اهداف ناشران بر پایه میزان فالوور‌های سلبریتی‌ها/چاپ کتاب با اکتفا به کپشن‌های اینستاگرامی!
احسان رضایی در گفت‌وگو با پیرامون حضور سلبریتی‌ها در کسوت نویسندگان گفت: چه ایرادی دارد سلبریتی‌ها هم بیایند؟ این زیبایی ادبیات است که همه دوست دارند در قالب نویسنده در عرصه جامعه ادبی حضور داشته باشند، اما در نهایت این مخاطبان هستند که دست به انتخاب می‌زنند.
وی در همین راستا ادامه داد: با نگاهی به عرصه نویسندگی خواهیم دید که سلبریتی‌ها و یا هنرمندان بزرگ دیگری هستند که توانسته اند کتاب‌های موفقی را به جامعه ارائه کنند. مانند تام هنکس که اخیراً مجموعه داستان‌های خوب و خواندنی تدوین کرده و در عین حال همه او را به عنوان یک بازیگر و سلبریتی می‌شناسند.
رضایی گلوگاه شناسایی کتاب‌های ارزشمند از کتاب‌های بی ارزش را مورد توجه قرار داد و اظهار کرد: این ناشران هستند که با شناسایی آثار خوب می‌توانند به نشر یک اثر بپردازند و یک محتوای ارزشمند را وارد عرصه مطالعه کنند؛ ناشران می‌دانند محتوا‌یی که به آنان عرضه می‌شود فراتر از حرف‌های روزمره است یا خیر و آیا توانایی انتشار و ارائه به مخاطب را دارد یا نه؛ لذا گذراندن دورههای خاص برای رسیدن به درجه نویسندگی نمی‌تواند ملاکی برای انتشار مطالب باشد.
وی در همین راستا اظهار کرد: نویسندگان هم علاقه دارند همانند سلبریتی‌ها دیده شوند و تصویری زیبا از آنان در ذهن اذهان عمومی نقش ببندد لذا نمی‌توان به سلبریتی‌ها خرده گرفت که چرا وارد عرصه نویسندگی شده‌اند.
نویسنده کتاب «باغ وحش اساطیر» نقش ویراستاران انتشاراتی‌ها را مورد ارزیابی قرار داد و تاکید کرد: متاسفانه امروز در نشر ما، ویراستاری به نمونه خوانی تنزل یافته تا به ویراستاری حرفه ای؛ این در حالی است که ویراستاران نقش مهمی در تولید کتاب‌ها دارند به عبارت دیگر گذرگاه نشر یا عدم نشر یک محتوا یا کتاب به ویراستاران باز می‌گردد. ویراستاری حرفه نیاز روز جامعه نشر محسوب می‌شود، افرادی که در رد یا قبول یک اثر نقش مهمی دارند برای درک بهتر این مطلب مثالی از کتاب «ویرایش از زبان ویراستاران» می پردازم، در این کتاب آمده است یک ویراستار این توانایی را داشته که داستان سلینجر را رد کند اگر این اتفاق در داستان‌های ما نیز رخ دهد هیچگاه سلبریتی‌ها را مقصر نمی‌دانیم. در عین حال باید توجه داشته باشیم که چنانچه بخواهیم سلبریتی‌ها یا افراد دیگر را از ورد به عرصه نویسندگی منع کنیم و به ایجاد محدودیت بپردازیم، ممکن است تعدادی از نویسندگان و پتانسیل‌های تاثیر گذار بر ادبیات را از دست بدهیم.
رضایی در همین راستا اظهار کرد: هم اکنون دیده می‌شود برخی از افراد به عنوان نویسنده دورههای خاصی را گذرانده‌اند و توانسته اند حتی کلاس‌های آموزشی برگزار می‌کنند، اما آثار چندان موفقی ندارند پس ملاک‌ها و معیار‌های نویسندگی بر توانایی افراد باید درجه بندی شود و صرف اینکه فلان فرد یا یک سلبریتی نمی‌تواند یک نویسنده باشد و آثارش را منتشر کند باید یا نباید بگذاریم، کتاب ارزشمند در طول زمان ماندگار‌تر و پر فروش‌تر می‌شود با نگاهی به کتاب‌های منتشر شده به وضوح می‌بینیم که دیگر خبر چندانی از بسیاری از کتاب‌های منتشر شده در دهه ۶۰ و ۷۰ نیست.
وی به عملکرد برخی ناشران در قبال استفاده از نام سلبریتی‌ها برای بازگشت سرمایه بیشتر، تاکید کرد: دیده می‌شود برخی از ناشران که علاقه دارند سود بیشتری را در کوتاه مدت از آن خود کنند به نشر برخی از آثار سلبریتی‌ها کرده در حالی که این آثار به لحاظ محتوا چندان ارزشمند نیستند، اما اهداف ناشران بر پایه میزان فالوور‌های و دنبال کنندگان این سلبریتی‌ها تنظیم می‌شود تا بر اساس آن کتاب منتشر شده به چاپ دوم برسد، در این شرایط ناشر بر آورد می‌کند اگر سلبریتی کتاب را در معرض دید عمومی در فضای مجازی قرار دهند در بد‌ترین شرایط نیمی از علاقمندان به سلبریتی کتاب مورد نظر را خریداری می‌کنند در این شرایط به چه سود و بازگشت سرمایه می‌رسد، بنابریان دست به چاپ کتاب آن فرد مشهور می‌زند. این ناشران صدمه جبران ناپذیری را با نام و اعتبار خود در بلند مدت زده و در عین حال صدمه به سایر ناشران را نادیده می‌گیرد از سوی دیگر به اعتماد مخاطب نیز خدشه وارد می‌کند لذا در مواقعی شاهد کاهش میزان مطالعه و اعتماد جامعه به کتاب‌ها خواهیم بود.
رضایی پیرامون اهمیت توجه به محتوا خاطر نشان کرد: توجه به محتوای مطالب ارائه‌شده از سوی ناشران امری مهم است و چنانچه به آن توجه نشود و صرفا کتاب بر اساس کپشن‌ها اینستاگرامی که به مسائل روز و محدود پرداخته منتشر شود، کتاب محدود به زمانی خاص را منتشر کرده و نمی‌تواند به سود بلند مدت از کتاب دست یابد.