستانی و مهرداد فراهانی به بیان نظرات خود در مورد دو فیلم «ایل راه» و «سفر بی پایان» پرداختند.