چگونه از هجوم بردن به سمت غذا در زمان گرسنگی جلوگیری کنیم؟

- باشگاه خبرنگاران نوشت: نرگس جوزدانی متخصص تغذیه و رژِیم درمانی درباره روش‌های پیشگیری از هجوم بردن به مصرف غذا در زمان گرسنگی اظهار کرد: هجوم بردن به سمت پرخوری یک امر طبیعی است.

او افزود: باید در زمان گرسنگی از مواد غذایی مفید استفاده کنیم تا ضعفمان برطرف شود و به اینصورت از پرخوری جلوگیری کنیم.

جوزدانی تصریح کرد: اگر برنامه منظم غذایی برای خود ترتیب دهیم، به صورتی که صبحانه، ناهار و شام را راس ساعت بخوریم و مصرف میان وعده ها، سبزیجات و میوه جات را جدی بگیریم و همچنین میزان انرژی خود را تا ساعت ۲ بعد از ظهر تامین کنیم دیگر گرسنگی مان باعث هجوم بردن به مصرف غذا نخواهد شد.

این متخصص تغذیه و رژیم درمانی ادامه داد: میزان پروتئین باید در وعده‌های غذایی به میزان کافی مصرف شود، برای مثال در صبحانه از تخم مرغ و پنیر و در ناهار و شام از پروتئین‌های حیوانی و گیاهی استفاده کنیم تا از پرخوری و گرسنگی طولانی مدت و در نهایت هجوم به مصرف غذا‌های زیاد پرهیز کنیم.

او با بیان اینکه نظم در برنامه‌های غذایی مهم‌ترین راه جلوگیری از هجوم به مصرف غذا در زمان گرسنگی است، تاکید کرد: برنامه مشخص غذایی به ما کمک می‌کند تا در زمان مناسبی به مصرف غذا اقدام کنیم. بعضی اوقات تشنه هستیم، اما فکر می‌کنیم که بدنمان به غذا احتیاج دارد که در اینصورت اشتباهی به سمت مصرف غذا می‌رویم.

این متخصص تغذیه و رژیم درمانی اضافه کرد: افراد باید مصرف آب را به صورت مکرر در برنامه غذایی خود قرار دهند و حتی از غذا‌های آبکی مانند سوپ و آش استفاده کنند تا آب بدنشان تامین شود، اگر افراد در زمان گرسنگی به سمت غذا می‌روند بهتر است که حتما در این حالت آب بنوشند و اگر تا یک ربع بعد از آن احساس ضعف و گرسنگی داشتند، بدانند که بدنشان به غذا احتیاج دارد و به اینصورت باید از غذا‌های کم حجم یا میان وعده استفاده کنند.

همچنین گفتنی است که بعد از غذا خوردن، بدن شما غذا را هضم می‌کند و آن را به گلیکوژن که مولکول‌هایی برای ذخیره انرژی است تبدیل می‌کند. این مراحل باعث تولید گلوکز، منبع اصلی انرژی می‌شود که به‌سرعت جذب جریان خون می‌شود. اگر شما برنامه غذایی عادی داشته باشید، گلوکز منبع اصلی تامین انرژی در بدن شما است.

به این علت که گلوکز به ماهیچه‌ها و کیسه صفرا می‌رود باعث می‌شود فرد احساس سیری کند و سوخت گلوکز برای ۶ ساعت کافی است. بعد از ۶ ساعت، هنگامی که بدن تمام سوخت گلوکز خود را مصرف می‌کند، فرد احساس گرسنگی و سستی می‌کند. گلوکز می‌تواند ۲۴ یا ۲۸ ساعت در بدن بماند البته بیشتر آن در ۶ ساعت کاملا مصرف می‌شود.

بدن انسان نمی‌تواند بدون استفاده از چربی به عنوان منبعی از انرژی عمل کند، به همین دلیل مغز از ذخیره‌های گلوکز موجود در بدن استفاده می‌کند. مغز انسان از ۱۲۰ گرم گلوکز در روز نیاز دارد و سوختن گلوکز نیروی مغز را تامین می‌کند. بعد از اینکه ۳ یا ۴ روز به بدن غذا نرسد، بدن ۷۰ درصد از ذخایر دیگر انرژی بدن را استفاده می‌کند.