رکورد قاچاق فیلم‌های اکران آنلاین به «تک خال» رسید/ادامه ماجرای نبود قانون کپی‌رایت
- فیلم سینمایی «تک‌خال» از ۱۷ تیرماه اکران آنلاین خود را در دو پلتفرم فیلیمو و نماوا آغاز کرد و به سرعت نسخه قاچاق این فیلم پس از گذشت چند ساعت منتشر شد. این فیلم ظرف مدت ۴ ماه اکران فیزیکی در سینما‌ها به فروش ۹۲۰ میلیونی رضایت داد تا روانه اکران آنلاین شود.
با قاچاق فیلم سینمایی «تک‌خال» دوباره بحث همیشگی نبود امنیت در فضای مجازی و قانون کپی‌رایت مطرح می‌شود. این بحث از آنجا مهم است که اکران اینترنتی یکی از گزینه‌های مهم و اصلی سینمای ایران در آینده کرونایی است و می‌توان از این ظرفیت برای چرخه اقتصادی سینمای ورشکسته ایران بهره برد. «تک‌خال» نه اولین فیلم قاچاق شده است و نه آخرین خواهد بود. در کمال ناباوری همه فیلم‌هایی که در ۱۴ ماه گذشته اکران شده بودند حداکثر پس از گذشت دو روز نسخه قاچاق آن‌ها منتشر شده است.
حسین فرحبخش که چندی پیش در گفت‌وگویی با دلیل اکران فیزیکی «تک‌خال» را کمک به چرخه اقتصادی سینما عنوان کرده بود، بیان کرد: نه تنها «تک‌خال» که سال گذشته نیز فیلم سینمایی «زن‌ها فرشته‌اند ۲» را هم در شرایط بد کرونایی اکران کردم. به هر حال باید برای سر پا نگه داشتن سینما ریسک کرد و خطر نفروختن را هم به جان خرید. البته که سال گذشته و با اکران «زن‌ها فرشته‌اند ۲» سینما راه نیفتاد و هیچکدام از تهیه‌کننده‌ها هم راضی به اکران فیلم‌های خودشان نشدند؛ بنابراین امسال هم قرعه نیز به نام من افتاد.
وی در همین راستا ابراز کرد: دو فیلم ساختم و آن‌ها را نابود کردم تا سالن‌های سینما فیلمی برای اکران داشته باشند. با خود گفتم ۴۰ سال است در این سینما هستم و از من توقعاتی دارند و به همین خاطر دو فیلم خودم را در این راه نابود کردم. متاسفانه فعلا دوستان تهیه‌کننده ما نیامدند و کمکی نکردند.
*این تهیه‌کننده سینما پس از خطر نفروختن این دو فیلم در شرایط کرونایی؛ خطر قاچاق فیلم را هم به جان خرید تا بار دیگر ثابت شود اکران آنلاین با عدم امنیت کافی روبرو است.
قطعا قاچاق فیلم‌های ایرانی داستان تازه‌ای نیست. آنچه پیشتر در ایران تنها به فیلم‌های خارجی محدود می‌شد، در دهه گذشته دامنگیر سینمای ایران نیز شده است. قربانیان اصلی این بحران سینمای مستقل است، زیرا در بخش خصوصی و برای تهیه‌کنندگان غیر‌دولتی عدم بازگشت سرمایه می‌تواند به معنای ورشکستگی و خروج از عرصه تولید باشد؛ اتفاقی که معمولا دامنگیر سینماگران و تهیه کنندگان خصوصی شده چراکه از حمایت‌های رسمی برخوردار نمی‌شود.
همین امر باعث شده تا صاحبان آثار از اکران فیلم‌های خود در بستر اینترنتی صرف نظر کنند و چشم انتظار فرصتی برای اکران در سینما‌ها به شکل فیزیکی باشند. قطعا یکی از دلایل اصلی قاچاق فیلم‌ها نبود قانون کپی رایت در کشور است که باعث شده به راحتی فیلم‌ها سر از کانال‌ها و سایت‌های اینترنتی برای دانلود غیر قانونی در بیاورند.
امیر غفارمنش در گفت‌گو با نیز پیشتر درباره چرخه اکران آنلاین در سینما‌های کشور و قاچاق آثار بیان کرد: از نظر من تکنولوژی باید به داد سینمای امروز برسد، باید بستری مناسب و امن برای پخش آثار در اینترنت ایجاد کنیم، این اتفاق علاوه بر موفقیت سینما خدمتی به جامعه پزشکی هم خواهد بود، جامعه‌ای که طی ماه‌های گذشته ایثار فراوانی کرده است.
وی در همین راستا ابراز کرد: نبود قانون کپی رایت به عنوان قانونی منسجم و قاطع باعث شده تا هرکسی جرات کپی فیلم‌ها را به خودش بدهد، سینمای امروز ما نیازمند تغییری اساسی در سیستم پخش است، از نظر من می‌توان راهی پیدا کرد که سینماگران هم بدون ترس از قاچاق اثرشان راهی چرخه اکران آنلاین شوند.
*در آشفته بازار سینمای ایران و عدم وجود قانون کپی‌رایت فعلا نمی‌توان انتظاری از اکران آنلاین و فروش فیلم‌ها داشت. اکران آنلاین در یک سال و نیم گذشته امتحان خود را پس داده و معلوم نیست که چرا هنوز اقدامی برای جلوگیری از آن صورت نمی‌گیرد و تهیه‌کنندگان به چه اطمینانی فیلم‌های خود را روانه اکران آنلاین که ناامنی آن به اثبات رسیده می‌کنند.