ربیعی: در برابر شرارت‌های خارجی نیازمند حضوری پرقدرت هستیم/ دولت آینده؛ دولت همه مردم است

ربیعی گفت: گفتمان دولت یازدهم، براساس ضرورت‌های دوره حیات سیاسی و اجتماعی ایران در دهه ۸۰ شکل گرفت. در سال ۹۲ گفتمان اعتدال، یک نیاز برای کشور بود.

سخنگوی دولت تصریح کرد: این نیاز براساس دو معضل بوجود آمد؛ یکی گرایش‌های قطبی فاصله دار افراطی و تفریطی نسبت به مسائل خارجی و نیز در داخل قطبی شدن شدید جناح‌های سیاسی و نیاز جامعه به دیدگاهی متعادل برای حل مسائل خارجی و آرامش در داخل و همینطور تفرقه در میان ملت‌های منطقه و مسلمانان که خود محصول افراط گری‌ها و تفرقه افکنی‌های درون و بیرون از امت اسلامی بود.

وی افزود: ما در دهه‌های گذشته، این تجربه را یاد گرفتیم که از راه افراط و تفریط نمی‌شود کشور را اداره کرد. دولت برآمده از ایده اعتدال به قدری به این ایده معتقد بود که رئیس جمهور در طول این مدت از مدیرانی با گرایش‌های مختلف در دولت بهره برد و از آنان دعوت به کار کرد و در تمام هشت سال گذشته کوشید که از جاده اعتدال منحرف نشود.

ربیعی بیان کرد: در عرصه خارجی پایبندی به گفتمان اعتدال چیزی نبود جز پایبندی به منافع ملی، ایستادگی در برابر زورگویی، اما تعهد به تعامل مبتنی بر احترام و منافع متقابل با جهان. واقعیت این است که اعتدال، ضرورت و نیازی تمام نشدنی است.

سخنگوی دولت خاطرنشان کرد: دولت اعتدالی با تدبیر و امید، در دوره هشت سال فعالیت خود، بسیاری از اقدامات را سامان داد؛ و هرچند که به علت موانع داخلی و خارجی نتوانست در برخی موارد موفق بشود. دولت در این هشت سال، آثار قابل توجهی و به یاد ماندنی در تاریخ ایران بر جای گذاشت و ثبت کرد؛ موفقیت‌هایی که به خوبی دیده نشد.

وی گفت: البته دولت ناکامی‌هایی هم داشت که بخشی از این ناکامی‌ها به علت نارسایی‌های طبیعی بود که در هر دولتی و هر قوه‌ای می‌تواند وجود داشته باشد، و بخش عمده دیگر، ناشی از موانعی بود که به دولت تحمیل شد. البته موضوعاتی که هم که در آن‌ها به موفقیت دست یافت نیز معمولا با بی مهری جناح‌های سیاسی مخالف دیده و شنیده نشد.

ربیعی افزود: قضاوت در مورد دولت‌های یازدهم و دوازدهم، بدون دیدن «عوامل خارجی و موانع داخلی» و ارزیابی عملکردش، بدون تقسیم این مدت به دو دوره زمانی، تبیینی منصفانه و درست نخواهد بود.

وی گفت: دولت با این تحلیل که کشور نیازمند توسعه است، و در سایه پیشرفت و توسعه و بزرگ شدن اقتصاد امکان تحرک‌های اجتماعی فراهم می‌شود. بر این اساس برنامه‌های خود را در سایه سه جهت ۱. رشد و توسعه ۲. گسترش عدالت و ۳. فقرزدایی در نظر گرفت.

سخنگوی دولت تاکید کرد: برای دستیابی به عامل اول، نیازمند سرمایه گذاری‌های متعددی بودیم؛ بنابراین با مشی اعتدال در سیاست خارجی، به سمت زدودن ایران‌هراسی شکل گرفته پیش رفتیم و در یک روند پرافتخار، ایران، یک تنه در برابر شش قدرت جهان قرار گرفت و آنان را به تعامل به ایران در موقعیت برابر و توام با احترام، واداشت.

وی بیان کرد: اعتدال در روابط خارجی، به فراموش کردن معنای دشمنی‌ها و بدخواهی‌هایی نبود که علیه ملت ما روا شده است بلکه به معنای حرکت در مسیر منافع ملی است.

ربیعی عنوان کرد: با تصویب برجام و موفقیت دولت، هیچ کس نمی‌تواند رشد اقتصادی‌ای را که از این طریق در سه سال اول دولت یازدهم، نصیب کشور شد، نادیده بگیرد؛ هیچ کس نمی‌تواند پیشی‌گرفتن مزد بر تورم را منکر بشود؛ هیچ کس نمی‌تواند خدمات مربوط به سلامت را نادیده بگیرد.

وی افزود: وقتی از دولت تدبیر برای حل بحران‌ها حرف می‌زنیم، سخنی گزاف و یک ادعای توخالی نیست. چون دولت با دو پدیده که هریک به تنهایی مظهر افراطی‌گری در جهان است، مواجه بود؛ یکی داعش و دیگری ترامپ. این دو، مصداق افراطی گری و برهم‌زننده تعادل در جهان بودند.

ربیعی خاطرنشان کرد: اگر دولت برخورد غیرمدبرانه با این دو پدیده که نماد افراطی‌گری در جهان هستند، می‌داشت، منجر به شعله‌ورشدن جنگ‌های فرقه‌ای و مذهبی در برخی جوامع اسلامی می‌شد و نیز تسلط افراطی گری بنام اسلام انحرافی در منطقه می‌شد که تنها بدخواهان امت مسلمان را خوشحال می‌کرد. تدبیر مواجهه با ترامپ، از آن روایت‌هایی است که درست بازگو نشد و نمی‌شود و همچنان ناگفته‌ها درباره آن زیاد است.

وی گفت: اگر در این سال‌ها دولتی بر سر کار بود که به راه اعتدال و تدبیر بهایی نمی‌داد، نه تنها آن مقاومت بی نظیر مردم در برابر فشار‌های بی سابقه اقتصادی امکان پذیر نمی‌بود بلکه اگر در این سال‌ها دولت‌هایی غیراعتدالی و بی‌تجربه می‌داشتیم، آنگاه وقوع حوادثی با خسارات زیاد برای ملت ایران کاملاً متصور و محتمل بود.

ربیعی تاکید کرد: دولت یازدهم و دوازدهم به شکل تصادفی و ناخواسته با سونامی زیاده‌روی‌ها و افراط گری‌های متعددی مواجه شد که نه فقط ایران بلکه کم و بیش همه جهان را شوکه کردند. در این سال‌های افراطی گری که نزدیک به یک دهه طول کشید، نوعی خوش اقبالی و لطف خداوند بود که دولت تدبیر و امید توسط مردم برگزیده شده بود و توانست سایه‌های شوم را از کشور دور کند.

سخنگوی دولت یادآور شد: دولت از یک سو در جهت احقاق حقوق ملت در مجامع جهانی باید اقدام کرده و حرکت می‌کرد و در عین حال، ضمن مقابله با ایران‌هراسی و ایجاد حقانیت برای مردم، تلاش می‌کند تا تمایل جنگ افروزان را وادار به عقب نشینی کند. از سوی دیگر دولت باید به سرنوشت نسل‌های آینده و روز‌های آتی کشور توجه می‌کرد. این در حالی است که از درآمد‌های ارزی بیش از صدمیلیارد دلاری خبری نبود.

وی گفت: دولت برای برای اداره روزمره معیشت و بازنگه داشتن سفره مردم و صرفا چرخش روزمره امور کشور، نیاز به به ۵۰ میلیارد دلار به واردات داشت و اگر بنابر رشد و توسعه نیز بود به حدود ۱۰۰ میلیارد دلار برای تامین معیشت و سرمایه گذاری نیاز بود. همه این‌ها در شرایطی بود که کشور با محدودترین درآمد‌های نفتی در عمر دولت‌ها در ایران مواجه شد. البته شاید همین موضوع هم، یکی از دستاورد‌های دولت است. بدین شکل که کشور را در سه سال اخیر با بودجه‌هایی اداره کرد که کمترین اتکا را به نفت داشتند. در این وضعیت، با ممنوعیت واردات ۲۵۰۰ قلم کالا بدون اینکه به وفور کالا‌های اساسی در کشور صدمه‌ای وارد شود؛ به گسترش صادرات نیز پرداخت.

ربیعی بیان کرد: بدینسان اهداف طراحان جنگ اقتصادی، به ثمر ننشست و ایران، ایران ماند. این موضوع، به طور طبیعی این وضعیت فشار سنگینی بر زندگی مردم وارد کرد. تورم و کاهش ارزش پول ملی، نتیجه تحریم‌های بی‌سابقه و وحشتناک بود.

وی افزود: البته بسیاری پیش‌بینی وضعیتی بدتر از این و فروپاشی ایران را داشتند، ولی نه تنها اقتصاد ایران فرونپاشید بلکه در سال ۹۹ به رشد هم رسید هرچند همزمان، به زندگی مردم لطمه اقتصادی ناشی از تحریم نیز وارد شد و این موضوعی جدی برای دولت بود. برای همین سیاست‌های حمایتی از سوی دولت، پیگیری شد که همسان سازی حقوق بازنشستگان، ارائه بسته‌های حمایتی به گروه‌های ذینفع و افزایش حقوق کارگران و گروه‌های مورد حمایت از جمله این برنامه‌ها بود.