شاه‌کلید حل چالش‌ها
_ محمد صالح جوکار در روزنامه حمایت نوشت: تأمین سلامت مردم و امنیت حاصله از آن، یکی از وظایف ذاتی حکومت‌هاست و دولت سیزدهم با اهتمام بر واکسیناسیون سراسری، گام‌های مهمی در این خصوص برداشته است. تاکنون بیش از ۵۰ میلیون دوز واکسن وارد شده و این رقم قرار است به ۹۰ میلیون دوز برسد. این میزان از واردات و رشد جهشی واکسیناسیون کرونا که حتی مخالفان نظام را شگفت‌زده کرده، در حالی روی‌داده که تا پیش از استقرار دولت، مشکلاتی از قبیل تحریم و عدم پیوستن ایران به FATF مطرح می‌شد.
به عبارت دیگر، واردات واکسن در حالی شتاب گرفت که همان شرایط گذشته، حاکم است و بر همین مبنا روشن است که بهانه‌های مطرح‌شده، صرفاً برای لاپوشانی کاستی‌ها و ترک فعل‌ها مطرح شدند. این حجم از واردات واکسن‌های خارجی در کنار تلاش برای تولید داخل، قاعدتاً نمی‌تواند نتیجه چشم دوختن به مواهب نسیه غرب و دست روی دست گذاشتن باشد، بلکه آنچه رخ‌داده، برونداد قطعی همت جمعی و هماهنگ دولت برای فائق آمدن بر مشکلات این بخش بوده است.
از طرفی، نادیده گرفتن نگاه به شرق و استفاده از ظرفیت کشور‌های مخالف هژمونی غرب، فرصت تعامل پزشکی و بهداشتی را با کشور‌هایی همچون چین، از میان برد. درحالی‌که ایران و چین، از هزاران سال پیش تبادلات تجاری با یکدیگر داشتند و در چند سال گذشته نیز پکن حامی ایران در عرصه‌های بین‌المللی بود، این مناسبات به نحو شایسته ضریب نگرفت و حتی در برخی موارد به‌گونه‌ای رفتار شد که این کشور دوست و متحد را رنجاند.
افزون بر این، به شایعاتی مبنی بر اینکه واکسن‌های سینوفارم و اسپوتنیک، کارایی لازم را ندارند، دامن زده شد و فضایی را شکل داد که مردم دچار سردرگمی شدند. انتشار تصاویری از ایرانیان در برخی کشور‌های همسایه که در صف واکسن ایستاده بودند و همچنین حواشی مربوط به آن، برشی از بلاتکلیفی ایجادشده از ناحیه بی‌تدبیری‌ها بود.
در حال حاضر، واکسن‌های فخرا و برکت، در خط تولید قرار دارند و این اتفاق را نباید در واردات واکسن از ژاپن، کره جنوبی و برخی کشور‌های اروپایی بی‌تأثیر دانست. این دولت‌ها در منظومه غرب محسوب می‌شوند و زمانی دست به این اقدام زدند که کشورمان با تمام محدودیت‌ها و فشارها، از عهده تولید واکسن کرونا برآمد. فراتر از این، گفته می‌شود که سوئیس احتمالاً یکی از مشتریان دست‌به‌نقد واکسن برکت است و از چند قاره، سفارش‌هایی برای خرید این محصول با ارزش ایرانی وصول‌شده است.
نکته اینجاست که اروپا در مقطعی که ایران تحت سنگین‌ترین تحریم‌های آمریکا ذیل راهبرد «فشار حداکثری» قرار داشت، تقریباً هیچ اقدامی برای تقلیل این فشارها از روی دوش مردم ایران صورت نداد. ابتدا مطرح کردند که ساز و کار «اس پی وی» و بعد‌ها «اینستکس» را برای تأمین مایحتاج ایران تأسیس خواهند کرد. درنهایت، اما معلوم شد فرایندی مشابه ساز و کار «نفت در برابر غذا» را طراحی کرده‌اند. حالا همان‌ها با شرکایشان حاتم‌بخشی می‌کنند، درحالی‌که پشت پرده این اقدام کاملاً مشخص است.
در ماجرای تحریم بنزین هم دقیقاً مشابه همین وقایع روی داد. وقتی در تولید بنزین به دست نیرو‌های جهادی به خودکفایی رسیدیم و تولیدات به سطح مازاد رسید، کشور‌های تحریم کننده‌ای که روی صف‌های طولانی در پمپ‌بنزین‌ها و نارضایتی‌های مدنی حساب بازکرده بودند، حاضر شدند حتی زیر قیمت هم بنزین صادر کنند!
علاوه بر این، برداشتن تحریم‌ها برای خرید دارو و انتقال ارز به فاصله کوتاهی پس از راه‌اندازی خط تولید واکسن کرونا روی داد. دولت ترامپ و بایدن، ادعا می‌کردند ایران مشکلی برای خرید تجهیزات پزشکی و واردات واکسن ندارد، ولی در عمل، سنگ‌اندازی و مانع‌تراشی کردند تا اینکه بعد از کلید خوردن تولید واکسن با کیفیت ایرانی، به این جمع‌بندی رسیدند که مجوز صادرات واکسن، تنها راه کوچک شدن سبد تولیدات داخلی کشورمان است.
تولید بنزین و واکسن، دو نمونه موفق از مواردی هستند که باعث ترک خوردن دیوار تحریم‌ها و برداشتن این گزینه از روی میز سیاستمداران آمریکایی و غربی شد. ازاین‌دست نمونه‌ها، در سایر بخش‌ها از قبیل فناوری و پزشکی نیز اتفاق افتاده و این پیام کلیدی را به همراه دارد که شاه‌کلید رفع تحریم‌های ظالمانه، در فعال کردن ظرفیت‌های داخلی و در یک‌کلام، «قوی شدن» خلاصه می‌شود.
اکنون‌که روشن‌شده مشکلات به‌ظاهر لاینحل و بزرگ، در گرو اقدام و عمل و عزم جهادی قابل‌حل و فصل شدن هستند و تعطیل کردن پیشران‌های داخلی به طمع وعده‌های غرب، حتی به حجم گرفتاری‌های کشور اضافه می‌کند، یک موضوع تأسف‌بار دیگر قابل نتیجه‌گیری است؛ فراموش نمی‌کنیم که هر گاه مردم از معضلات اقتصادی گله می‌کردند و خواستار رفع مشکلات معیشتی می‌شدند، آدرس واشنگتن دی سی، نپیوستن به معاهدات استعماری، تحریم و ترامپ دیوانه را دریافت می‌کردند. این بهانه‌جویی‌ها سال‌ها ادامه داشت و به‌تدریج به نظر می‌رسید که اساساً جمهوری اسلامی توانمندی حل این مسائل را ندارد، مگر اینکه شروط غرب را بپذیریم.
خب، پیش‌بینی اینکه کشور به شرایط بحرانی برسد و مشکلات کوچک بر اثر غفلت‌ها امان مردم را ببرد، غیرقابل انتظار نبود. وقتی به‌جای کار و تلاش شبانه‌روزی و بکار گرفتن پتانسیل‌های مغفول مانده، از ذخایر خالی‌شده و پیوند زدن حل مسائل ابتدایی به توافقات خارجی سخن به میان آید، دندان طمع دشمن تیزتر و عزم او بر تشدید تحریم‌ها، تقویت می‌شود.
در حقیقت، خبر‌های خوب و امیدبخش از تولید و واردات واکسن، عزم دولت برای حل مشکل مسکن، کاهش قیمت برخی کالا‌های اساسی، همگی حاکی از یک نقشه راه دقیق در کنار همتی والا به‌منظور گره‌گشایی از امور کشور است؛ راهکاری که عبور کشور از این مرحله دشوار و ورود به عرصه شکوفایی و بالندگی را نوید می‌دهد.