گور‌های دسته جمعی در کانادا چگونه کشف می‌شوند؟
_ روزنامه رسالت نوشت: طی ماه‌های اخیر، کشف گور‌های دسته‌جمعی کودکان بی‌گناه بومی در کانادا به خبری عادی تبدیل‌شده است! درحالی‌که مقامات دولت کانادا و کلیسای کاتولیک در قبال این جنایت تاریخی و غیرقابل‌تصور سکوت کرده یا یکدیگر را مقصر قلمداد می‌کنند، افکار عمومی دنیا هرروزه در قبال آنچه در کانادا رخ‌داده، مطالبه گسترده‌تر و جدی‌تری دارند.
اخیرا بار دیگر، یک رسانه کانادایی از کشف گور دسته جمعی بیش از ۱۶۰ کودک بومی در یکی از مدارس سابق واقع در استان غربی این کشور خبر داد. شبکه کانادایی «سی‌بی‌سی» دراین‌باره گزارش داد که اجساد کودکان بومی در یک منطقه جزیره کوپر که از سال ۱۸۹۰ تا ۱۹۷۰ مدرسه بود، کشف‌شده است. قبیله بومی «پنلاکوت» در جزیره کوپر خبر کشف این گور را اعلام و تأکید کرد، تا قبل از کشف این گور اعلام و رسانه‌ای نشده بود. شبکه سی‌بی‌سی خبر داد در بیانیه این قبیله بومی که خطاب به یک قبیله بومی دیگر در جزایر خلیج جنوبی اعلام شد، آمده است: «ما از شما دعوت می‌کنیم که برای افزایش آگاهی بخشی درباره مدرسه صنعتی جزیره کوپر و تأیید گور جمعی بیش از ۱۶۰ (کودک بومی) به ما بپیوندید.»
رمزگشایی از بیانیه قبیله پنلاکوت
اعلامیه یا همان بیانیه قبیله پنلاکوت به‌وضوح نشان می‌دهد که قبلا نیز این گور دسته‌جمعی کشف‌شده و مکان آن مشخص بوده است! به عبارت بهتر، مقامات کانادایی سال‌ها، وجود این گور دسته‌جمعی را به‌مانند دیگر گور‌های دسته‌جمعی کودکان بومی در این کشور کتمان کرده است. بدیهی است که مسئولیت حقوقی این پنهان‌کاری هولناک، متوجه دولت‌های مختلف کانادایی می‌باشد.
اطلاعات بیشتری درباره گور جدید مخابره نشده و رسانه‌های کانادایی مدعی هستند که قبیله پنلاکوت به درخواست‌ها برای دیدار و صحبت با خبرنگاران با موضوع کشف این گور جمعی کودکان پاسخ نداده است. انتشار ماجرای هولناک کشف صد‌ها گور جمعی در محوطه مدارس شبانه‌روزی قدیمی که از آن‌ها اجساد کودکان بومی کانادایی بیرون کشیده شده، طی هفته‌های اخیر بار‌ها خبرساز شده و باعث ایجاد تنش در این کشور مدعی حقوق بشر و اختلاف میان دولت کانادا و واتیکان شده است.
رسانه‌های کانادایی در هفته‌های گذشته سه بار از کشف گور‌های جمعی که مدفن نزدیک به ۱۰۰۰ تن از کودکان بومی کانادا بوده‌اند خبر داد‌ه‌اند. در بازه زمانی ۱۸۸۳ تا ۱۹۹۶، حدود ۱۵۰ هزار کودک بومی از خانواده‌های خود به‌اجبار جدا شدند و به مدارس شبانه‌روزی فرستاده شدند که کلیسای کاتولیک آن را تأسیس کرده بود و هدف اصلی آن دور کردن این کودکان از جوامع بومی کانادا و جلوگیری از ترویج زبان و سنت‌های مادری‌شان و تربیت آن‌ها به شیوه‌ای تحمیلی بود. بسیاری از کودکان، در میان سکوت و بی‌خبری و پس از شکنجه یا مرگ براثر بیماری‌های اپیدمیک (که ناشی از عدم مراقبت از آن‌ها بوده است)، جان خود را ازدست‌داده و در گور‌های دسته‌جمعی در نقاط مختلف کانادا دفن شده‌اند. «جاستین ترودو»، نخست‌وزیر کانادا به‌جای عذرخواهی از بومیانی که فرزندانشان قربانی جنایت نژادپرستانه مدارس دولتی شبانه‌روزی در سال‌های گذشته شده بودند، از پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان خواست عذرخواهی کند و تقصیر را گردن واتیکان انداخته است.
گور‌های دسته‌جمعی چگونه کشف می‌شوند؟
گروه بومی «کوسس» در کانادا، فعال‌ترین گروه در کشف گور‌های دسته‌جمعی در کانادا محسوب می‌شود. از دو ماه گذشته، این گروه بومی شروع به استفاده از رادار نفوذپذیر برای یافتن گور‌های بدون نام و نشان در قبرستان مدرسه شبانه‌روزی «ماریوال ایندین» در ساسکاچوان کرد. گروه کوسس این کشف را وحشتناک و تکان‌دهنده خواند. این گروه هنوز اعلام نکرده است که چند گور دسته‌جمعی کودکان در کانادا وجود دارد، اما برخی منابع معتقدند صد‌ها گور دسته‌جمعی در سرتاسر این کشور، مدفن کودکان بی‌گناه هستند. پری بلارد، رئیس ملی مجمع اقوام اولیه کانادا، یافتن این گور‌ها را غم‌انگیز خوانده، اما از آن ابراز شگفتی نکرده است. او در توییتر نوشت: «من از همه کانادایی‌ها می‌خواهم در این زمان بسیار دشوار و احساسی در کنار ما بایستند.»
کشوری بر روی جمجمه کودکان
بسیاری از کاربران فضای مجازی، پس از کشف چهارمین گور دسته‌جمعی در کانادا و با توجه به‌احتمال کشف ده‌ها گور دسته‌جمعی کودکان، خشم خود را از دولت کانادا و سیاستمداران پنهان‌کار این کشور ابراز کردند. برخی کاربران تأکید کرده‌اند که کانادا کشوری بناشده بر روی جمجمه کودکان است. ابراز تأسف ظاهری جاستین ترودو نخست‌وزیر کانادا و سکوت وقیحانه هارپر، نخست‌وزیر افراطی و نژادپرست سابق این کشور در قبال کشف گور‌های دسته‌جمعی در کانادا و بی‌مسئولیتی دیگر مقامات کانادایی در قبال این ماجرا، خشم افکار عمومی دنیا از سیاستمداران این کشور را بیشتر کرده است. بدون شک پنهان کنندگان امروز این جنایت، دستکمی از عاملان اصلی این جنایت درگذشته‌ای نه‌چندان دور ندارند. این همان گذشته، حال و آینده سیاهی است که کانادا را به کشوری مجرم و درعین‌حال ریاکار در زمینه حقوق بشر تبدیل کرده است.
سؤال اصلی اینجاست که چرا سازمان‌های بین‌المللی ازجمله کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد در قبال این پرونده هولناک این‌گونه منفعلانه عمل می‌کنند؟! همان‌گونه که اشاره شد، دولت‌های کانادایی نیز در طول دهه‌های گذشته و اخیر، در لاپوشانی این جنایت سهیم بوده‌اند. فراتر از آن، چرا نسل‌کشی آشکار کودکان بومی در کانادا، به‌مثابه یک جنایت تاریخ‌مصرف گذشته از سوی مدعیان حقوق بشر موردبررسی قرار می‌گیرد؟ تکلیف خون به‌ناحق ریخته شده هزاران کودک بی‌گناهی که در کانادا کشته‌شده و در گور‌های دسته‌جمعی به خاک سپرده‌اند چه خواهد شد؟ آیا اگر این جنایت بزرگ و غیرقابل‌تصور در کشوری دیگر رخ می‌داد، کانادا خود به‌عنوان یکی از مدعیان اقدام به صدور بیانیه‌های مکرر علیه آن کشور نمی‌کرد؟! درهرحال، آنچه درگذشته و حال در کانادا رخ‌داده است، بیانگر ماهیت واقعی مدعیان حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی می‌باشد. این ماهیت به‌اندازه‌ای پلید است که حتی بسیاری از شهروندان کانادایی نیز امروز در قبال آن ابراز شرم می‌کنند. این‌ها همان نهاد‌ها و سازمان‌هایی هستند که در اساسنامه خود قرار بود حامی حقوق همه انسان‌های دنیا باشند!