دورکاری در چنبر خاموشی

- همزمانی خاموشی‌های پی در پی برق با تصمیم برای دورکاری کارکنان ادارات بدیع‌ترین پدیده‌ای است که این روز‌ها می‌توان سراغ گرفت.

برای جامعه ما البته قطع شدن‌های طولانی و زنجیره وار برق اتفاق نوآمده‌ای نیست. چه آنکه فارغ از روند خاموشی‌های چند سال اخیر که روز‌های گرم و طولانی تابستان را به مردابی از کلافگی و سردرگمی تبدیل کرده، روز‌ها و شب‌های خطرخیز جنگ تحمیلی و قطع شدن‌های مکرر برق هنوز در یاد نسل‌های آموخته‌تر این دیار رنگ نباخته است.

اما نسل جنگ ندیده امروز که رشته اتصال حیاتی اش با دنیای مجازی جز از معبر برخورداری از نعمت پر نقمت برق نمی‌گذرد کل عرصه عملش در فضا‌های گوناگون آموزشی، فرهنگی، هنری، اقتصادی و جز آن را در گرو وجود برق و اینترنت و ابزار‌های الکترونیکی می‌بیند.

حال هم که سر برآوردن بیماری کرونا عمق راهبردی دنیای مجازی را وسعت و قوت دو چندانی بخشیده خود ناگفته پیداست دسترسی داشتن به امکان‌های ضروری برای بودن و ماندن در این صحنه پر از نماد و صورت و استعاره، اقتضایی گریزناپذیر خواهد داشت.

 

قطعی برق مشکلات مردم را دو چندان کرده است

در چنین هنگامه‌ای به خط شدن همزمان دو پدیدار خاموشی‌های مکرر برق و دورکاری الزامی ناشی از وضعیت قرمز کرونایی وضع متناقض نما و خلسه آوری را پیش چشم می‌آورد.

بر این مدار وزارت بهداشت وضعیت کرونایی نقاطی از کشور از جمله کلانشهر تهران را قرمز اعلام کرده و این یعنی بازگشت دور جدیدی از روند دورکاری‌های کارکنان نهاد‌ها و دستگاه‌های اداری.

هم راستا با چنین احوالی غلامرضا عباس پاشا معاون توسعه و منابع استانداری تهران هم خبر از جدیت اجرای دورکاری کارمندان از سوی دستگاه‌های اجرایی داده است. او که انجام بازرسی‌های میدانی برای رصد دورکاری در ادارات را یادآوری می‌کند برای آن دسته از اداراتی که میزان تعیین شده برای دورکاری را رعایت نکنند خط و نشان هم می‌کشد.

اما و علی رغم آنکه معاون استاندار تهران اجرای هفتاد درصد دورکاری برای ادارات تهران را تجویز کرده و مدال‌های افتخاری نظیر کاهش بار ترافیکی را هم به گردن دورکاری آویخته است چه کسی پاسخگوی مساله قطع شدن‌های مکرر و طولانی برق خواهد شد؟ آیا از اساس در شرایط خاموشی‌های چند ساعته و پی در پی امکانی برای دورکاری باقی می‌ماند؟