سرزمین «فکه» با رمل‌های سوزان؛ سجده‌گاه ملکوتیان و زمینیان
کتاب «راز کانال کمیل» به همت گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی در راستای گسترش فرهنگ ایثار و معنویت، گردآوری شده است و پنج روز مقاومت رزمندگان گردان کمیل در کانال دوم فکه را در دوران طلایی هشت سال دفاع مقدس در تاریخ شکوهمند انقلاب اسلامی روایت می‌کند.
- کتاب «راز کانال کمیل»، به همت گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی در راستای گسترش فرهنگ ایثار و معنویت، گردآوری شده است و پنج روز مقاومت رزمندگان گردان کمیل در کانال دوم فکه را در دوران طلایی هشت سال دفاع مقدس در تاریخ شکوهمند انقلاب اسلامی روایت می‌کند. در سلسله برش‌هایی، به بازخوانی این کتاب می‌پردازد.
والفجر عملیاتی؛ فصل ۴
به منظور بررسی منطقه عملیات، در ستاد قرارگاه مرکزی کربلا، جلسات متعددی با حضور فرماندهان عالی‌رتبه ارتش و سپاه برگزار شد، هر دو نیروی نظامی بر روی منطقه «فکه»، اتفاق‌نظر داشتند، رملی و بکر بودن خاک منطقه عارضه دار بودن زمین و ضعف شدید دشمن در خطوط پدافندی خود در فکه، می‌توانست بستر مناسبی را برای پیروزی در این عملیات و تصرف شهر العماره فراهم نماید.
اما انتخاب شمال و یا جنوب فکه مورد اختلاف فنی و تخصصی فرماندهان ارتش و سپاه بود. سپاه بر منطقه‌ی جنوب فکه و ارتش بر شمال آن تأکید داشت. فرماندهان سپاه اعتقاد داشتند که شنزار و رملی بودن زمین‌های جنوب فکه می‌تواند ارتش عراق را در محاسبات حمله‌ی ایرانیان به‌اشتباه اندازد.
این اشتباه راه بردی، می‌توانست کمبود نیرو‌های خودی و تجهیزات را تا حدی جبران کند. همچنین زمین این منطقه، تا حد زیادی بر کاهش برتری تسلیحاتی و زرهی دشمن تأثیرگذار بود. حدفاصل پاسگاه فکه تا تنگه‌ی چزابه به‌عنوان به عنوان محور اصلی عملیات انتخاب گردید.
مبدأ و مقصد عملیات تعیین شد. نیرو‌های ایرانی باید در منطقه‌ای به عرض تقریباً چهل و عمق حدود شصت کیلومتر پیشروی می‌کردند. در امتداد خط مرزی و حد فاصل پاسگاه فکه تا تنگه‌ی چزابه، پاسگاه‌های فکه ـ دویرج ـ طاووسیه، رشدیه، صفریه و سوبله در خاک ایران قرار دارد.
پاسگاه فکه در مقابل پاسگاه الفکه عراق و در انتهای جاده‌ی چنانه به فکه، یکی از نقاط حساس و استراتژیک برای دو طرف به حساب می‌آمد، راه ارتباطی این پاسگاه به چنانه، دسترسی به رودخانه‌ی کرخه و همچنین جاده‌ی اهواز ـ اندیمشک بر اهمیت فوق‌العاده‌ی نظامی این پاسگاه می‌افزود.
پاسگاه فکه در همان روز‌های ابتدای جنگ نیز، بار‌ها و بار‌ها شاهد رشادت‌ها و دلاوری‌های نیرو‌های مدافع خود بود و چندین بار بین نیرو‌های خودی و دشمن دست‌به‌دست شد. اما در نهایت این پاسگاه، به دلیل غلبه‌ی تجهیزات نظامی دشمن سقوط کرد و مدافعان آن عقب نشینی کردند.
پاسگاه طاووسیه در مقابل پاسگاه التحریر عراق، در جاده‌ی مرزی و پس از پاسگاه دویرج به سمت چزابه و پس از آن پاسگاه رشدیه قرار داشت. پاسگاه رشیدیه در مقابل پاسگاه الرشید عراق قرار داشت. در نزدیکی این پاسگاه در خاک ایران، تپه‌های رملی زیادی وجود داشت که به تپه‌های دو قلو شهرت پیدا کرد، ارزش نظامی این تپه‌ها به قدری بود که دشمن روی آن و اطرافش، خطوط پدافندی محکمی ایجاد نمود.
یکی از محور‌های مهم و حساس این عملیات، حد فاصل دو پاسگاه طاووسیه و رشیدیه و در اطراف همین تپه‌های دوقلو بود. پاسگاه سو بله هم به عنوان قدیمی‌ترین پاسگاه مرزی ایران در تنگه‌ی چزابه به شمار می‌رفت. این پاسگاه از قدیم الایام دروازه‌ی مهمی برای عراق و ایران بود.
دشمن از همان ابتدای جنگ با تصرف این پاسگاه و تسلط بر تنگه‌ی مهم و استراتژیک چزابه توانست شهر‌های بستان و سوسنگرد را اشغال کند، اما فکه آسمانی‌ترین و خاکی‌ترین منطقه‌ای بود که برای میزبانی این عملیات انتخاب شد.
بسیاری از بسیجیان، و حتی آن‌ها که دوران حماسه را ندیدند و سال‌ها بعد بر خاک فکه قدم نهادند، این اعتقاد رادارند که؛ همان‌طور که راز انتخاب سرزمین کربلا برای آن حماسه‌ی عظیم، تا کنون به‌صورت کامل برای اهل راز مکشوف نشده، شاید سِر انتخاب این منطقه از زمین نیز حکایتی دیگر داشته باشد؟! جدای از جغرافیای نظامی منطقه، «فکه» دارای یک عظمت و جایگاه ویژه‌ای است.
رمل‌های تشنه‌ی فکه بی ارتباط با خاک تفتیده و سوزناک کربلا نیست، تنها خون شهدای مظلوم توانست به آن‌ها ارزشی غیر قابل توصیف دهد. سرزمین «فکه» با رمل‌های سوزان خود چنان ارزشی یافت که خاک مقدسش سجده‌گاه فرشتگان و ملکوتیان و زمینیان گردید.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *