پشت پرده بسیاری از منازعات قومی قبیله‌ای در آفریقا رژیم صهیونیستی است
یک کارشناس مسائل آفریقا با اشاره به حضور صهیونیست‌ها در رسیدن به اهداف خود در آفریقا گفت: پشت پرده بسیاری از منازعات قومی قبیله‌ای در آفریقا رژیم صهیونیستی است که با فروش تسلیحات و دامن زدن به این منازعات برای رسیدن به اهداف خود حرکت می‌کنند.
- «میثم میرزایی‌تبار» در برنامه «نقش جهان» شبکه افق درباره دخالت صهیونیست‌ها در قاره آفریقا و کودتای سودان تاکید کرد: رژیم صهیونیستی ساخته و پرداخته استعماراست و مقبولیت و مشروعیت ملت‌ها را ندارد و بازیگر خاصی در این منطقه به حساب می‌آید که نیاز به مشروعیت، مقبولیت و تایید ملت‌ها و کشور‌ها دارد و در این میان قاره آفریقا برای تامین این نیاز‌ها از نقاط مهم برای تل‌آویو بوده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به ویژگی‌های خاص قاره آفریقا از جمله موقعیت ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک و همچنین پتانسیل‌های خاص انسانی این منطقه یادآور شد: رژیم صهیونیستی به دنبال همراه کردن آفریقا و کنترل بازار کشور‌های این قاره است تا ضمن بهره مندی از منابع طبیعی و غیرطبیعی منطقه از لحاظ انسانی نیز از یهودیان آفریقایی تبار برای فرایند ملت سازی و به عنوان سرمایه انسانی برای خود استفاده کند.
وی با اشاره به رویکرد صهیونیست‌ها برای استفاده از موقعیت ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک کشور‌ها برای رسیدن به هدف خود به سبک آلمان نازی تصریح کرد: آن‌ها از هر ابزاری برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کنند و ممکن است همان بلایی که بر سر کودکان و زنان در غزه آوردند در آفریقا هم همان جنایات را مرتکب شوند.
میرزایی‌تبار درباره میزان موفقیت صهیونیست‌ها در رسیدن به اهداف خود در آفریقا تاکید کرد: منابع صهیونیستی اعلام می‌کنند از ۵۴ کشور آفریقای اکنون با ۴۶ کشور روابط رسمی دیپلماتیک دارند. حتی روایت‌های غیر رسمی داریم مبنی بر اینکه با قبایل و قومیت‌های آفریقا که تنوع بسیاری هم دارند وارد مذاکره شده‌اند و پشت پرده بسیاری از منازعات قومی قبیله‌ای در آفریقا رژیم صهیونیستی است که با فروش تسلیحات و دامن زدن به این منازعات در جهت اهداف خود حرکت می‌کنند.
این کارشناس مسائل آفریقا درباره اهدافی که رژیم صهیونیستی در شاخ آفریقا یا منطقه شرق این قاره دنبال می‌کند، اظهار کرد: تمام تلاش این رژیم این است که به سواحل آفریقایی دریای سرخ، تنگه باب‌المندب و خلیج عدن دسترسی داشته باشد تا علاوه بر تامین امنیت کشتیرانی خود از خلاء‌های موجود استفاده کرده و از ارزش‌های ژئوپلیتیکی منطقه بهره ببرد؛ نمونه این دخالت‌ها را در بحث ساخت سد رنسانس یا النهضه توسط اتیوپی بر سرشاخه‌های رود نیل که البته موجب اختلاف این کشور با مصر هم شده است، می‌توان دید.
وی با تاکید بر اینکه بین موضع و رویکرد دولت‌ها و ملت‌های آفریقایی در قبال رژیم صهیونیستی باید تفاوت قائل شد، تصریح کرد: ملت‌های آفریقایی با اسرائیل همراه نیستند در حالی که دولت هایشان به خاطر منافع زودگذر تحت‌تاثیر قدرت‌های غربی و آمریکا که رژیم صهیونیستی نگهبان منافع آن‌ها در منطقه است، موضعی متفاوت اتخاذ می‌کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به ویژگی‌های خاص قاره آفریقا از جمله موقعیت ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک و همچنین پتانسیل‌های خاص انسانی این منطقه یادآور شد: رژیم صهیونیستی به دنبال همراه کردن آفریقا و کنترل بازار کشور‌های این قاره است تا ضمن بهره مندی از منابع طبیعی و غیرطبیعی منطقه از لحاظ انسانی نیز از یهودیان آفریقایی تبار برای فرایند ملت سازی و به عنوان سرمایه انسانی برای خود استفاده کند.
وی با اشاره به رویکرد صهیونیست‌ها برای استفاده از موقعیت ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک کشور‌ها برای رسیدن به هدف خود به سبک آلمان نازی تصریح کرد: آن‌ها از هر ابزاری برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کنند و ممکن است همان بلایی که بر سر کودکان و زنان در غزه آوردند در آفریقا هم همان جنایات را مرتکب شوند.
میرزایی‌تبار درباره میزان موفقیت صهیونیست‌ها در رسیدن به اهداف خود در آفریقا تاکید کرد: منابع صهیونیستی اعلام می‌کنند از ۵۴ کشور آفریقای اکنون با ۴۶ کشور روابط رسمی دیپلماتیک دارند. حتی روایت‌های غیر رسمی داریم مبنی بر اینکه با قبایل و قومیت‌های آفریقا که تنوع بسیاری هم دارند وارد مذاکره شده‌اند و پشت پرده بسیاری از منازعات قومی قبیله‌ای در آفریقا رژیم صهیونیستی است که با فروش تسلیحات و دامن زدن به این منازعات در جهت اهداف خود حرکت می‌کنند.
این کارشناس مسائل آفریقا درباره اهدافی که رژیم صهیونیستی در شاخ آفریقا یا منطقه شرق این قاره دنبال می‌کند، اظهار کرد: تمام تلاش این رژیم این است که به سواحل آفریقایی دریای سرخ، تنگه باب‌المندب و خلیج عدن دسترسی داشته باشد تا علاوه بر تامین امنیت کشتیرانی خود از خلاء‌های موجود استفاده کرده و از ارزش‌های ژئوپلیتیکی منطقه بهره ببرد؛ نمونه این دخالت‌ها را در بحث ساخت سد رنسانس یا النهضه توسط اتیوپی بر سرشاخه‌های رود نیل که البته موجب اختلاف این کشور با مصر هم شده است، می‌توان دید.
وی با تاکید بر اینکه بین موضع و رویکرد دولت‌ها و ملت‌های آفریقایی در قبال رژیم صهیونیستی باید تفاوت قائل شد، تصریح کرد: ملت‌های آفریقایی با اسرائیل همراه نیستند در حالی که دولت هایشان به خاطر منافع زودگذر تحت‌تاثیر قدرت‌های غربی و آمریکا که رژیم صهیونیستی نگهبان منافع آن‌ها در منطقه است، موضعی متفاوت اتخاذ می‌کنند.
میرزایی‌تبار درباره پذیرش رژیم صهیونیستی به عنوان عضو ناظر در اتحادیه آفریقا یادآور شد: این اتفاق اواخر تیرماه رخ داد که کمیسریای اتحادیه آفریقا بدون مشورت با کشور‌های عضو، عضویت ناظر رژیم صهیونیستی را پذیرفت، اما چند کشور به آن اعتراض کردند که الجزایر، مصر و سودان از این کشور‌ها بودند و تاکید داشتند که اتحادیه و آفریقا برای مقابله با استعمار ایجاد شده نمی‌تواند یک رژیم جعلی که ساخته استعمار است را به عضویت در آورد و به همین دلیل این عضویت فعلاً متوقف شده تا نشست سران که در فوریه ۲۰۲۲ برگزار می‌شود، در این مورد تصمیم گیری شود.
وی ادامه داد: تایید عضویت رژیم صهیونیسی در اتحادیه آفریقا؛ زنگ خطری برای این اتحادیه خواهد بود و خیزش ملت‌ها را به دنبال خواهد داشت.
این کارشناس مسائل آفریقا در تحلیل کودتای اخیر سودان نیز تاکید کرد: سودان به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص، همسایگان زیاد، مرز دریای سرخ و عبور نیل از این کشور وضعیت ویژه‌ای دارد؛ تا قبل از سال ۲۰۱۱ بزرگترین کشور آفریقایی و حتی بزرگترین کشور جهان عرب بود و به لحاظ بافت عربی و اسلامی نزدیک به ۷۰ درصد مردم این کشور مسلمان هستند.
وی اضافه کرد: سودان از زمان استقلال از استعمار انگلیس یعنی سال ۱۹۵۵ کشوری مسلمان و با روحیه مقاومت و به شدت مخالف رژیم صهیونیستی بود و به همین دلیل بعد از استقلال سودان همواره دخالت‌های رژیم صهیونیستی در جنوب سودان را شاهد بودیم.
میرزایی‌تبار با اشاره به تغییر بافت جمعیتی سودان جنوبی در دوره استعمار و سکونت افرادی با تفکرات بومی‌گرایی و مسیحی در مناطق جنوب تاکید کرد: این مناطق سرشار از منابع نفتی، کشاورزی و زمین حاصل‌خیز هستند در حالی که سودان شمالی منابع کمتری دارد و با وجود مناطق خشک و غیر حاصل‌خیز با مشکلات خاصی درگیر است که این شرایط خاص ایجاب می‌کرد که از ابتدا رژیم صهیونیستی با مداخله و حمایت از جنگ‌های داخلی و حتی تشکیل صندوق مالی در حمایت از مردم جنوب به اختلافات در این کشور دامن بزند.
میرزایی‌تبار با اشاره جدا شدن سودان جنوبی بعد از همه پرسی سال ۲۰۱۱ تصریح کرد: در واقع پیروز این همه پرسی رژیم صهیونیستی بود و شروع ناآرامی‌ها و ضعف برای عمر البشیر در سودان شمالی از همین سال کلید خورد چرا که بنیه اقتصادی سودان شمالی هم بسیار تضعیف شد.
این کارشناس مسائل آفریقا با یادآوری اینکه عمر البشیر در ابتدا روابط خوبی با ایران داشت و ایران همچنان که برای متحدانش پشتوانه خوبی است برای این کشور نیز پشتوانه خوبی بود، تصریح کرد:، اما از سال ۲۰۱۱ که مشکلات اقتصادی سودان آغاز شد به سمت عربستان و حتی در پشت پرده به سمت رژیم صهیونیستی گرایش پیدا کرد و به بهانه حمایت مالی و اقتصادی، عمر البشیر را در حلقه متحدان خود قرار دادند و در سال ۲۰۱۵ که جنگ یمن آغاز شد در ائتلاف عربستان قرار گرفت و به مرور رفتار خصمانه علیه ایران را از سال ۲۰۱۵ شدت داد و در سال ۲۰۱۶ به قطع روابط رسمی منتهی شد.
این کارشناس مسائل آفریقا اتخاذ این رویه از سوی عمرالبشیر را عاملی مؤثر در سست شدن پایه‌های حکومت وی تحلیل کرد و ادامه داد: با شدت گرفتن مشکلات اقتصادی از فوریه ۲۰۱۹ اعتراضات آغاز شد و بالاخره تحولی سیاسی رخ داد و عمر البشیر که از سال ۱۹۸۹ با کودتا بر سر کار آمده بود و پیشینه نظامی داشتی و ۳۰ سال توانسته بود ثباتی نسبی ایجاد کند، در سال ۲۰۱۹ سقوط کرد.
وی درباره کودتای فعلی سودان نیز گفت: از همان ابتدا نظامیان تمایل نداشتند شورای ائتلاف و نخست وزیری ایجاد شود، اما چون اعتراضات مردمی بود مجبور شدند ساختار مردمی ایجاد کنند و قرار بود در سال ۲۰۲۴ بعد از ۵۳ ماه انتخابات عمومی برگزار و ساختاری مردم‌سالارایجاد شود، اما کودتا امید‌ها را از بین برد.
این استاد دانشگاه در پایان تصریح کرد: در بحث عضو ناظر شدن اسرائیل در اتحادیه آفریقا هم سودان ابتدا مخالف بود چرا که مردم سودان تفکر نزدیک به اخوان‌المسلمین دارد، اما بخش نظامی خواهان عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی است البته هنوز عادی‌سازی روابط صورت نگرفته است و به همین دلیل در بحث نظامی و کودتا می‌توان دخالت‌های رژیم صهیونیستی را دید.
وی ادامه داد: تایید عضویت رژیم صهیونیسی در اتحادیه آفریقا؛ زنگ خطری برای این اتحادیه خواهد بود و خیزش ملت‌ها را به دنبال خواهد داشت.
این کارشناس مسائل آفریقا در تحلیل کودتای اخیر سودان نیز تاکید کرد: سودان به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص، همسایگان زیاد، مرز دریای سرخ و عبور نیل از این کشور وضعیت ویژه‌ای دارد؛ تا قبل از سال ۲۰۱۱ بزرگترین کشور آفریقایی و حتی بزرگترین کشور جهان عرب بود و به لحاظ بافت عربی و اسلامی نزدیک به ۷۰ درصد مردم این کشور مسلمان هستند.
وی اضافه کرد: سودان از زمان استقلال از استعمار انگلیس یعنی سال ۱۹۵۵ کشوری مسلمان و با روحیه مقاومت و به شدت مخالف رژیم صهیونیستی بود و به همین دلیل بعد از استقلال سودان همواره دخالت‌های رژیم صهیونیستی در جنوب سودان را شاهد بودیم.
میرزایی‌تبار با اشاره به تغییر بافت جمعیتی سودان جنوبی در دوره استعمار و سکونت افرادی با تفکرات بومی‌گرایی و مسیحی در مناطق جنوب تاکید کرد: این مناطق سرشار از منابع نفتی، کشاورزی و زمین حاصل‌خیز هستند در حالی که سودان شمالی منابع کمتری دارد و با وجود مناطق خشک و غیر حاصل‌خیز با مشکلات خاصی درگیر است که این شرایط خاص ایجاب می‌کرد که از ابتدا رژیم صهیونیستی با مداخله و حمایت از جنگ‌های داخلی و حتی تشکیل صندوق مالی در حمایت از مردم جنوب به اختلافات در این کشور دامن بزند.
میرزایی‌تبار با اشاره جدا شدن سودان جنوبی بعد از همه پرسی سال ۲۰۱۱ تصریح کرد: در واقع پیروز این همه پرسی رژیم صهیونیستی بود و شروع ناآرامی‌ها و ضعف برای عمر البشیر در سودان شمالی از همین سال کلید خورد چرا که بنیه اقتصادی سودان شمالی هم بسیار تضعیف شد.
این کارشناس مسائل آفریقا با یادآوری اینکه عمر البشیر در ابتدا روابط خوبی با ایران داشت و ایران همچنان که برای متحدانش پشتوانه خوبی است برای این کشور نیز پشتوانه خوبی بود، تصریح کرد:، اما از سال ۲۰۱۱ که مشکلات اقتصادی سودان آغاز شد به سمت عربستان و حتی در پشت پرده به سمت رژیم صهیونیستی گرایش پیدا کرد و به بهانه حمایت مالی و اقتصادی، عمر البشیر را در حلقه متحدان خود قرار دادند و در سال ۲۰۱۵ که جنگ یمن آغاز شد در ائتلاف عربستان قرار گرفت و به مرور رفتار خصمانه علیه ایران را از سال ۲۰۱۵ شدت داد و در سال ۲۰۱۶ به قطع روابط رسمی منتهی شد.
این کارشناس مسائل آفریقا اتخاذ این رویه از سوی عمرالبشیر را عاملی مؤثر در سست شدن پایه‌های حکومت وی تحلیل کرد و ادامه داد: با شدت گرفتن مشکلات اقتصادی از فوریه ۲۰۱۹ اعتراضات آغاز شد و بالاخره تحولی سیاسی رخ داد و عمر البشیر که از سال ۱۹۸۹ با کودتا بر سر کار آمده بود و پیشینه نظامی داشتی و ۳۰ سال توانسته بود ثباتی نسبی ایجاد کند، در سال ۲۰۱۹ سقوط کرد.
وی درباره کودتای فعلی سودان نیز گفت: از همان ابتدا نظامیان تمایل نداشتند شورای ائتلاف و نخست وزیری ایجاد شود، اما چون اعتراضات مردمی بود مجبور شدند ساختار مردمی ایجاد کنند و قرار بود در سال ۲۰۲۴ بعد از ۵۳ ماه انتخابات عمومی برگزار و ساختاری مردم‌سالارایجاد شود، اما کودتا امید‌ها را از بین برد.
این استاد دانشگاه در پایان تصریح کرد: در بحث عضو ناظر شدن اسرائیل در اتحادیه آفریقا هم سودان ابتدا مخالف بود چرا که مردم سودان تفکر نزدیک به اخوان‌المسلمین دارد، اما بخش نظامی خواهان عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی است البته هنوز عادی‌سازی روابط صورت نگرفته است و به همین دلیل در بحث نظامی و کودتا می‌توان دخالت‌های رژیم صهیونیستی را دید.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *