وقتی صدای اهالی تئاتر شنیده نمی‌شود/عرصه نمايش در انتظار راهكار
- در دوران پیش ازاکرونا گروه‌های تئاتری مستقل و بازیگران و عواملی که تنها منبع درآمد آن‌ها از تئاتر تامین میشد با مشکلات ریز و درشتی اعم از نبود سالنی برای تمرین، کمبود بودجه، حمایت نشدن و به نمایش نرسیدن تئاتر‌ها پس از تمرین‌های زیاد و ... روبه‌رو بودند و، اما صدایشان به جایی نرسید و تنها با عشق و علاقه زیاد به هنر خود مشغول بودند. با شیوع ویروس کرونا عملا تئاتر مستقل نابود شده است. از ابتداى شيوع كرونا با تغییر رنگ‌بندی شهر‌ها هميشه سالن‌های تئاتری اولين گزينه تعطيلى و با بهتر شدن شرايط آخرين بخش هنرى بودند كه باز شدند.
این روند باز و بسته شدن‌های پى در پى بسیاری از علاقه‌مندان پیگیر تئاتر را هم دلسرد و دلزده کرد و در این روز‌ها برخی از گروه‌های نمایشی از ادامه اجرا‌های خود حتی در شرایط عادی هم صرف نظر کردند. به طور مثال پوریا گلستانی کارگردان نمایش «او زیباست» که در تماشاخانه سپند روی صحنه بود و به دلیل تعطیلی فعالیت‌های تئاتری ادامه اجرایش متوقف شد، وضعیت تئاتر را اینگونه توصیف می‌کند: تنها حرفی که می‌توان زد این است که امیدوارم در آینده وضع بهتر شود. امروزه واقعاً تئاتر در ایران هیچ حرفی برای گفتن ندارد، چون هنرمندان تئاتر آنقدر از نظر مالی به حقشان نمی‌رسند که هر روز اوضاعشان بد و بدتر می‌شود و تئاتر نیز بدون هنرمندانش زنده نخواهد بود.
گلستانی از ادامه اجرای «او زیباست» منصرف شده و می‌گوید: به این دلیل تصمیم به لغو اجرای نمایش گرفتم که ادامه اجرا‌ها منطقی نیست. اگر قرار باشد یک نمایش به صورت حرفه‌ای روی صحنه برود نیازمند هزینه‌هایی است، بعضی‌ها روی صحنه بردن و نبردن تئاتر را با خاموش و روشن کردن یک اتومبیل اشتباه گرفته‌اند که به اعتقاد من به این سادگی‌ها نیست.
از آغاز همه‌گیری کرونا حدود یک سال و نیم می‌گذرد و با وضعیتی که در زمینه واکسیناسیون همگانی داریم، نمى توان اميد زيادى به آينده هنرهاى نمايشى داشت ضمن اینکه با تغییر دولت و کابینه كه به زودى رخ خواهد داد طبیعتا تا استقرار مدیران جدید، چند ماهی را از دست خواهیم داد و متاسفانه هنوز هیچ راهکار مناسبی برای اشتغال و کسب درآمد خانواده تئاتر نشده است.
بسیاری از گروه‌های تئاتری با صبوری، شرایط بسیار سختی را تحمل کرده‌اند و لب به اعتراض نگشوده‌اند و این در حالی است که بخشی بزرگی از آنان در این مدت هیچ درآمدی نداشته‌اند. بدیهی است با نادیده گرفتن مطالبات به حق هنرمندان تئاتر، شور و شوق جوانان تئاتری برای ادامه فعالیت‌های خود موجب سرخوردگی و ناامیدی آن‌ها خواهد شد.
ایده اجرای تئاتر در محوطه باز پارک‌ها و مراکز فرهنگی یکی از ایده‌هایی است که نیاز چندانی به بودجه و امکانات ندارد و با این راهکار هم جامعه تئاتری سر و سامانی پیدا می‌کنند و هم در زمینه فرهنگ‌سازی و سرگرم کردن مخاطبان اقدام موثری صورت می‌گیرد.