شیره خرمای شادگان دومین طلای سیاه خوزستان

_ روزنامه جوان نوشت: در بسیاری از شهرستان‌ها ظرفیت‌هایی وجود دارد که در صورت توجه به آن‌ها و حمایت از افرادی که قصد ورود به بازار کار دارند، علاوه بر اشتغالزایی می‌توان به تولید محصولات خاص و حتی صادرات فکر کرد. درست مثل شادگان در استان خوزستان که همه آن را با طلای سیاهی به نام نفت می‌شناسند. اما این منطقه طلای دیگری هم دارد که آن هم سیاه است، یعنی شیره خرما. چند وقتی است که بسیج سازندگی با حمایت از افرادی که در این حوزه فعال هستند به دنبال تولید محصولات باکیفیت و صادرات آن‌ها به بازار‌های کشور‌های همسایه است. حمایت‌هایی که می‌تواند کارگاه‌های سـنتی را گسترش داده و با ایجاد مشاغل جدید، جلوی خام‌فروشی را بگیرد.

شـادگان در جنوب اسـتان خوزسـتان قرار دارد. این شهرستان از شـمال به شهرسـتان اهواز، از شـرق به شهرسـتان بندر ماهشـهر، از غرب به شهرستان خرمشهر و از جنوب به شهرستان آبادان محدود می‌شود. شادگان که یکی از مناطق نفتخیـز کشـور به شمار می‌آید، به غیر از این طلای سیاه، طلای دیگـری نیز تولید می‌کند که آن‌هم سیاه است. یعنی خرمای معروف شادگان. این شهرستان یکی از مراکز عمده تولید انواع خرما با بیش از ۵۷ هزار هکتار اراضی قابل کشـت اسـت که غالب ساکنانش به کشـت این محصول مشغولند و از این راه درآمدزایی دارند.

استان خوزستان جزو سه استان اول در تولید خرمای کشور به شمار می‌آید که بیشترین سهم تولید خرمای استعمران را به خود اختصاص داده است. این خرما ارزش صادراتی بالایی دارد و همین باعث شده تا شادگان تبدیل به قطب شیره خرما شود. شیره‌ها جزو مواد غذایی انرژی‌زا بوده و برای مواقعی که بدن به انرژی بیشتری نیاز دارد، بهترین غذا محسوب می‌شود. اما ویژگی این طلای سیاه با آن طلای سیاه در این است که شیره خرما تمامی ندارد و هر سال می‌تواند تولید شود، اما نفت رو به پایان است.

نیاز به کار در صنایع نفتی نیست

چند سالی است که بسیج سازندگی برنامه‌های ویژه‌ای برای حمایت از کارآفرینان در دستور کار قرار داده و بر همین اساس در بیشتر استان‌ها با استفاده از ظرفیت‌های همان منطقه به اشتغالزایی می‌پردازد.

تولید شیره خرما هم از جمله همین مشاغل است که شادگان مورد توجه و حمایت قرار دارد. بهروزیان از اساتید دانشگاه در خصوص تولید شیره خرما در این منطقه می‌گویـد: «اسـتان‌های جنوبـی کشـور مخصوصـاً خوزسـتان به تولیـد نفت و فرآورده‌های نفتی مشـهورند و مـردم این منطقه همواره بـه دنبال این هستند تا بتوانند در بخش‌هایی از صنعت نفت مشغول به کار شوند در صورتی که این استان ظرفیت‌های دیگری نیز برای اشتغال دارد.»

وی ادامه می‌دهد: «یکی از همین ظرفیت‌ها پرورش خرما و تولید فرآورده‌های خرما در این اسـتان اسـت که خوشـبختانه جمعیت قابل توجهی نیز در این بخش مشغول فعالیت هستند.» این استاد دانشگاه تأکید می‌کند: «مسـئله‌ای که در تمام کشـور وجود دارد و این اسـتان نیز با آن مواجه است مسئله فرآوری محصول است به طوری که ایران را به عنوان یک کشـور خام‌فروش در محصول می‌شناسـند که باید این رویه اصلاح شـود بـه طـوری که با کمک بخش خصوصی و بخش دولتی می‌توانیم به درآمدزایی بیشـتر در بخش‌های مختلف دسـت پیدا کنیم. اگر بتوانیم در تولید فرآورده نیز ورود کنیم قطعا ً درآمدزایی در بخش‌های مختلف چندین برابر خواهد شد.»

ایجاد اشتغال‌های خانوادگی

آقای لفته از افراد موفق در حوزه تولید شیره خرما در این منطقه از کشور است. او کارش را به شکل سنتی آغاز کرده، اما سعی دارد با حمایت‌های بسیج تولید خود را بالا برده و به دنبال تبدیل کارگاه سنتی به یک کارگاه صنعتی است. این تولید‌کننده شیره خرما می‌گوید: «مهم‌ترین مسـئله در ایـن منطقه نبود نام و نشـان تجاری اسـت به طوری که اگر دولت واقعاً در این بخش از تولیدکنندگان حمایت کند می‌توان تولیدات را افزایش داد و برای جوانان اشتغال‌آفرینی کرد.»

وی به کارآفرینی علاقه دارد و این مسـئله موجب شـده تا به فکر تولید باشد و انتظار دارد دولت و نهاد‌های دولتی از او حمایت کنند. به گفته لفته، هم‌اکنون به دلیل عدم حمایت سازمان‌های مربوطه نتوانسته برند یا کارگاه خاصی را برای خود ایجاد کند. این کارآفرین می‌گوید: «با حمایت‌ها و وام‌هایی که سازمان‌ها می‌توانند به شهرستان بدهند بسیاری از جوانانی که در حال حاضر بیکار هستند می‌توانند مشغول به کار شـوند. در حال حاضر کارگاه‌های شهرستان بـه شـکل سـنتی فعالیـت می‌کننـد و کارگاه متمرکزی وجود نـدارد و فروش محصولات و فرآورده‌های خرما در حد شـهر‌های اسـتان اسـت. این در حالی اسـت که به دلیل نزدیکی این شهرسـتان به حوزه خلیج فارس می‌توان صادرات این محصولات را به راحتی انجام داد.»

طی ماه‌های اخیر حمایت‌های بسیج موجب راه‌اندازی کارگاه‌های کوچک تولید شیره خرما شده که با ایجاد اشتغال برای اعضای خانواده توانسته‌اند محصولاتشان را به شهر‌های اطراف فرستاده و به فروش برسانند. کاری که در صورت گسترش حتی می‌توان به بازار‌های خارجی هم فکر کرد.