سیاست‌های پوتین در منطقه به نفع محور شیعی است
- با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیۀ پساشوروی به ایران، جابه جایی‌هایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
آنا بورشفسکایا، تحلیلگر مؤسسه واشینگتن می‌گوید «اتحاد ایران و روسیه مخاطرات جدی و بلند مدتی برای ایالات متحده آمریکا به بار خواهد آورد .مارک کاتز درنشنال اینترست این گونه تحلیل می‌کند که فصل جدیدی در روابط روسیه و ایران آغاز شده است و استفاده از پایگاه هوایی ایران برای روسیه دارای محتوای نمادینی است که نشان دهنده تعمیق روابط دو کشور است.
ریچارد ویتز بر این نظر است که بازتر شدن فضای ارتباطات بین‌المللی برای تعامل با ایران پس از انعقاد توافق هسته‌ای باعث شده است که روسیه بتواند ارتباط خود را با ایران از طریق ایجاد اتحاد دو فاکتور در مسئله سوریه و نیز تمهید اقداماتی برای تثبیت موقعیت دیپلماتیک و اقتصادی خود در ایران تحکیم کند.
مؤسسه واشینگتن در خصوص آغاز روابط راهبردی روسیه با ایران می‌نویسد اگر جنگنده‌های روسی حتی فقط برای چند ساعت جهت سوخت‌گیری در پایگاه هوایی نوژه توقف کرده باشند. اقدامی اینچنینی آغاز روابط استراتژیک و گسترده‌تری است که پایه آن، اعتماد بیشتر میان دو کشور است.