کشف شهری مربوط به عصر حجر در زیر آب

اقیانوس‌شناسانی که در سال ۲۰۱۲ اعماق دریای مدیترانه را در کانال سیسیل مورد مطالعه قرار می‌دادند، یعنی منطقه‌ای بین تونس و سیسیل، قطعه‌ سنگی را در عمق ۴۰ متری (۱۳۱ فوت) کشف کردند. محققان طی مقاله جدیدی که در مجله «علم باستان‌شناسی» منتشر شد، اظهار می‌کنند که این منطقه حدود ۹۳۰۰ سال پیش به‌طور کامل زیر آب فرو رفت و قبل از زیر آب رفتن، مدت دویست سال بر روی آب قرار داشت. قبل از آن زمان، در منطقه مذکور دریایی کم‌عمق با مجمع‌الجزایری متشکل از چند جزیره واقع در نیمه راه میان جزیره سیسیل و سواحل آفریقای شمالی وجود داشت.

قطعه سنگ فرورفته در عمق آب (Science Direct)

بنابراین به‌نظر می‌آید که ستون پیداشده حداقل در ۹۳۰۰ سال پیش حکاکی شده است. محققان با استخراج قطعاتی از پوسته آن قادر بودند قدمت سنگ را برآورد کنند. آنها دریافتند که ساختار و قدمت آن همانند سنگ آهکی بود که حدود ۳۰۰ متر دورتر پیدا شد و نشان می‌دهد به آن منطقه انتقال داده شده است.

محققان می‌گویند کشف این ستون در زیر آب ممکن است دانشمندان را ملزم کند که درخصوص شکارچیان عصر حجر تجدید‌نظر کنند.

امانوئل لودولو و زِوی بن ابراهام در مقاله خود نوشتند: «این کشف شواهدی را درخصوص فعالیت چشمگیر بشر در دوران میان‌سنگی در منطقه کانال سیسیل در اختیار قرار می‌دهد.»

امانوئل لودولو و زِوی بن ابراهام اظهار می‌دارند که عوامل متعددی آنها را به این باور سوق می‌دهد مبنی‌بر اینکه قطعه سنگ یا ستون کشف‌شده به دست انسان‌ها برش داده شده و طبیعت آن را شکل نداده است. آنها می‌نویسند که قطعه سنگ دارای شکلی منظم و نیز سه حفره منظم با قطر یکسان است. جنس آن از سنگ آهک است، همانند ساختار تخته سنگ‌هایی، که در فاصله‌ای نه چندان دور از مکان اصلی‌شان قرار داشتند، اما متفاوت از تخته سنگ‌هایی هستند که در مجاورت مستقیم آنها وجود دارند.

منطقه مورد مطالعه، در پانتلریا وسچیا بانک، که اکنون در زیر آب بین سیسیل و تونس قرار دارد. (Science Direct)

آنها در ادامه مقاله نوشتند: «وجود این قطعه سنگ فعالیت‌های گسترده بشر را در آن منطقه نشان می‌دهد. قطعه سنگ مذکور تحت عنوان سنگی مجزا از تیغه مستقیم بیرونی بریده و استخراج شد که در حدود ۳۰۰ متر (۹۸۴ فوت) به سمت جنوب قرار داشت و سپس به مکان مورد نظر منتقل شد. از طریق ابعاد قطعه سنگ می‌توانیم وزن آن را حدود ۱۵ تن برآورد کنیم.»

آنها حدس و گمان‌هایی درباره عملکرد قطعه سنگ ارائه ندادند. اما تصور می‌کنند که مکان مذکور منطقه مهمی است که در حدفاصل بین سیسیل و تونس واقع می‌شود. سیسیل احتمالا بین ۱۷۰۰۰ تا ۲۷۰۰۰ سال پیش تحت سکونت انسان‌ها قرار گرفته، یعنی زمانی که پلی زمینی از سرزمین اصلی ایتالیا وجود داشته است.

مؤلفان مقاله نوشتند: «کشف این مکان در زیر آب در کانال سیسیل احتمالاً دانش و دیدگاه ما را درخصوص اولین تمدن‌ها در حوزه مدیترانه، در زمینه نوآوری‌های فناورانه و توسعه به دست آمده از سوی ساکنان دوره میان‌سنگی، به‌طور قابل‌توجهی گسترش می‌دهد. این قطعه سنگ … که از بلوکی بزرگ ساخته شد، برش لازم روی آن داده شد، سپس استخراج شد و به مکانی دیگر منتقل و نصب و راه‌اندازی شد. این موضوع بدون شک مهارت‌های فنی و مهندسی مهم بزرگی را نشان می‌دهد.

محققان حتی به فراتر از این موضوعات رفتند و گفتند: «این اعتقاد که اجداد ما فاقد دانش، مهارت و فن‌آوری لازم برای بهره‌برداری از منابع دریایی بودند یا قادر به گذر از دریاها نبودند، باید به‌تدریج رها شود. یافته‌های اخیر … قطعاً نگرش نسبت به شکارچیان مهاجر را ازبین می‌برد.»