صد رحمت به داروخانه‌های دوران جنگ!

- احسان گل‎محمدی در تابناک نوشت: هرازچندگاهی سعید نمکی اظهاراتی را مطرح می‌کند که نه تنها با مشاهدات مطابقت ندارد بلکه بعضا تضادی ۱۸۰ درجه‌ای دارد؛ به عنوان نمونه او در فروردین امسال گفته بود اجازه ندادیم صف مرغ و تخم‌مرغ برای دارو تکرار شود؛ و یا در خرداد گفته بود زمانی که گوشت و مرغ نبود، نگذاشتیم ۴۷۵۰ قلم دارو کمیاب شود نگذاشتیم مثل انگلیس و فرانسه حتی یک بیمار کووید و غیرکووید و حتی یک بیمار ضربه مغزی پشت در بیمارستان بماند. یک میلیارد و و ۲۰۰ میلیون یورو کمتر از ارز سال ۹۷ برای دارو هزینه کردیم، اما کمبودی نداشتیم.

کافیست به صورت تصادفی با بیمارانی که پیش‌تر کرونا گرفتند تماس بگیرید و از آن‌ها بپرسید که چگونه بستری شدند تا متوجه شوید که این ادعای آقای وزیر اصلا با واقعیت مطابقت ندارد.

اگر به بیماران دسترسی ندارید کافیست خودتان با بیمارستان‌ها تماس بگیرید و بگویید که بیمار مبتلا به کرونا دارید ببنید پذیرش بیمارستان چه جوابی خواهد داد. نگارنده این سطور در زمانیکه جناب نمکی این ادعا که تخت خالی برای بیماران کرونایی داریم و هیچ بیماری پشت در بیمارستان نمانده را مطرح کرد با چند بیمارستان بزرگ که این بیماران را پذیرش می‌کرد تماس گرفت، اما پاسخ همه آن‌ها این بود که جایی برای بستری بیمار شما نداریم. در بحث دارو هم که دیگر کاملا بر همه واضح و مبرهن است که در چه اوضاعی بسر می‌بریم.

هر روز مبتلایان به یک بیماری گلایه می‌کنند که داروهایشان کمیاب است و یا باید به قیمت گزاف از بازار سیاه خریداری کنند از بیماران دیابتی گرفته تا بیماران دیگر بیماری ها. روز گذشته به یکی از داروخانه‌های بزرگ دولتی پایتخت رفتم تا ببینم ماجرا از چه قرار است. قفسه‌های خالی این داروخانه که یکی از بزرگترین و مهمترین داروخانه‌های پایتخت بود فضای یک کشور جنگی را تداعی می‌کرد.

به هر اداره و یا محل عمومی گرفتید و با تابلو فیلمبرداری ممنوع مواجه شدید بدانید که خیلی از مسائل بر روی اصول نیست که این تابلو درج شده چرا که فیلمبرداری و عکاسی مردم حتی از موارد خاص موجب می‌شود تا رویه غلط اصلاح شود در غیر اینصورت رویه غلط تا ابد ادامه پیدا خواهد کرد؛ نکته عجیب اینکه در درب ورودی این داروخانه هم این تابلو درج شده بود.

نکته بعدی که توجه مرا به خود جلب کرد؛ تعدد دوربین‌های مداربسته این داروخانه بود؛ دوربین‌هایی که به نظر می‌رسید تعدادشان از دوربین‌های نهاد‌های امنیتی هم بیشتر بود؛ دو سوال اینجا مطرح است آیا این تعداد عجیب دوربین حاصل بازاریابی بی نظیر پیمانکار دوربین‌های مداربسته بوده و یا اتفاقات خاصی در این داروخانه رخ داده که نیاز بوده که از هرجهت افراد چک شوند و جو تا این حد امنیتی شود!

مورد بعدی صرفا تکذیب اظهارات جناب نمکی است؛ صف بلندی برای پذیرش نسخه بیماران شکل گرفته بود که با صفوف مرغ و گوشت تفاوتی نداشت؛ علاوه بر این مسئول پذیرش هرچند ثانیه فریاد میزد که بیماران مبتلا به فلان بیماری در صف نایستند چرا که دارو آن‌ها موجود نیست؛ نکته غم انگیز اینکه لیست این بیماری‌ها لحظه به لحظه افزایش پیدا می‌کرد.اگر در ساعات اول بیماران دیابتی باید از خیر داروهایشان می‌گذشتند؛ در دقایق بعد بیماران مبتلا به کرونا اضافه شدند و همینطور این زنجیره بزرگتر و بزرگتر شد.

سوال اینجاست که چرا سخنان برخی از مسئولین تا این میزان از واقعیت دور است؟ مشخص است وقتی مسئول به حیطه تحت مسئولیتش بی اطلاع است (نمی گوییم مسئول مربوطه دروغگوست) این رویه هیچ تغییری نخواهد کرد و همین آش و همین کاسه تا ابد باقی خواهند ماند.