آنچه در روز ۲۸ ماه ذی‌الحجه بر کاروان کربلا گذشت/اشک «سیدالشهداء(ع)» از خبر شهادت قیس جاری شد

حسن طاهری در گفت‌وگو با پیرامون رویداد‌های روز ۲۸ ماه ذی الحجه در مسیر کاروان کربلا گفت: کاروان کربلا در روز ۲۸ ماه ذی الحجه وارد عذیب الهجانات شدند و چند نفر از کوفه به این کاروان پیوستند همچنین خبر شهادت قیس بن مسهر صیداوی در همین جا به «امام حسین (ع)» رسید، وی در قادسیه به دست نیرو‌های عبیدالله بن زیاد گرفتار شد و از بنی صیداء طایفه‌ای از بنی اسد به شمار می‌آمد.

طاهری در مورد نقش قیس در قیام کربلا ابراز کرد: اصلی‌ترین نقش قیس در جریان قیام کربلا را می‌توان نامه‌رسانی وی عنوان کرد. نامه‌هایی که قیس در این جریان رد و بدل کرد عموما حول محور رساندن نامه کوفیان به «امام حسین (ع)» در مکه، رساندن نامه مسلم از بین راه به «امام حسین (ع)»، برگرداندن جواب «سیدالشهدا (ع)» به مسلم، همراهی با مسلم در سفر و رساندن نامه مسلم به «امام حسین (ع)» در جریان بیعت کوفیان و همراهی با «سیدالشهدا (ع)» و رساندن نامه «امام حسین (ع)» از حاجر به کوفیان است که در انتها گرفتار بی وفایی کوفیان به عهد خود با «امام حسین (ع)» می‌شود.

وی جایگاه قیس را مورد ارزیابی قرار داد و ابراز کرد: قیس همانند شهدای کربلا محسوب می‌شود در زیارت عاشورا از وی نام برده شده در عین حال هنگامی‌ که قیس برای رساندن نامه «امام حسین (ع)» در راه قادسیه بود توسط فردی به نام حصین بن نمیر دستگیر و به نزد عبیدالله برده شد، قیس قبل از دستگیری نامه‌ای که به همراه داشت را پاره کرد تا به دست دشمن نیفتد.

این کارشناس علوم قرآنی به شهادت قیس اشاره و بیان کرد: قیس در گفت‌وگو با عبیدالله از «امام حسین (ع)» دفاع کرد، اما سند رهایی او وابسته تهمت زنی به «امام حسین (ع)» در اذهان عمومی بود، ولی او هنگامی که در جمع قرار گرفت به جایگاه «سیدالشهدا (ع)» و بر حق بودن ایشان و پدر بزرگوارشان شهادت داد و خدا را بر گفته‌های خود گواه دانست بدین ترتیب دسیسه‌های عبیدالله را بر آب داد، عبیدالله نیز دستور قتل وی را صادر کرد و او را از برج عمارت عبیدالله به پایین افکند و به شهادت رساند.

وی پیرامون برخورد «سیدالشهدا (ع)» با خبر شهادت قیس مطرح کرد: هنگامی‌ که خبر شهادت قیس توسط طرماح بن عدی به «امام حسین (ع)» رسید اشک در چشمان ایشان جاری شد، در آیه ۲۳ سوره احزاب آمده است: «فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا، برخى از آنان به شهادت رسیدند و برخى از آن‌ها در همین انتظارند و هرگز عقیده خود را تبدیل نکردند»؛ «امام حسین (ع)» تاکید کردند بار خدایا، برای ما و آن‌ها بهشت مقرّر فرما و میان ما و آن‌ها در قرارگاه رحمتت و ذخیره‌گاه نهان ثوابت فراهم آور.

این کارشناس علوم قرآنی به حضور یاران وفادار «امام حسین (ع)» اشاره و بیان کرد: اگرچه دوستان و یاران «امام حسین (ع)» در روز عاشورا در برابر دشمن تعداد اندک بودند، اما تمامی این افراد ایمانی کامل و راسخ به «سیدالشهدا (ع)» داشتند و با تمام وجود از ایشان دفاع کردند و جان پاک خود را در راه ایشان فدا کردند آنان به خوبی می‌دانستند که «امام حسین (ع)» بزرگ مردی از خاندان «نبی مکرم (ص)» هستند و فرزند «فاطمه زهرا (س)» گوهر دردانه «پیامبر اکرم (ص)» بوده و ایشان تا چه حد «امام حسین (ع)» را مورد احترام و تکریم قرار داده‌اند.

طاهری اهمیت قیام کربلا را مورد بررسی قرار داد و خاطرنشان کرد: گروه زیادی از مردم کوفه برای همراهی «امام حسین (ع)» اعلام آمادگی کرده بودند. «امام حسین (ع)» زمینه را برای افشای چهره واقعی بنی‌امیه و یاری دین خدا فراهم دیدند و با هدف احیای دین خدا قیام و حرکت خویش را آغاز کردند، ایشان در مرحله نخست در صورت امکان در پی تشکیل حکومت اسلامی بوده و در غیر این صورت، با شهادت خود و یارانشان به تکلیف خود عمل می‌کردند، اما نا سپاسی و خیانت مردم کوفه زمینه را برای شهادت «سید الشهدا (ع)» فراهم کرد.