سیاره مریخ توانایی نگهداری آب را ندارد
- ایرنا به نقل از خبرگزاری یونایتدپرس نوشت: برای اینکه یک سیاره قابل سکونت باشد، باید بتواند مقدار قابل توجهی آب مایع را در خود نگه دارد.
هنگام در نظر گرفتن قابلیت سکونت بالقوه یک سیاره، محققان بیشتر به جو سیاره و فاصله آن از ستاره میزبان آن توجه می‌کنند. اما تحقیقات جدید محققان در «دانشگاه واشنگتن» در سنت لوئیس نشان می‌دهد که اندازه سیاره نیز برای این منظور مهم است.
بر اساس نتایج این مطالعه جدید، سیاره مریخ بسیار کوچک است و نمی‌تواند ذخایر مهم آب را در خود نگاه دارد.
تصاویر ماهواره‌ها و تلاش‌های گسترده برای مدل سازی نشان می‌دهد که مریخ زمانی حجم قابل توجهی از آب از جمله دریاچه ها، اقیانوس‌ها و رودخانه‌ها را در خود جای داده است.
اما امروزه سطح مریخ کاملاً خشک شده است. آنچه از آب باقی می‌ماند عمدتا یخ زده، در یخ‌های قطبی بسته شده یا در سایه دهانه‌ها پنهان شده است.
در طول سال ها، محققان سیاره‌ای توضیحات مختلفی را در مورد اینکه چرا مریخ جو و توانایی خود را برای نگه داشتن آب از دست داده است، ارائه کرده اند. برخی معتقدند ضعیف شدن میدان مغناطیسی مریخ باعث شده تا جو این سیاره سرخ به راحتی توسط باد‌های خورشیدی دور شود.
با این حال تجزیه و تحلیل اخیر نشان می‌دهد که اتفاقی برای مریخ رخ نداده است و از زمانی که رشد مریخ متوقف شد قرار بود این سیاره سرخ آب خود را از دست بدهد.
محققان برای تجزیه و تحلیل خود از ایزوتوپ‌های پایدار عنصر پتاسیم به عنوان فشارسنج برای برآورد فراوانی و توزیع عناصر فرار اجرام مختلف سیاره‌ای استفاده کردند.
ابتدا، محققان ترکیب ایزوتوپ پتاسیم شهاب سنگ‌های مریخ را که شامل سیلیکات فله، ماده‌ای که بیشتر مریخ را تشکیل می‌دهد، اندازه گیری کردند.
«کان وانگ» استادیار علوم زمین و سیاره در دانشگاه واشنگتن و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: شهاب سنگ‌های مریخی تنها نمونه‌هایی هستند که برای مطالعه ترکیب شیمیایی توده مریخ در دسترس هستند. از طریق اندازه گیری ایزوتوپ‌های عناصر فرار متوسط، مانند پتاسیم، می‌توان میزان تخلیه فرار سیارات فله‌ای را استنباط کرد وبا اجرام مختلف منظومه شمسی مقایسه کرد.
وی گفت: سن شهاب سنگ‌های مریخی از چند صد میلیون تا ۴ میلیارد سال متغیر است و تاریخ تکامل فرار مریخ را ثبت کرده اند.
این تجزیه و تحلیل تأیید کرد که مریخ در طول شکل گیری خود بیشتر از زمین پتاسیم و سایر مواد فرار خود را از دست داده است.
محققان با مقایسه یافته‌های خود با نتایج یک بررسی که قبلاً در مورد سنگ‌های ماه انجام داده بودند متوجه شدند که ماه حتی بیشتر از مریخ پتاسیم و مواد فرار را از دست داده است.
علاوه بر این تجزیه و تحلیل ایزوتوپی نشان داد که سیارک ۴-Vesta، مواد فرار بیشتری نسبت به ماه از دست داده است.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد مریخ در آغاز هرگز این همه فرار را نداشته است و اندازه کوچک آن این اطمینان را می‌دهد که این سیاره در نهایت خشک می‌شود.
مشروح این مطالعه در مجله PNAS منتشر شده است.