تفکر «دیسپوتیک» سیاست خارجی آمریکا و استانداردهای دوگانه در قبال ایران

- مقاله «دنیس راس»، دیپلمات و نویسنده آمریکایی، مشاور روسای جمهور اسبق آمریکا از جمله «بیل کلینتون» و «باراک اوباما» در منطقه خاورمیانه، برنامه ریز «جورج دبلیو بوش» و نماینده سابق آمریکا در اراضی اشغالی، درباره ایران، موضوع یادداشتی در پایگاه «میدل ایست آی» در نقد رویکرد سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه قرار گرفته است.

 

به گزارش «میدل ایست آی»، دیدگاه «راس» در مقاله مذکور که در سیاست خارجی آمریکا، پیروان و هوادارانی دارد، دیدگاهی دیسپوتیک (ضد آرمانشهری) است که ویژگی‌هایی مانند استاندارد‌های دوگانه، استثناگرایی آمریکایی، تحریف یا استفاده گزینشی تاریخ، ... دارد.

 

در مقاله «راس» نمونه‌هایی از این ویژگی‌ها دیده می‌شود که برای افراد ناآشنا به موضوع برجام، تداعی کننده این موضوع است که ایران توافق مذکور را ترک کرده و اکنون خواهان بازگشت به آن است و آمریکا در حال ارائه امتیاز‌هایی به ایران است؛ این دیگاه در تاریخ پیچیده برجام، به اندازه داستان «آلیس در سرزمین عجایب»، عجیب است.

 

برجام که در سال ۲۰۱۵ امضا شد و مورد تایید آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار گرفت، از سوی آمریکا به صورت گزینشی اجرا شد؛ آمریکا با اعمال فشار بر کشورها، بانک‌ها و سرمایه گذارانی که قصد تجارت با ایران را داشتند، لغو تحریم‌ها را اجرایی نکرد.

 

این اتفاق در دولت اوباما رخ داد و دولت جو بایدن نیز تاکنون امتیازی در چارچوب برجام به ایران نداده است.

 

نامه «محمد جواد ظریف»، به دبیرکل سازمان ملل، عدم پایبندی طرفین غربی به برجام طی ۶ سال را با جزئیات ارائه کرد.

 

دولت آمریکا در زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ، در سال ۲۰۱۸ رسما برجام را نقض و «سیاست فشار حداکثری» را علیه ایران اتخاذ کرد.

 

ایران یک سال پس از این اقدام، اقدام‌های متقابل را از طریق کاهش پایبندی به برجام آغاز کرد.

 

بایدن در ژانویه گذشته اعلام کرد آمریکا قصد دارد با شرایطی به برجام بازگردد؛ این شرایط شامل تمدید بند غروب آفتاب، گنجانده شدن وضعیت موشک‌های بالستیک ایران و ادعای فعالیت‌های بدخواهانه این کشور در صورت توافق جدید در ۶ دور مذاکرات وین بررسی شدند.

 

ایران ضمن استقبال از آمادگی آمریکا برای بازگشت به برجام، شرایط مدنظر را نپذیرفته و در درجه نخست خواستار دریافت ضمانت عدم خروج مجدد شد؛ چراکه ایران نمی‌خواهد تجربه ۲۰۱۸ را مجدد از سر بگذراند.

 

در مورد ادعای فعالیت بدخواهانه ایران، باید به استاندارد‌های دوگانه و استثناگرایی آمریکا اشاره کرد.

 

رویکرد «دیسپوتیک» در سیاست خارجی آمریکا همواره در جست و جوی باصطلاح «مهار ایران» است؛ این نگرش بیش از آن که سیاسی باشد، روانی است.

این نگرش با سوءاستفاده از موارد تاریخی خواهان توقف فعالیت ایران در مسیر دستیابی به دانش هسته‌ای است.

 

مثال مهم و مورد استناد در این زمینه، حمله اتمی آمریکا به ژاپن در سال ۱۹۴۵ برای مهار آنچه حملات وحشیانه امپریالیسم ژاپن به همسایگانش خوانده می‌شود، است.

 

برخلاف پیروان رویکرد مذکور که «دیگری» را تجسم شر می‌دانند، اکثر آمریکایی‌ها بر این باور هستند که بزرگ‌ترین تهدید پیش روی آن‌ها نه از خارج بلکه از داخل آمریکاست.

 

بنابراین، باید بررسی کرد که چگونه پیشنهاد «راس» به عنوان یکی از دیسپوتین‌ها مبنی بر اقدام علیه ایران می‌تواند به احیای برجام یا ثبات در منطقه منجر شود.

 

«میدل ایست آی»، در پایان می‎نویسد «راس» مدعی است که مشکلات جهانی معمولا با ورود آمریکا بهبود می‌یابند؛ این در حالی است که مداخلات آمریکا در خاورمیانه شامل آزمایش مهندسی اجتماعی نه تنها سبب جنگ‌های بی پایان در این کشور‌ها شد، بلکه مرگ آمریکایی‌ها را نیز به دنبال داشت.