تاثیر پیمان امنیتی آمریکا بر تشدید رقابت تسلیحاتی در جهان

- باراک اوباما، رئیس جمهور اسبق آمریکا اعلام کرده بود که آمریکا بر آسیا و اقیانوسیه تمرکز خواهد کرد و حتی خود را به عنوان اولین رئیس جمهور آمریکا در اقیانوس آرام معرفی کرد.

وی با اعلام قرن ۲۱ به عنوان قرن اقیانوس آرام، همچنین از بنیاد اوباما که پس از ریاست جمهوری برای پروژه اقیانوس آرام تشکیل داد، استفاده کرد.

به گزارش «ینی شفق»، جو بایدن، معاون سابق اوباما، که اکنون رئیس جمهور آمریکاست کاملاً بر اقیانوس آرام متمرکز شده است.

اکنون همه چیز در ذهن مقامات سیاسی آمریکا حول محور چین می‌چرخد؛ سیاست بایدن در اقیانوس آرام در مورد محاصره رقیب جهانی آمریکا، یعنی چین است.

یکی از اولین کار‌هایی که بایدن به عنوان رئیس جمهور انجام داد، احیای گفتگوی امنیتی ۴ جانبه بود، که در شرایط قبلی با هند، استرالیا و ژاپن آغاز شده بود.

نشست مجازی موسوم به QUAD در ماه مارس، توسط استراتژیست‌ها به عنوان منادی «ناتو-آسیایی» تفسیر شده است.

علاوه بر این، کاخ سفید اعلام کرد که جو بایدن در ۲۴ سپتامبر (۲ مهر) در واشنگتن میزبان سران ارشد کشور‌های عضو QUAD، یعنی هند، استرالیا و ژاپن خواهد بود.

یکی دیگر از تحولات مهم در انتظار اجلاس ۲۴ سپتامبر QUAD رخ داده است.

اخیرا طی یک کنفرانس مطبوعاتی آنلاین در کاخ سفید که سران ارشد انگلیس و استرالیا نیز در آن شرکت داشتند، بایدن از ایجاد یک پیمان امنیتی جدید بین این ۳ متحد خبر داد.

آنچه در این توافقنامه بر سر آن تفاهم شد و بسیار برجسته است این است که آمریکا و انگلیس قرار شد زیردریایی‌های فوق هسته‌ای را برای استرالیا مهیا کنند.

در حالی که این معامله، واکنش چین را برانگیخت، فرانسه نیز به نوبه خود دچار خشم شدیدی شد زیرا استرالیا پیش از این در سال ۲۰۱۶ قراردادی را برای ۱۲ زیردریایی برقی مجهز به دیزل با فرانسه امضا کرده بود.

فرانسه با فراخواندن سفیران خود از آمریکا و استرالیا، این اقدام را زدن خنجر از پشت نامید.

فرانسه و اتحادیه اروپا توافق «آکوس» را به عنوان زخمی عمیق بر ائتلاف آتلانتیک تلقی می‌کنند.

بنابراین، زمانی که اتحادیه اروپا آماده اعلام سند راهبردی خود در مورد اقیانوس هند و اقیانوس آرام به جهان می‌شود، خبر پیمان امنیتی ۳ جانبه آمریکا انگلیس و استرالیا مانند بمب منفجر شده است.

این اتحادیه نگران است که سیاست ترامپ برای ماندن اروپا در حاشیه اکنون توسط دولت کنونی آمریکا هم در حال ادامه باشد.

از سوی دیگر، یکی دیگر از ناراحتی‌های اتحادیه اروپا این است که از قبل در مورد توافق آکوس اطلاع نداشته است.

باید این نکته را به یاد داشت که آمریکا همچنین متهم شد که قبل از خروج نیرو‌های خود از افغانستان با متحدان اروپایی خود در ائتلاف نظامی هماهنگ نشده است.

اقدامات آمریکا این تصور را ایجاد می‌کند که این کشور می‌خواهد اتحادیه اروپا را در مسائل اقیانوس هند و اقیانوس آرام در حاشیه نگه دارد.

از سوی دیگر، انگلیس پس از خروج از اتحادیه اروپا و یا به اصطلاح «برگزیت»، به نظر می‌رسد برای بازیابی نقش خود در حال تلاش است.

نایجل فاراژ، رئیس سابق حزب برگزیت، که نقش مهمی در خروج انگلیس از اتحادیه اروپا داشت، از توافق آکوس کاملاً راضی است.

فاراژ در مقاله خود در نشریه نیوزویک تأکید کرد که چین در ۲۰ سال گذشته ظرفیت نیروی دریایی خود را بیش از ۳ برابر افزایش داده است.

برای فاراژ، که به دلیل موضع سیاسی ضد اتحادیه اروپا مشهور است، آکوس نماد مهمترین توافق قرن ۲۱ بین دولت‌هایی است که به یک زبان صحبت می کنند.

فاراژ با ابراز امیدواری از اینکه چین آکوس را به درستی تفسیر می‌کند، در پایان مقاله خود مدعی شد که این توافق مجدداً برای محافظت از آزادی در جهان تنظیم شده است.

یک تحلیل قابل توجه در مورد این توافق از سوی اسماعیل صبری یعقوب، رئیس جمهور مالزی انجام شد؛ او اظهار داشت که آکوس یک مسابقه تسلیحاتی هسته‌ای را در منطقه آغاز خواهد کرد.

وی با اشاره به اینکه آکوس سایر قدرت‌های منطقه را تشویق به انجام اقدامات تهاجمی در دریای چین جنوبی می‌کند، معتقد است که آب‌های اقیانوس آرام باید منطقه‌ای از صلح، آزادی و بی طرفی باقی بماند.