به مناسبت تولد ۴۴ سالگی علی انصاریان؛ مرور شتابزده یک عمر خاطره

- ورزش سه نوشت: از سال ۷۵ و درخشش مقابل مهدی مهدوی کیا در لباس فجر سپاسی در دیدار مقابل پرسپولیس تا انتقال به تیم مورد علاقه اش در سال ۱۳۷۷ زمان زیادی طول نکشید. علی انصاریان اصولا در مورد همه چیز بسیار عجول بود و دیگر از اوایل سال ۷۸ و در سن ۲۲ سالگی تبدیل به یکی از مهره‌های ثابت پرسپولیس مقتدر تحت هدایت علی پروین شد.

پرسپولیس مدافعان میانی بزرگ و گردن کلفتی مانند نادر محمدخانی، افشین پیروانی، بهروز رهبری فرد و مهدی هاشمی نسب را در اختیار داشته و علی پروین نیز دوست داشت همه این بازیکن را در ترکیب اصلی قرار دهد. پس علی انصاریان را به دفاع راست و افشین پیروانی را به پست هافبک دفاعی منتقل کرد و در بسیاری از مسابقات به مهدی هاشمی نسب به عنوان بازیکن آزاد میدان می‌داد.

اما اوج درخشش علی انصاریان در مرحله یک چهارم نهایی جام باشگاه‌های آسیا و در ریاض رقم خورد. او با سری تراشیده شاید بهترین بازی‌های عمر خود را برای پرسپولیس انجام داده و به تیم ملی نیز راه یافت. بعد از تساوی مقابل پلیس عراق و برتری جنجالی برابر ایرتیش، قرمزپوشان برای صعود به جمع چهار تیم برتر به حداقل یک امتیاز برابر آن الهلال ترسناک با ستاره هایی، چون سامی جابر، محمد دعایه، نواف تمیاط و. نیاز داشت.

پرسپولیس با احتیاطی شگفت انگیز وارد میدان شده و در شبی که شاید یک فرصت گلزنی هم ایجاد نکرده و در نیمه دوم حتی از نیمه زمین هم عبور نمی‌کرد، موفق به کسب تساوی بدون گل برابر الهلال شده و به عنوان تیم دوم به مرحله نیمه نهایی صعود کرد.

تیم دفاعی علی پروین با ثبت سه کلین شیت و به ثمر رساندن تنها یک گل موفق شد از جهنم ریاض فرار کرده و خود را به جمع چهار تیم برتر آسیا برساند.

علی انصاریان در آن مسابقه نقش مهمی در بسته نگه داشتن دروازه پرسپولیس ایفا کرد و در پایان مسابقه و در شرایطی که عابدینی کت خود را روی دوش او انداخته بود، جایزه بهترین بازیکن زمین را نیز از آن خود کرد.

با جدایی جنجالی مهدی هاشمی نسب و رفتن او به استقلال، علی انصاریان به آنچه می‌خواست رسید؛ بیشتر دیده شدن. پس از اوایل سال ۷۹ بود که بیشتر شاهد حضور علی انصاریان در ترکیب ثابت پرسپولیس و البته جلد نشریات مختلف آن روز‌ها بودیم.

۱۹ بهمن سال ۱۳۷۸؛ این شاید بهترین بازی عمر علی انصاریان در لباس پرسپولیس بود. شبی که قرمزپوشان ۹۰ دقیقه برابر الهلال دفاع کرده و در نهایت موفق به ثبت کلین شیت شدند.

در جریان قهرمانی دراماتیک و به یادمادنی قرمزپوشان در سال ۸۱ و در هفته پایانی با برتری مقابل فجرسپاسی، علی انصاریان بی تردید یکی از مهم‌ترین بازیکنان پرسپولیس بود. گرچه این مدافع باتعصب کمتر در ترکیب ثابت تیم ملی قرار می‌گرفت، اما اغلب شاهد دعوت شدن او به اردو‌های متوالی از سوی سرمربیان مختلف بودیم.

اما در ادامه سال عجیب ۸۲ برای علی انصاریان فرا رسید. لشکری از بازیکنان هم پیاله علی پروین پرسپولیس را به علت اختلاف این سرمربی محبوب با اکبر غمخوار ترک کردند و طبیعی بود که شاهد نام علی انصاریان نیز در این میان باشیم.

دو سال بعد از رانده شدن احمدرضا عابدزاده به سایپا، یک ستاره محبوب دیگر پرسپولیس نیز به این تیم تبعید شد؛ دو انتقال نافرجام برای بازیکنان محبوب پرسپولیس.

اما بر خلاف بهروز رهبری فرد که خیلی زود راهی پاس شد، علی انصاریان خیلی سریع از تصمیم خود پشیمان شده و برای بازگشت به پرسپولیس تقلا می‌کرد. اما این اتفاق در نهایت رخ نداد و این مدافع جوان در اوج دوران فوتبال خود چند ماهی راهی سایپا شده و لباس این تیم را به تن کرد.

این پوستر‌های تمام قد در دهه ۶۰ و ۷۰ در اتاق هر فوتبالی دو آتیشه‌ای دیده می‌شد. علی انصاریان هم پای ثابت این بخش از نشریات شده و هر هفته صفحه اول یکی از آن‌ها را به خود اختصاص می‌داد.

با بازگشت سلطان به نیمکت، علی انصاریان نیز خیلی سریع دوباره با پرسپولیس قرارداد بست. بعد از گلزنی در ثانیه‌های پایانی دیدار در اولین هفته لیگ در سال ۸۴ در شیراز مقابل فجر، پیرزومندانه به سمت علی پروین رفته و سر او را بوسید تا نشان دهد بیعت او با سلطان تاریخ انقضا ندارد.

اما آن سال پرسپولیس یکی از بدترین فصول تاریخ خود را تجربه کرد و در نهایت محمدحسن انصاری فرد و آری هان، حکم به جدایی علی انصاریان دادند. اما این مدافع جنگنده علاقه‌ای نداشت اینقدر زود از صحنه اول فوتبال دور شود، پس برای باز هم دیده شدن انتقال به استقلال را انتخاب کرده و در تیر ۸۵ لباس این تیم را بر تن کرد.

خودش بعد‌ها داستان انتقال به استقلال و اولین رویارویی با تیم سابق خود را اینگونه تعریف کرد؛ روی راه پله ورود به زمین چمن ایستاده بودم و نمی‌توانستم به میدان بروم، گریه می‌کردم و علی منصوریان دلداری ام می‌داد.

در قبای آبی رنگ نیز با تمام توان در میدان حاضر شده و مثل گذشته سر جلوی توپ می‌گذاشت. انتقال به استقلال دستاورد خاصی برای علی انصاریان نداشت و اگرچه مرحوم ناصر حجازی در تابستان سال ۸۶ برای تمدید قرارداد با او ابراز آمادگی کرد، اما خود انصاریان تمایلی به ادامه این تجربه عجیب نداشت.

دیگر خیلی علی انصاریان را ندیدیم. انتقال به استیل آذین، گسترش فولاد، شاهین بوشهر و ... در قامت کاراکتر این بازیکن نبود. او باید دیده می‌شد و وقتی دید در فوتبال مثل سابق نقش اول نیست، سینما را برای ادامه درخشش انتخاب کرد.

استاد تیتر‌های جنجالی و پرحاشیه بود. مصاحبه با علی انصاریان در آن مقطع بهترین راه حل برای افزایش تیراژ نشریات و ویرال شدن آن محسوب می‌شد.

خنده‌های بلند بلند، شوخی‌های تند و تیز و البته اعتراض به برخی مشکلات جامعه، آخرین یادگاری از مدافعی است که دو دهه پیش خوب بلد بود تیتر‌های آبدار به خبرنگاران بدهد. اگر زنده بود امروز جشن تولد ۴۴ سالگی می‌گرفت و احتمالا ویدئویی از آن خنده‌های منحصر به فرد از او منتشر می‌شد.

حالا پنج ماه از کوچ ابدی انصاریان گذشته و شرایط ما بازماندگان نیز مثل سابق است. امروز تولد ۴۴ سالگی بازیکن و هنرپیشه‌ای است که بهتر از همه ما راه دیده شدن را بلد بود.