تنزل جایگاه احزاب غرب‌گرا در دومای روسیه
- با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیۀ پساشوروی به ایران، جابه جایی‌هایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
به طور کلی، مواضع اندیشکده کارنگی در روسیه نمی‌تواند از نظریات بنیاد کارنگی اصلی جدا باشد. در این خصوص باید گفت که نوع نگاه و جهت‌گیری‌های اندیشمندان بنیاد کارنگی بیش از هر چیزی با غرب‌گرایی همراه است؛ از این‌رو، اندیشه‌های محوری مقالاتی که در کارنگی روسیه منتشر می‌شوند. با گفتمان داخلی آتلانتیک‌گرایی این کشور همپوشانی دارد.
غرب‌گرایی روسی اولویت خود را اقتصادی تعریف می‌کند و در مقابل مسائل ژئوپلتیکی، یا موضع بی‌طرفی درپیش می‌گیرد و یا با غرب همکاری کامل می‌کند. نخست می‌توان گفت مقالاتی که بنیاد کارنگی روسیه منتشر می‌کند عمدتاً نویسندگانی غرب‌گرا دارند.