مناره‌های "هرات"؛ یادگار رنسانس شرق
هرات به عنوان نگین خراسان، در قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری در دوره تیموریان، شکوفاترین مرحله تاریخی خود را از نظر گسترش هنر، ادبیات، علوم، عرفان و صنایع دستی و معماری دارا بوده است.
آنگونه که "ولی شاه بهره"، در کتاب "هرات نگین خراسان" نوشته است، سلاطین تیموری که توجه خاصی به احداث بناهای تاریخی اعم از مساجد، خانقاه‌ها، کتابخانه‌ها و سایر اماکن فرهنگی داشتند و "گوهر شاد بیگم" همسر "شاهرخ میرزای تیموری" برای اولین بار در 820 هجری قمری، پروژه احداث "مصلی هرات" را آغاز کرد و این مصلی شامل مدرسه و مسجد جامع گوهرشاد، مدرسه و خانقاه "سلطان حسین بایقرا"، مسجد جامع «امیر علی شیرنوایی»، «دارالحفاظ»، خانقاه و مدرسه «اخلاصیه» بود.
اینک نیز در نگاه اول و از فاصله‌ای بسیار دور از هر سمت که به شهر هرات وارد شوید چیزی را به چشم می‌بینید که ستون‌هایی است بسیار بلند و آجری که بقایای مصلی هرات و همان مناره‌ها می‌باشد.
مناره‌هایی با ارتفاع بیش از 30 متر که 5 پایه از آنها امروزه برقرار می‌باشد.
در میان این مناره‌ها امروزه مقبره‌های سلطان حسین بایقرا، امیر علی شیر نوایی و گوهرشاد خاتون باقی مانده است.
"مجید فدائیان" محقق و عکاس ایرانی که از نزدیک در مورد مناره‌های هرات تحقیق کرده در کتاب "هرات، دیروز، امروز" آورده است: در منطقه‌ای که اینک مناره‌ها قرار دارد، در گذشته شامل چند باغ، مدرسه، مسجد و مصلی به نام‌های مدرسه گوهرشاد، مسجد گوهرشاد، مدرسه سلطان حسین، خانقاه سلطان حسین، مسجد جامع امیر علی شاه، دارالحفاظ، مدرسه اخلاصیه، باغ نسوان بوده که همه از شاهکارهای معماری اواخر قرن هشتم و نهم قمری در دوره تیموری است.
پس از مرگ تیمور و حکومت شاهرخ بر هرات تا دوره سلطان حسین بایقرا و وزیر وی امیر علی شاه نوایی و حمایت این حاکمان هنرپرور هرات محل تجمع هنرمندان و صنعتگران بسیاری شد که آثار بسیار فاخری در تمام زمینه‌ها از خود باقی گذاشتند.
مناره‌ها بخش کوچکی از آین آثار است که تا کنون عیلرغم همه حوادث از گزند روزگار محفوظ مانده است.
بر اساس تحقیقات فدائیان، عکس‌های باقیمانده از اوایل قرن بیستم مناره‌های هرات همچنان دارای تزئینات بسیاری بوده که متاسفانه در زمان روس‌ها به کل از بین رفته و آثار گلوله و خمپاره و مین در این منطقه زخمی چرکین بر بدنه مناره‌ها برجای گذاشته است.
استحکام این مناره‌ها به حدی می‌باشد که در پی این
همه حوادث عمدی و طبیعی همچنان پابرجاست و با اینکه از محور عمودی خویش
خارج شدند اما هم چنان استوار به نظر می‌رسند در حقیقت مناره‌های هرات
نشانه اقتدار و صلابت حکومت تیموری در این منطقه می‌باشند.
طبق نوشته «ولی شاه بهره» پژوهشگر آثار تاریخی هرات، پس از مرگ سلطان حسین بایقرا در نتیجه مخالفت‌ها و کشمکش‌های فرزندان وی، گویا هرات که نگین خراسان بود، نفرین شد و سپس در نتیجه حملات شیبانی‌ها و صفوی‌ها در 912 هجری قمری، شهر هرات به ویژه مجموعه مصلی از گزند آفات حملات مصئون نماند تا اینکه در 1304 هجری قمری به تحریک انگلیس‌ها این مجموعه با خاک یکسان شد و از آن مجموعه فقط 10 مناره رفیع و مزین با گنبد گوهرشاد باقی ماند که به مرور زمان مناره‌ها فرو غلتیدند و در حال حاضر فقط 5 مناره از آن پابرجاست.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.