آغاز روزهای سردرگمی سینماداران
- نزدیک به دو سال از به کما رفتن سینما می‌گذرد و سینما‌ها پس از فراز و نشیب و باز و بسته شدن‌های متوالی از امسال بازگشایی طولانی مدت خود را آغاز کرد. اخیرا سازمان سینمایی تصمیم گرفت تا با حمایت دو و نیم میلیاردی از برخی فیلم‌های کمدی و غیرکمدی ویترین سینما‌ها را تنوع تازه‌ای ببخشد و پای تماشاگران را به سینما‌ها باز کند که البته با تغییر وضعیت رنگی بعضی استان‌ها، از جمله تهران به وضعیت قرمز این رویا گویا به حقیقت مبدل نخواهد شد چراکه بنا بر دستور ستاد ملی مبارزه با با قرار گرفتن شهرها در وضعیت قرمز سینما و تئاتر نیز بسته خواهند شد.
گو اینکه همین حمایت از برخی فیلم‌ها هم با اعتراض بعضی از سینماگران مواجه شد و اعتراض آن‌ها بر این مبنا بود که سازمان سینمایی دغدغه‌ای برای نجات بیش از ۲۰۰ فیلم سینمایی که در صف اکران مانده‌اند ندارد و تنها دغدغه آن‌ها پر کردن ویترین سینما‌ها آن هم با فیلم‌های خاص است.
داود موثقی فیلمنامه‌نویس و کارگردان در یادداشتی، انتخاب فیلم‌های حمایتی سازمان سینمایی را زیرسوال برده و نوشته است: انتخاب فیلم‌های حمایتی ظاهرا با اراده و نظر سالن‌دار‌ها شکل گرفته و کارشناسنان و تحیل‌گران سینمایی که وظایف بررسی و بهبود روش و مقابله با بحران را دارند چرا منفعل شده و سکان کشتی غوطه‌ور در طوفان را به دست سینمادار‌ها داد‌ه‌اند.
این اتفاقات همه در حالی است که فقط بر اساس حدس و گمان می‌توان به اکران موفق این فیلم‌های چشم داشت و با توجه به تغییر ذائقه مخاطب در دوران کرونا باید دید آیا این فیلم‌های انتخاب شده در گیشه جواب می‌دهند یا خیر. فرضیه اینکه فیلم کمدی با بازیگران معروف و محبوب به طور حتم با اقبال تماشاگران مواجه خواهد شد غلط است.
با مروری به آمار فروش فیلم‌ها در گیشه به راحتی درخواهید یافت که بوده‌اند فیلم‌هایی با کارناوالی از سوپراستار‌ها که در گیشه شکست خورده‌اند و در برابر بوده‌اند فیلم‌هایی با بازیگران نه چندان شناخته شده، ولی با درام‌پردازی قوی و تکنیک روایی موثر و نافذ، که به فروش بالا و غیرقابل تصور رسیده‌اند. آیا گزینشی از این دست مصداق تمام عیاری تبعیض نیست.
بسیاری از اهالی سینما بر این باورند که اگر سازمان سینمایی می‌خواست حرکتی نجات بخش و عدالت محور برای نجای این روزهای هنر هفتم انجام دهد باید توزیع عادلانه منابع برای همه پروژه‌های سینما را انجام می‌داد و چتر حمایتی خود را بر روی طیف گسترده‌تری از سینماگران و تهیه‌کنندگان ضرر دیده می‌گستراند.
مجید توکلی کارگردان جوان سینما هم با انتقاد از وضعیت سینما‌ها و اکران فیلم‌ها از ابتدای شروع کرونا تاکنون معتقد است: از بهمن ۹۸ تا امروز که سینما به خاک سیاه نشست و مدیرانش فقط تماشا کردند، هیچ تصمیم درست و منطبق با شرایط بحرانی گرفته نشد.حالا بعد از یک سال و نیم بحران بی‌سابقه در سینما که منجر به نابودی آرام آرام سینما شده، مدیریت بی‌مثال این دوران که فکر می‌کرد سینما می‌تواند سکوی پرتاب خوبی برای فردایش باشد، تصمیم گرفت تا در حرکتی شبیه صدقه و با منت فیلم‌هایی را اکران کند. فیلم‌هایی که با هزینه کامل بخش خصوصی ساخته شده و تا همین جای ماجرا هم شکست سنگینی خورده‌اند، این دم رفتنی نمی‌خواهد هیچ کاری کنید. برکات حضور دواله شما در سینما تا سال‌های سال با ما است.
*به هر حال با اوضاع نابسامان در ارکان تولید، نمایش و پخش که نیاز مبرم به تغییر و تحول اساسی و بازنگری سیستمی دارد امیدی به اکران موفق و طولانی مدت آثار سینمایی نباید داشت و تنها می‌توان به عنوان محرکی دوره‌ای برای به جریان افتادن سینما‌ها از برخی فیلم‌ها استفاده کزد که البته انتخاب فیلم‌ها هم با اما و اگر‌های فراوانی این روزها همراه شده است.
با وضعیت قرمز تهران سالن‌های تئاتر شهر بار دیگر تعطیل شدند و بدون شک سینما‌ها نیز به زودی تعطیل خواهند شد و تا چندماه آینده دیگر فرصتی برای باز شدن گره کور سینما باقی نمی‌ماند.