دوگانه‌ی آموزش و سلامت

-کمتر از یک ماه تا سال تحصیلی جدید همچنان اظهارات ضدو نقیضی از سوی مسئولین امر در مورد بازگشایی مدارس و شیوه آموزش به گوش می‌رسد، دانشجویان و دانش آموزان به ویژه اولیا همچنان در وضعیت خوف و رجا قرار دارند.

از سویی صحبت از واکسیناسیون است و از سویی دیگر از سخن از عدم کفایت آن در برابر خیز‌های جدید و رعایت مداوم پروتکل‌ها همچون سال‌های گذشته، اما آنچه همچنان در ابهام قرار دارد شیوه آموزش در سال تحصیلی جدید است، که اندک چشم بر هم زدنی تا رسیدن به آن نمانده است.

با شیوع ویروس کرونا و با تعطیل شدن مدارس، اگرچه که آموزش تعطیل نشد، اما به اذغان خود دانشجویان و دانش آموزان آموزش مجازی هیچ گاه نتوانست همه خلا‌های موجود در فرآیند یادگیری را پر کند.

در طی دوسال آموزش مجازی و روشن شدن معضلات موجود در آن سطح کیفیت آموزش مهمترین دغدغه‌ی این روز‌های دانشجویان، دانش آموزان و اولیا آنان است، همین امر طی سال تحصیلی آینده و سال‌های بعدی نیز می‌تواند به عنوان یکی از آسیب‌های موجود گریبانگیر نظام آموزشی کشور شود. دانشجویان و دانش آموزانی که اگرچه یک پایه تحصیلی را با نمرات قابل قبولی طی کرده اند، اما ضعف بنیه علمی آنان گواهی بر این ادعا نیست.

از وضعیت ضعیف آموزش در پاندمی کرونا که بگذریم معضلات بزرگ دیگری در این دوسال از جمله مشکلات روحی و روانی حاصل از این همه گیری در این قشر و همچنین مشکلات جسمانی و حرکتی به ویژه در سنین کودکان و نوجوانان به سبب ماندن در خانه و محرومیت از فعالیت‌های آموزشی و اجتماعی نیز مزید بر علت شده است.

اما واقع بینانه اگر بیندیشیم برای جلوگیری از لطمات جبران ناپذیر تعطیلی آموزش نیز چاره‌ای جز برگزاری کلاس‌های آموزشی نبوده است، اگر چه که در ابتدا مشکلاتی را نیز این امر به سبب عدم زیر ساخت‌های شیوه مجازی در کشور در پی داشت، اما کج دار و مریز برخی مشکلات مرتفع شد.

موضوع سلامت دانش آموزان و دانشجویان و در نظر گرفتن دغدغه اولیای آن‌ها و همچنین با توجه به این که این گروه جمعیت قابل توجهی را به خود اختصاص می‌دهند و در صورت درگیری با بیماری با توجه به اینکه با پیک‌های جدید مشخص شده که این قشر نیز در خطرابتلا هستند، در صورت ناقل بودن حجم گسترده‌ای از افراد جامعه را می‌توانند مبتلا و نظام سلامت را درگیر پیک‌های خطرناک بعدی نمایند، از این رو تاکید بر آموزش حضوری بدون مدیریت صحیح نمی‌تواند راه گشا باشد.

 

 دوگانه ی سلامت و آموزش نیازمند مدیریت صحیح 
از این رو درماندگی در یک دوگانه‌ای که نه می‌شود از سلامت این قشر گذشت و آن‌ها را راهی مدرسه و دانشگاه کرد و نه می‌توان کیفیت آموزش را نادیده گرفت.

علی رغم وعده‌های واکسیناسیون دانشجویان و از سویی تاکید بر تولید و واردات واکسنی مناسب برای محصلین این موضوع همچنان در ابهام است از سویی دیگر با توجه به تاکیدی که بر ادامه رعایت شیوه نامه‌ها حتی با واکسیناسیون می‌شود این موضوع به ذهن متبادر می‌شود که منع بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها صرفا واکسیناسیون نیست در کنار واکسیناسیون نیز باید همچنان با رعایت دستورتالعمل‌ها به زندگی اجتماعی ادامه دهیم.

آموزش حضوری با واکسیناسیون و رعایت دقیق شیوه نامه‌ها ممکن است
بنابر این با توجه به اینکه واکسیناسیون دانشجویان با تاخیر مواجه شده است و از سویی همچنان واکسنی برای گروه سنی دانش آموزان در نظر گرفته نشده است و با توجه به امر که دانش آموزان به لحاظ شرایط سنی که دارند به ویزه در سنین دبستان، اصول بهداشتی را با کیفیت لازم رعایت نمی‌کنند؛ این خود شرایط ناامنی برای سلامت جامعه و خود دانش‌آموزان و اولیا آن‌ها را فراهم می‌کند؛ لذا تاکید صرف بر بازگشایی بدون در نظر گرفتن این امور به دور از تدبیر است.

 

در نهایت اینکه با توجه به آسیب‌هایی که از قبل آموزش مجازی بر نظام آموزشی تحمیل شده است، تاکید بر آموزش حضوری بدون مدیریت موضوع و ایجاد تعادلی میان دوگانه‌ی سلامت و آموزش برای دانشجویان و محصلین جامعه و عدم تامین زیر ساخت‌های لازم برای رفع نواقص آن تا رسیدن به اجماعی صحیح راه درازی در پیش است .