وابستگی والبیال ایران به نابغه ۳۵ ساله
- ورزش سه نوشت: چند روز پیش و بعد از پیروزی تاریخی ایران مقابل لهستان با پوریا فیاضی هم‌کلام شدیم و او در تمجید از هم‌تیمی سابق خود گفت: "او کار‌هایی انجام می‌دهد که کسی در آن لحظه نمی‌تواند انجام دهد و درک کردن معروف خیلی ذهن بزرگی می‌خواهد. فکر می‌کنم در سال‌های آینده می‌توانیم از سعید معروف صحبت کرده و بگوییم بازیکنی بود که دل و جراتی داشت که جلوی سی میلیون بیننده چنین کاری کند. (اشاره به جای خالی معروف در امتیاز ۲۰ ست پنجم مقابل لهستان) ".
اما شاید خود ما هم چند سال دیگر این پیروزی شیرین و بزرگ را با درخشش کاپیتان سعید معروف به یاد بیاوریم؛ کسی که در طول بازی برابر لهستان با پاس‌های متنوع و هنرمندانه خود ستاره‌های ابرقدرت حریف را گیج و سر درگم کرده بود و با آن جای خالی جذاب تیر خلاص را به آن‌ها زد.
اگرچه سعید معروف در دو بازی اخیر نمایش به نسبت خوبی ارائه داد، اما با آن فرم فوق العاده همیشگی اش که مقابل لهستان هم تماشا کرده بودیم فاصله داشت؛ موضوعی که دو شکست ایران برابر ایتالیا و کانادا را رقم زد و باعث شد کارمان برای صعود به روز آخر و دیدار برابر ژاپن کشیده شود.
اینجا اصلا نمی‌خواهیم که سعید معروف را مقصر جلوه داده و او را باعث و بانی این دو شکست بدانیم، اتفاقا برعکس؛ سوال اینجاست که چرا والیبال ایران باید تا این حد به عملکرد یک بازیکن خود وابستگی داشته باشد؟ به هر حال در هر ورزشی حتی در فوتبالش مسی و رونالدو هم روز خوب و بد دارند.
همچنین قصدی برای زیر سوال بردن دیگر بازیکنان نیز وجود ندارد، زیرا کیست که سیدمحمد موسوی را به عنوان یکی از بهترین مدافعان جهان یا میلاد عبادی پور را در قامت یکی از ماهرترین دریافت کننده‌های دنیای توپ و تور قبول نداشته باشد؛ یا دیگر بازیکنان فرقی نمی‌کند، فقط سوال اینجاست که چرا در روز‌های نه چندان خوب کاپیتان هیچ نشانه‌ای از حال خوب در والیبال ایران دیده نمی‌شود.
جواد کریمی دیروز به جای معروف به زمین آمد و اتفاقا با عملکردی قابل قبول از سوی او و دیگر بازیکن تازه وارد یعنی صابر کاظمی توانستیم یک ست از ایتالیا بگیریم، اما مسئله تداوم و نتیجه گیری در بلندمدت است؛ بحث هم صرفا در مورد پست پاسوری نیست بلکه این است که ما وابستگی خود را کاهش دهیم تا بتوانیم در غیاب سعید معروف یا در روز حتی بد او هم تیم‌های بزرگ را اذیت کرده و حتی آن‌ها را شکست دهیم؛ نمی‌توانیم خودمان را گول بزنیم، به هر حال نابغه والیبال ایران و دنیا ۳۵ ساله شده و این وابستگی را به زنگ خطر جدی تری برای والیبال ایران تبدیل می‌کند.